Ο Απόστολος Δοξιάδης θυμήθηκε σε μια ανάρτησή του στο Facebook την ιστορία για τον Απελλή και τον τσαγκάρη:
Ο αγγλικός ιδιωματισμός που συνδέεται με αυτή την ιστορία είναι «the cobbler should stick to his last» / «let the cobbler stick to his last» (όπου last είναι το καλαπόδι). Λεπτομερέστατη ανάλυση θα βρείτε εδώ:
https://wordhistories.net/2017/07/09/cobbler-stick-to-last/
Αν σας αρέσουν οι μεγάλες λέξεις, η Wikipedia έχει και λεπτομερή παρουσίαση του όρου ultracrepidarianism, με βάση το ultracrepidarian που έφτιαξε ο Άγγλος δοκιμιογράφος Χάζλιτ (από την crepida, από την ελληνική κρηπίδα) για να περιγράψει όποιον υπερβαίνει τις γνώσεις του και τις αρμοδιότητές του στην κριτική που ασκεί σε άλλους.
Στο ζουμί τώρα: Πώς θα μεταφράζατε την έκφραση «the cobbler should stick to his last» / «let the cobbler stick to his last»;
Γράφοντας τα παραπάνω, μου ήρθε στον νου μια παλιά ιστορία. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, κάπου στη "Φυσική ιστορία" του, αφηγείται το εξής:
Ο μεγαλύτερος ζωγράφος της αρχαιότητας, ο Απελλής, συχνά όταν τέλειωνε έναν πίνακα τον εξέθετε σε δημόσια θέα, σε έναν δρόμο ή σε μια πλατεία. Ο ίδιος, κρυβόταν από πίσω, και άκουγε τα σχόλια των περαστικών, από τα οποία μάθαινε κάποια πράγματα που τον βοηθούσαν να βελτιώσει τον πίνακα. Μια φορά λοιπόν, ένας παπουτσής στάθηκε και, βλέποντας το νέο έργο του Απελλή, παρατήρησε ότι το παπούτσι που φορούσε ένας εικονιζόμενος είχε τρία κορδόνια, ενώ το σωστό ήταν τέσσερα. Και το είπε στον διπλανό του. Την άλλη μέρα που ξαναπέρασε από τον ίδιο τόπο, είδε ότι έχει γίνει η αλλαγή στον πίνακα. Το παπούτσι είχε αποκτήσει τέσσερα κορδόνια. Ο παπουτσής το πήρε πάνω του--ποιος ξέρει, νόμισε ότι έχουν μαγική δύναμη τα λόγια του--οπότε άρχισε να σχολιάζει τα λάθη, κατά τη γνώμη του, που είχε κάνει ο ζωγράφος σχεδιάζοντας τη γάμπα και τον μηρό αυτού που φορούσε τα παπούτσια. Οπότε ο Απελλής, έξαλλος, πετάχτηκε από την κρυψώνα του και του φώναξε: "Παπουτσή, όχι πέρα από τα παπούτσια!" Για όσους τους αρέσει ο Αστερίξ, το λατινικό πρωτότυπο είναι "Sutor, ne ultra crepidam!"
https://www.facebook.com/apostolos.doxiadis/posts/10157257713243848
Ο μεγαλύτερος ζωγράφος της αρχαιότητας, ο Απελλής, συχνά όταν τέλειωνε έναν πίνακα τον εξέθετε σε δημόσια θέα, σε έναν δρόμο ή σε μια πλατεία. Ο ίδιος, κρυβόταν από πίσω, και άκουγε τα σχόλια των περαστικών, από τα οποία μάθαινε κάποια πράγματα που τον βοηθούσαν να βελτιώσει τον πίνακα. Μια φορά λοιπόν, ένας παπουτσής στάθηκε και, βλέποντας το νέο έργο του Απελλή, παρατήρησε ότι το παπούτσι που φορούσε ένας εικονιζόμενος είχε τρία κορδόνια, ενώ το σωστό ήταν τέσσερα. Και το είπε στον διπλανό του. Την άλλη μέρα που ξαναπέρασε από τον ίδιο τόπο, είδε ότι έχει γίνει η αλλαγή στον πίνακα. Το παπούτσι είχε αποκτήσει τέσσερα κορδόνια. Ο παπουτσής το πήρε πάνω του--ποιος ξέρει, νόμισε ότι έχουν μαγική δύναμη τα λόγια του--οπότε άρχισε να σχολιάζει τα λάθη, κατά τη γνώμη του, που είχε κάνει ο ζωγράφος σχεδιάζοντας τη γάμπα και τον μηρό αυτού που φορούσε τα παπούτσια. Οπότε ο Απελλής, έξαλλος, πετάχτηκε από την κρυψώνα του και του φώναξε: "Παπουτσή, όχι πέρα από τα παπούτσια!" Για όσους τους αρέσει ο Αστερίξ, το λατινικό πρωτότυπο είναι "Sutor, ne ultra crepidam!"
https://www.facebook.com/apostolos.doxiadis/posts/10157257713243848
Ο αγγλικός ιδιωματισμός που συνδέεται με αυτή την ιστορία είναι «the cobbler should stick to his last» / «let the cobbler stick to his last» (όπου last είναι το καλαπόδι). Λεπτομερέστατη ανάλυση θα βρείτε εδώ:
https://wordhistories.net/2017/07/09/cobbler-stick-to-last/
Αν σας αρέσουν οι μεγάλες λέξεις, η Wikipedia έχει και λεπτομερή παρουσίαση του όρου ultracrepidarianism, με βάση το ultracrepidarian που έφτιαξε ο Άγγλος δοκιμιογράφος Χάζλιτ (από την crepida, από την ελληνική κρηπίδα) για να περιγράψει όποιον υπερβαίνει τις γνώσεις του και τις αρμοδιότητές του στην κριτική που ασκεί σε άλλους.
Στο ζουμί τώρα: Πώς θα μεταφράζατε την έκφραση «the cobbler should stick to his last» / «let the cobbler stick to his last»;
