Κι ένας μικρός ύμνος στο «χλατσωτό», με την απαραίτητη ηχοποιία:
Όταν τη λένε, ξέρουν απολύτως τι εννοούν, και ξέρουν επίσης ότι οι συμπαίκτες τους την κατανοούν πλήρως (όπως κι όταν χαρακτηρίζουν "χλατσωτό" το τρίποντο και "άμπαλο" τον άσχετο), άρα λοιπόν ο πρωταρχικός όρος, η συνεννόηση, εκπληρώνεται απροβλημάτιστα. (Μπουκάλας)
Οι πιτσιρικάδες έχουν πλάσει από χρόνια την «ερμπολάτη βολή» και το «χλατσωτό τρίποντο». Και καμιά φορά οι μαθητές κάτι έχουν να διδάξουν τους δασκάλους τους. (Καθημερινή)
Όταν έχουν περάσει πια την πρώτη παιδική τους ηλικία, στη διάρκεια της οποίας το παιχνίδι ελευθέρωνε τη γλώσσα τους και η συναναστροφή νομιμοποιούσε νεόπλαστα του είδους «χλατσωτό τρίποντο» ή «αιρμπολάτη βολή», αρπάζονται από τα στερεότυπα της προφορικής αθλητικής γλώσσας, της μόνης που μπορεί να συναγωνιστεί σε αριθμό κλισέ την πολιτική ρητορεία. (Μπουκάλας)