The three or four most important somethings...

[drsiebenmal]

Δεν έβαλα την ερώτηση τυχαία στο ελληνικό φόρουμ. :)

Αν μεταφράσετε στα ελληνικά μια τέτοια, πολύ συνηθισμένη διατύπωση ως π.χ. τα τρία τέσσερα σημαντικότερα κάτι..., πώς γράφετε αυτό το «τρία τέσσερα»;

• τρία τέσσερα (χωρίς κανένα σημείο στίξης)
• τρία - τέσσερα (με παύλα)
• τρία-τέσσερα (με ενωτικό)
• τρία, τέσσερα, (περικλείοντας με κόμματα στο δεύτερο αριθμό)
• κάπως αλλιώς;

 

[Zazula]

Εγώ: τρία-τέσσερα (μονολεκτικά το πεντέξι· προσωπικά θα δοκίμαζα μονολεκτικά και τα εναδυό, δυοτρείς).

 

[azimuthios]

Εγώ το 1, σκέτο από γιουβέτσι... :)

 

[Alexandra]

Κι εγώ όπως ο Ζαζ, τρία-τέσσερα.

 

[drsiebenmal]

Να πω ότι πρώτη μου φορά προβληματίστηκα αν θα έπρεπε να γράψω τρία-τέσσερα ή τρία, τέσσερα,... Σχολαστικισμοί ή όσο γερνάει κανείς, τόσο βρίσκει πράγματα να ασχολείται...

 

[Zazula]

Για να μπει το «τέσσερα» ανάμεσα σε κόμματα, θα πρέπει κττμά να είναι: «τα τρία, άντε τέσσερα, σημαντικότερα πράγματα...»· σ' οποιαδήποτε άλλη περίπτωση νιώθεις άβολα με το πώς θα παρατεθούν δίπλα-δίπλα τα δύο αυτά αριθμητικά, υπάρχει πάντα η λύση τού «ή»: «τα τρία ή τέσσερα σημαντικότερα πράγματα...».

 

[Thanasis_P]

Παρόλο που γενικά προσπαθώ να αποφεύγω παύλες και ενωτικά, θα το έγραφα τρία - τέσσερα. Χωρίς κάτι τέτοιο να συνδέει τις λέξεις, φαίνεται σαν νοηματική χασμωδία. Πάντως και με το διαζευκτικό "ή", όπως στο αγγλικό κείμενο, στέκεται μια χαρά. Εξάλλου μ' αυτή τη μορφή το έχω συναντήσει αρκετές φορές.

Εγώ: τρία-τέσσερα (μονολεκτικά το πεντέξι· προσωπικά θα δοκίμαζα μονολεκτικά και τα εναδυό, δυοτρείς).

Το "ένα δυο" είναι μια έκφραση που συναντιέται ακόμα συχνότερα και συγχωνεύεται ευκολότερα, ιδίως ακουστικά, ως "καναδυό", παραβλέποντας ακόμα και το γένος. Μένει να υιοθετηθεί ευρύτερα, καθώς το είδα σε αρκετές σελίδες του Google.

 

[nickel]

«Υπάρχουν και τρία-τέσσερα σημαντικά θέματα».
Έτσι επειδή υπονοείται ένα διαζευκτικό ή εκεί. Σύμφωνα τουλάχιστον με τον Κριαρά:
http://lexilogia.gr/forum/showthrea...που-συνεκφέρονται)&p=3226&viewfull=1#post3226

Και στο λεξικό του Κριαρά (ΝΕΛ):
καναδυό αριθμ. (συνιζ., λαϊκ.) ένας ή δύο, μερικοί: απόψε θα βγω με καναδυό φίλους.

Λογικό δεν είναι, αφού παίρνει έναν τόνο;

Νά και στον Μυριβήλη: «σε κάθε αντίσκηνο πετούσε καναδυό γράμματα φωνάζοντας δυνατά το πανώγραμμα».
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/search.html?lq=απανώγραμμα&dq=

 

[drsiebenmal]

Αυτό που με προβλημάτισε (και γι' αυτό έγραψα για γεροντικούς σχολαστικισμούς) είναι αν υπάρχουν λεπτές αποχρώσεις που αποδίδονται αντιστοίχως με τη στίξη:

Στο τρία-τέσσερα, που είναι ίδιο με το διαζευκτικό τρία ή τέσσερα, έχουμε μια ισότιμη διάζευξη, μια περίπτωση ίσης πιθανότητας. Ή τρία, ή τέσσερα.
Στο τρία, άντε τέσσερα, υπάρχει μια αίσθηση παραχώρησης. Είναι τρία, αλλά σου κάνω το χατίρι να δώσω/μετρήσω/οτιδήποτε τέσσερα.
Στο τρία, τέσσερα, σκεφτόμουν ότι είναι πιο αισθητή μια έμφαση στην αμφιταλάντευση.

Φυσικά, αν χρησιμοποιούσα ήδη κάποιο υπαρκτό ως ενωμένο τριοτέσσερα (κάτι σαν ζαριά στο τάβλι) δεν θα υπήρχε πρόβλημα, όπως δεν υπάρχει με το καναδυό, ίσως και με το πεντέξι που ανέφερε ο Ζαζ.

Τεσπα, νομίζω ότι το κούρασα υπερβολικά. Σας ευχαριστώ.

 

[Zazula]

Παρόλο που γενικά προσπαθώ να αποφεύγω παύλες και ενωτικά, θα το έγραφα τρία - τέσσερα.

Προσωπικά δεν θα δεχόμουν τα κενά εκατέρωθεν του ενωτικού (δλδ το ενωτικό δεν είναι παύλα).

 

[Hellegennes]

Θα έλεγα ότι στον Βορρά κυριαρχεί το κάνα-δυο, γιατί τονίζονται αμφότερα.

Στην αρχική ερώτηση, εγώ θα έβαζα κόμματα μόνο σε σύνταξη τέτοιας μορφής: "ήταν τρία, ίσως (και) τέσσερα, πράγματα που τον απασχολούσαν"· αλλιώς τρία-τέσσερα.

 

[Thanasis_P]

Προσωπικά δεν θα δεχόμουν τα κενά εκατέρωθεν του ενωτικού (δλδ το ενωτικό δεν είναι παύλα).

Σωστά, πρόκειται στην ουσία για μία λέξη, που ενέχει μια ελαστικότητα ως προς τον αριθμό, ιδίως όταν προσδιορίζει έναν μεγαλύτερο: π.χ. τρεις-τέσσερις χιλιάδες.

 

[nickel]

Θα έλεγα ότι στον Βορρά κυριαρχεί το κάνα-δυο, γιατί τονίζονται αμφότερα.

Λάθος μου, δεν εννοούσα ότι πάντα προφέρεται σαν μία λέξη. Προφανώς, όσοι το γράφουν καναδυό, το λένε σαν μία λέξη. Για το αντίστροφο δεν είμαι βέβαιος, δηλαδή ότι όσοι γράφουν κάνα δυο ή κάνα-δυο το τονίζουν κι έτσι.