... Και μάλιστα πηγαίνει πολύ πιο πίσω χρονικά, δυο χιλιετίες, στον χιτώνα του Κυρίου μας, που ήταν άρραφος, δηλαδή καμωμένος από ολόκληρο τόπι ύφασμα, άρα μεγαλύτερης αξίας, γι' αυτό και οι στρατιώτες αποφάσισαν να μην τον διαμοιράσουν, γιατί θα ελαττωνόταν η αξία του, αλλά να τον βάλουν σε κλήρο ολόκληρο:
Οἱ οὖν στρατιῶται ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν ᾿Ιησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα· ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι' ὅλου. εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ τίνος ἔσται· ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ ἡ λέγουσα· διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον.