The last step
- Thread starter bernardina
- Start date
bernardina
Moderator
Μεγαλειώδης ερημιά
—του Ηλία Μαγκλίνη—
.............................
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κύριος Γκρι μετατόπισε κάθε επιστημονική ή ιστορική κουβέντα σχετικά με την προσσελήνωση στις προηγούμενες συζητήσεις μας περί χιούμορ. «Ο άνθρωπος ταξίδεψε στο φεγγάρι και πήρε μαζί του το χιούμορ του. Το κέφι του. Κατά τη δεύτερη προσσελήνωση, στις 14 Νοεμβρίου του ’69, όλοι περίμεναν τον Τσαρλς Κόνραντ να πει κάτι βαρύγδουπο σαν το “τεράστιο άλμα” του Αρμστρονγκ. Και αυτός είπε μόνο μία λέξη: “Γιούπι!”, και αμέσως πρόσθεσε: “Μπορεί για τον Νιλ να ήταν ένα μικρό βήμα, για μένα όμως ήταν τεράστιο”. Βλέπεις, ο “Πιτ” Κόνραντ, ο τρίτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι, ήταν κοντούλης».
Αυτή τη φορά διαλέξαμε και οι δύο τις μουσικές της ημέρας: εγώ, το αγαπημένο κομμάτι του πατέρα μου, το «Moonlight Serenade» από τον Γκλεν Μίλερ. Ο κύριος Γκρι ένα αγαπημένο τραγούδι συνδεδεμένο με τα άπιαστα κορίτσια της εφηβείας μας: το «Killing Moon» από τους Echo & The Bunnymen. «Φονικό φεγγάρι, ε;» Ρώτησα. «Ναι, αλλά και πολύ ερωτικό», είπε ο κύριος Γκρι, προσθέτοντας προτού φύγει: «Και τώρα, μπορείς κι εσύ να το ευχαριστηθείς».
—του Ηλία Μαγκλίνη—
.............................
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, ο κύριος Γκρι μετατόπισε κάθε επιστημονική ή ιστορική κουβέντα σχετικά με την προσσελήνωση στις προηγούμενες συζητήσεις μας περί χιούμορ. «Ο άνθρωπος ταξίδεψε στο φεγγάρι και πήρε μαζί του το χιούμορ του. Το κέφι του. Κατά τη δεύτερη προσσελήνωση, στις 14 Νοεμβρίου του ’69, όλοι περίμεναν τον Τσαρλς Κόνραντ να πει κάτι βαρύγδουπο σαν το “τεράστιο άλμα” του Αρμστρονγκ. Και αυτός είπε μόνο μία λέξη: “Γιούπι!”, και αμέσως πρόσθεσε: “Μπορεί για τον Νιλ να ήταν ένα μικρό βήμα, για μένα όμως ήταν τεράστιο”. Βλέπεις, ο “Πιτ” Κόνραντ, ο τρίτος άνθρωπος που πάτησε στο φεγγάρι, ήταν κοντούλης».
Αυτή τη φορά διαλέξαμε και οι δύο τις μουσικές της ημέρας: εγώ, το αγαπημένο κομμάτι του πατέρα μου, το «Moonlight Serenade» από τον Γκλεν Μίλερ. Ο κύριος Γκρι ένα αγαπημένο τραγούδι συνδεδεμένο με τα άπιαστα κορίτσια της εφηβείας μας: το «Killing Moon» από τους Echo & The Bunnymen. «Φονικό φεγγάρι, ε;» Ρώτησα. «Ναι, αλλά και πολύ ερωτικό», είπε ο κύριος Γκρι, προσθέτοντας προτού φύγει: «Και τώρα, μπορείς κι εσύ να το ευχαριστηθείς».
Ναι, είναι γνωστές αυτές οι ιστορίες – και άκρως ψυχαγωγικές επίσης. «Δεν ξέρεις όμως», συνέχισε ο κύριος Γκρι, «ότι υπάρχει μία ακόμα ιστορία που σχετίζεται με τον Νιλ Αρμστρονγκ, τον πρώτο άνθρωπο στη Σελήνη. Έχει ως εξής: λέγεται ότι κάμποσα λεπτά αφότου ξεστόμισε το πασίγνωστο “ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο” κ.ο.κ., ακούστηκε να λέει: “Και τώρα, καλή διασκέδαση, κύριε τάδε”.
«Κανένας δεν ήξερε σε ποιον αναφερόταν ο Άρμστρονγκ. Πολλά χρόνια μετά, αποκάλυψε πως, έφηβος ακόμα, τη δεκαετία του ’40, άκουσε το ζευγάρι των γειτόνων του από το διπλανό σπίτι να καβγαδίζει. Από τα συμφραζόμενα, ο νεαρός Νιλ κατάλαβε πως ο σύζυγος ζητούσε από τη σύζυγο κάποια ιδιαίτερη ερωτική χάρη στο κρεβάτι. Η σύζυγος αρνιόταν πεισματικά και κάποια στιγμή την άκουσε να λέει: “Πιο εύκολα θα πάει ο μικρός Νιλ απέναντι στο φεγγάρι παρά να κάνω αυτό που μου ζητάς”. Ε, δεκαετίες αργότερα, ο ώριμος πλέον Νιλ των 39 χρόνων σκέφτηκε ότι, έστω και με καθυστέρηση, ο γείτονάς του θα μπορούσε τώρα “να το ευχαριστηθεί”».
Ρώτησα τον κύριο Γκρι αν η ιστορία αυτή ήταν αληθινή. Με κοίταξε με νόημα. «Δεν πιστεύω ούτε λέξη», αποκρίθηκε και χαμογέλασε πονηρά. «Το έψαξα, ξέρεις. Έχω διαβάσει λεπτομερώς τα πρακτικά των συνομιλιών ανάμεσα στους αστροναύτες του “Απόλλων 11” και στο Χιούστον, έχω δει και ακούσει με προσοχή βίντεο από την πρώτη προσσελήνωση, πουθενά δεν ακούγεται ο Άρμστρονγκ να λέει τέτοια κουβέντα. Έχει όμως σημασία; Είναι μια ωραία ιστορία. Είναι αστεία – κάτι σαν τα λεγόμενα “σόκιν” ανέκδοτα, όπως έλεγαν οι παλαιοί. Είναι και συγκινητική, ξέρεις. Το ότι κάποιος ή κάποιοι σκέφτηκαν τον αστροναύτη, μόνο του ακόμα πάνω σε αυτή τη “μεγαλειώδη ερημιά” (όπως περιέγραψε ο Όλντριν τη Σελήνη μόλις πάτησε και αυτός το πόδι του στην επιφάνειά της), να θυμάται τον παλιό του γείτονα, τα νεανικά του χρόνια και να εύχεται, με μια τρυφερότητα, σ’ εκείνο τον ορεξάτο τύπο απ’ το διπλανό σπίτι να “το ευχαριστηθεί”. Διότι το θαύμα είχε συντελεστεί, το αδιανόητο ήταν πλέον πραγματικότητα και τώρα όλα επιτρέπονταν. Ναι, μου αρέσει αυτή η χαζοϊστοριούλα: το ότι κάποιος φαντάστηκε πως κατά τις πρώτες στιγμές του πάνω στο φεγγάρι, ο άνθρωπος σκέφτηκε τις χαρές του έρωτα. Κάτι τέτοια κάνουν όντως μια ερημιά, σαν αυτή της Σελήνης, πραγματικά μεγαλειώδη, δεν νομίζεις;»
...............
snopes.com said:
Good Luck, Mr Gorsky - Sleeper
Rides his bike on a tarmac causeway
Makes him ten feet tall and drives him anywhere
Dreams of rockets and home run heroes
Takes the brakes off on the big hills for a dare
Oh when it's dark here
There's a voice that will always call you in
But you don't care
You still sleep without thinking
Best of luck, Mr Gorsky, all the world's waiting for you
There's a clock on the wall
And it ticks when you're small
Counting for you
Good luck, Mr Gorsky, all the world's waiting for you
There's a plaque on the wall
That your wife won at school
Cleans it for you
Making holes in the tall white fences
And a hundred curtains flicker as you pass
Think that man must be ninety seven
Built a telescope, he focused on the stars
Models in boxes never look like the pictures on the front
But that's OK
They still fly on elastic
...
Mr. Gorsky - Zaporozsec
Good Luck Mr. Gorsky (Σπύρος Εμμανουηλίδης, Θανάσης Παπαδόπουλος, Σάββας Μεταξάς) στη Facta non Verba, Ιούνιος 2010)
And English Voodoo, Transglobal Underground, The Chromes.
Mr. Gorsky - Zaporozsec
Good Luck Mr. Gorsky (Σπύρος Εμμανουηλίδης, Θανάσης Παπαδόπουλος, Σάββας Μεταξάς) στη Facta non Verba, Ιούνιος 2010)
And English Voodoo, Transglobal Underground, The Chromes.
Last edited:
...
In Event of Moon Disaster: The White House Speech for the Worst-Case Scenario
Today is the 45th anniversary of the lunar landing. In the event that Neil Armstrong and Buzz Aldrin were stranded on the moon, William Safire wrote this heartbreaking speech.
In July 1969, the world watched as the crew of Apollo 11 successfully entered lunar orbit, landed, then blasted off and returned to Earth. At each step of the way there were dangers and NASA had backup plans in case something went terribly wrong -- though there wasn't much NASA could do from 384,403 kilometers away. In 1999, William Safire discussed the speech he wrote for Nixon just in case the mission failed.
From Safire's article:
The most dangerous part of the trip was not landing the little module on the moon, but in launching it back up to the mother ship. If that failed, Neil Armstrong and Buzz Aldrin could not be rescued. Mission Control would have to "close down communications" and, as the world agonized, let the doomed astronauts starve to death or commit suicide.
Nixon aides H. R. Haldeman and Peter Flanigan told me to plan for that tragic contingency. On July 18, 1969, I recommended that "in event of moon disaster . . . the President should telephone each of the widows-to-be" and after NASA cut off contact "a clergyman should adopt the same procedure as a burial at sea, commending their souls to 'the deepest of the deep,' concluding with the Lord's Prayer." A draft Presidential speech was included.
Here's a scan of the speech:
[...]
And here's the text:
IN EVENT OF MOON DISASTER:
Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.
These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.
These two men are laying down their lives in mankind's most noble goal: the search for truth and understanding.
They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.
In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.
In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.
Others will follow, and surely find their way home. Man's search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.
For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.
mentalfloss.com, July 20, 2014
Essay; Disaster Never Came
By WILLIAM SAFIRE
Published: July 12, 1999
[...]
For 17 years afterward, we took space triumph for granted. Terrible risks were largely ignored -- until the Challenger spacecraft blew up for all to see in classrooms and living rooms.
No disaster speech was on hand for President Reagan to deliver in the stunned aftermath. His writer, Peggy Noonan, rose to the occasion with a moving address written at white heat, concluding with the words of the sonnet by James Gillespie Magee in farewell to the courageous crew who ''slipped the surly bonds of earth to touch the face of God.''
Time and chance happeneth to us all. Armstrong and Aldrin are alive and well; the third man to walk the moon, Pete Conrad, was killed last week when, like Lawrence of Arabia, he ran his motorcycle into a ditch. But the point is not the quirkiness of Fate: our charge today is to value the goal of discovery that drives questing humans to take great risks.
A personal note. At historic moments, speechwriters turn to poets. The final line of the undelivered salute evoked the cadence of the patriotic poet Rupert Brooke, who died in the Royal Navy in World War I:
If I should die, think only this of me:
That there's some corner of a foreign field
That is forever England.
Image courtesy of Michael Collins and NASA.
In Event of Moon Disaster: The White House Speech for the Worst-Case Scenario
Today is the 45th anniversary of the lunar landing. In the event that Neil Armstrong and Buzz Aldrin were stranded on the moon, William Safire wrote this heartbreaking speech.
In July 1969, the world watched as the crew of Apollo 11 successfully entered lunar orbit, landed, then blasted off and returned to Earth. At each step of the way there were dangers and NASA had backup plans in case something went terribly wrong -- though there wasn't much NASA could do from 384,403 kilometers away. In 1999, William Safire discussed the speech he wrote for Nixon just in case the mission failed.
From Safire's article:
The most dangerous part of the trip was not landing the little module on the moon, but in launching it back up to the mother ship. If that failed, Neil Armstrong and Buzz Aldrin could not be rescued. Mission Control would have to "close down communications" and, as the world agonized, let the doomed astronauts starve to death or commit suicide.
Nixon aides H. R. Haldeman and Peter Flanigan told me to plan for that tragic contingency. On July 18, 1969, I recommended that "in event of moon disaster . . . the President should telephone each of the widows-to-be" and after NASA cut off contact "a clergyman should adopt the same procedure as a burial at sea, commending their souls to 'the deepest of the deep,' concluding with the Lord's Prayer." A draft Presidential speech was included.
Here's a scan of the speech:
[...]
And here's the text:
IN EVENT OF MOON DISASTER:
Fate has ordained that the men who went to the moon to explore in peace will stay on the moon to rest in peace.
These brave men, Neil Armstrong and Edwin Aldrin, know that there is no hope for their recovery. But they also know that there is hope for mankind in their sacrifice.
These two men are laying down their lives in mankind's most noble goal: the search for truth and understanding.
They will be mourned by their families and friends; they will be mourned by their nation; they will be mourned by the people of the world; they will be mourned by a Mother Earth that dared send two of her sons into the unknown.
In their exploration, they stirred the people of the world to feel as one; in their sacrifice, they bind more tightly the brotherhood of man.
In ancient days, men looked at stars and saw their heroes in the constellations. In modern times, we do much the same, but our heroes are epic men of flesh and blood.
Others will follow, and surely find their way home. Man's search will not be denied. But these men were the first, and they will remain the foremost in our hearts.
For every human being who looks up at the moon in the nights to come will know that there is some corner of another world that is forever mankind.
mentalfloss.com, July 20, 2014
Essay; Disaster Never Came
By WILLIAM SAFIRE
Published: July 12, 1999
[...]
For 17 years afterward, we took space triumph for granted. Terrible risks were largely ignored -- until the Challenger spacecraft blew up for all to see in classrooms and living rooms.
No disaster speech was on hand for President Reagan to deliver in the stunned aftermath. His writer, Peggy Noonan, rose to the occasion with a moving address written at white heat, concluding with the words of the sonnet by James Gillespie Magee in farewell to the courageous crew who ''slipped the surly bonds of earth to touch the face of God.''
Time and chance happeneth to us all. Armstrong and Aldrin are alive and well; the third man to walk the moon, Pete Conrad, was killed last week when, like Lawrence of Arabia, he ran his motorcycle into a ditch. But the point is not the quirkiness of Fate: our charge today is to value the goal of discovery that drives questing humans to take great risks.
A personal note. At historic moments, speechwriters turn to poets. The final line of the undelivered salute evoked the cadence of the patriotic poet Rupert Brooke, who died in the Royal Navy in World War I:
If I should die, think only this of me:
That there's some corner of a foreign field
That is forever England.
Image courtesy of Michael Collins and NASA.
..
Blue Moon - Beck
Other Blue Moons in Lexi: Once in a Blue Moon, blue harvest moon, Chris Isaac, Ella Fitzgerald / The Marcels / Sha-Na-Na.
Blue Moon - Beck
Other Blue Moons in Lexi: Once in a Blue Moon, blue harvest moon, Chris Isaac, Ella Fitzgerald / The Marcels / Sha-Na-Na.
...
Who killed Mr Moonlight - Bauhaus
Consider green lakes
And the idiocy of clocks
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence
And all our colours have run
A broken arrow in a bloody pool
The wound in the face
Of midnight proposals
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
All our dreams have melted down
We are hiding in the bushes
From dead men
Doing Douglas Fairbanks' stunts
All our stories burnt
Our films lost in the rushes
We can't paint any pictures
As the moon had all our brushes
Extracting wasps from stings in flight
Who killed Mr Moonlight?
Who killed Mr Moonlight
In the shadow of his smile
Who killed Mr Moonlight
In the shadow of his smile
Who killed Mr Moonlight - Bauhaus
Consider green lakes
And the idiocy of clocks
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence
And all our colours have run
A broken arrow in a bloody pool
The wound in the face
Of midnight proposals
Someone shot nostalgia in the back
Someone shot our innocence
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
In the shadow of his smile
All our dreams have melted down
We are hiding in the bushes
From dead men
Doing Douglas Fairbanks' stunts
All our stories burnt
Our films lost in the rushes
We can't paint any pictures
As the moon had all our brushes
Extracting wasps from stings in flight
Who killed Mr Moonlight?
Who killed Mr Moonlight
In the shadow of his smile
Who killed Mr Moonlight
In the shadow of his smile
...
Φεγγάρι τόσα μυστικά - Βασίλης Σταυρακάκης
μουσική: Μιχάλης & Αντώνης Φραγκιαδάκης / στίχοι: Γιώργης Σταυρακάκης
Φεγγάρι, τόσα μυστικά που σου 'χουνε 'πωμένα
να μη σε 'κούσω μια φορά να ξεστομίσεις ένα
Φεγγάρι μου, κουράζω σε και σου 'χω γίνει βάρος
μα και να πω και μυστικό δεν έχω αλλού το θάρρος
Φεγγάρι τόσα μυστικά - Βασίλης Σταυρακάκης
μουσική: Μιχάλης & Αντώνης Φραγκιαδάκης / στίχοι: Γιώργης Σταυρακάκης
Φεγγάρι, τόσα μυστικά που σου 'χουνε 'πωμένα
να μη σε 'κούσω μια φορά να ξεστομίσεις ένα
Φεγγάρι μου, κουράζω σε και σου 'χω γίνει βάρος
μα και να πω και μυστικό δεν έχω αλλού το θάρρος
Φεγγάρι αν είσαι λαμπερό -ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του Μάρκου
http://youtu.be/vywoUna6f80
Χιλιάδες χρόνια στα ψηλά, συντρόφους έχεις τ' άστρα,
απόφευγέ τηνε τη γη, γιατί ναι ξελογιάστρα,
ποτέ μη θες φεγγάρι μου, ανθρώπους να γνωρίσεις,
γιατί τα βάσανα της γης και συ θα τ' αποκτήσεις.
Ανθρώπου μάτι μη σε δει, φεγγάρι μου να ζήσεις,
γιατί αν είσαι λαμπερό, χωρίς να θες θα σβήσεις,
κάτσε στην ησυχία σου, και μεσ'στην μοναξιά σου,
όλη της γης ζηλεύουνε, να δούνε τα καλά σου.
Παρτίδες με τους άνθρωπους, στο λέγω μην ανοίξεις,
γιατί σκληρά θα πληγωθείς και θα μετανοήσεις,
οι άνθρωποι είναι κακοί, στη γήινη τη σφαίρα
κι από τη γη δεν πρόκειται, να δεις μιαν άσπρη μέρα.
Πίκρες, καημούς και βάσανα, θα έχεις πρώτoi φίλοι,
ποτέ δεν θα γελάσουνε, τα δυο γλυκά σου χείλη
κι αν είσαι τόσο πλούσιο, μην έχεις εμπιστοσύνη,
οι άνθρωποι δεν γνωρίζουνε, ποτέ τους καλωσύνη.
Χιλιάδες χρόνια στα ψηλά, συντρόφους έχεις τ' άστρα,
απόφευγέ τηνε τη γη, γιατί ναι ξελογιάστρα,
ποτέ μη θες φεγγάρι μου, ανθρώπους να γνωρίσεις,
γιατί τα βάσανα της γης και συ θα τ' αποκτήσεις.
Ανθρώπου μάτι μη σε δει, φεγγάρι μου να ζήσεις,
γιατί αν είσαι λαμπερό, χωρίς να θες θα σβήσεις,
κάτσε στην ησυχία σου, και μεσ'στην μοναξιά σου,
όλη της γης ζηλεύουνε, να δούνε τα καλά σου.
Παρτίδες με τους άνθρωπους, στο λέγω μην ανοίξεις,
γιατί σκληρά θα πληγωθείς και θα μετανοήσεις,
οι άνθρωποι είναι κακοί, στη γήινη τη σφαίρα
κι από τη γη δεν πρόκειται, να δεις μιαν άσπρη μέρα.
Πίκρες, καημούς και βάσανα, θα έχεις πρώτoi φίλοι,
ποτέ δεν θα γελάσουνε, τα δυο γλυκά σου χείλη
κι αν είσαι τόσο πλούσιο, μην έχεις εμπιστοσύνη,
οι άνθρωποι δεν γνωρίζουνε, ποτέ τους καλωσύνη.