subsistence cultivator

[argyro]

Αντιγράφω από το answers.com:

n. - επιβίωση, ύπαρξη
attrib. - συντηρήσεως, διατροφής

subsistence allowance = επίδομα εκτός έδρας
subsistence farming = μη εμπορευματική γεωργία
subsistence level = επίπεδο διαβίωσης, όριο πενίας

Για το subsistence farming/agriculture βρίσκω επίσης: μη αποδοτική αγροτική παραγωγή, αγροτική παραγωγή για αυτάρκεια, αυτοσυντηρούμενη γεωργία.

Σε σχέση με τους καλλιεργητές, από όλα αυτά μου φαίνεται καλύτερο το "αυτοσυντηρούμενοι καλλιεργητές". Είμαι σίγουρη, όμως, ότι θα υπάρχει καλύτερη πρόταση...

 

[nickel]

Στο τ. είχαμε καταλήξει στις προτάσεις:
γεωργοί / αγρότες απλής αυτοσυντήρησης / επιβίωσης / αυτοσιτιστικής παραγωγής

Το πιο διαδεδομένο στους κύκλους της ΕΕ (νομίζω) είναι το «αυτοσυντήρησης» (πάνω στο οποίο βασίστηκε και το «ημιαυτοσυντήρησης»).

 

[Themis†]

Στην οικονομική ορολογία μιλούσαν από παλιά για "γεωργία αυτοκατανάλωσης" (προσωπικά, πάντα προτιμούσα το "γεωργία ιδιοκατανάλωσης"). Η ουσία βρίσκεται βέβαια στην απουσία εμπορευματικής παραγωγής. Ορισμένες αποδόσεις θέλουν προσοχή, επειδή λένε μεν πολύ σωστά ότι οι γεωργοί συντηρούνται από τη δική τους παραγωγή, αλλά αφήνουν περιθώριο ύπαρξης πλεονάσματος που θα έμπαινε στο εμπορευματικό κύκλωμα.

 

[pidyo]

Η έννοια του subsistence farming δεν είναι εξ ορισμού αντίθετη με την ύπαρξη πλεονάσματος, είναι αντίθετη μόνο με τη δημιουργία πλεονάσματος για εμπορική εκμετάλλευση ως βασική επιδίωξη (τουλάχιστον για τους ερευνητές παλαιότερων μορφών γεωργικής εκμετάλλευσης). Οπότε το "μη εμπορευματική γεωργία" μου φαίνεται η απόδοση που προσεγγίζει περισσότερο το πνεύμα του όρου, αλλά ταυτόχρονα είναι η πιο απομακρυσμένη από το γράμμα του. Το "γεωργία αυτοσυντήρησης" μια χαρά μου φαίνεται.

 

[nickel]

Στην οικονομική ορολογία μιλούσαν από παλιά για "γεωργία αυτοκατανάλωσης" (προσωπικά, πάντα προτιμούσα το "γεωργία ιδιοκατανάλωσης").

Συμφωνώ με όσα λέτε για τη «μη εμπορευματική», αλλά και για την προτίμηση της «ιδιοκατανάλωσης» σε σχέση με την «αυτοκατανάλωση». Δηλαδή, ενώ ο αυτοσυντηρούμενος συντηρεί τον εαυτό του και ο αυτοσιτιζόμενος σιτίζει τον εαυτό του, ο στρεφόμενος στην αυτοκατανάλωση δεν καταναλώνει τον εαυτό του όπως τον καταστρέφει ο αυτοκαταστροφικός. :)

 

[argyro]

Κι εμένα μου φαίνονται λογικά όλα αυτά, αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρη για το πώς θα πούμε τους καλλιεργητές (όχι τη γεωργία): καλλιεργητές ιδιοκατανάλωσης;

 

[Zazula]

Γιατί όχι ιδιοκαταναλωτές καλλιεργητές;

 

[Themis†]

Συμφωνώ ενθουσιωδώς με την πρόταση του Zazula. Το "αυτοσυντηρούμενοι καλλιεργητές" είναι, κατά τη γνώμη μου, λάθος. Παρ' όλο που η "γεωργία αυτοσυντήρησης" που ανέφερε ο Pidyo είναι μια λογική απόδοση, επειδή παραπέμπει άμεσα στα ουσιώδη χαρακτηριστικά της κατάστασης για την οποία μιλάμε, το "αυτοσυντηρούμενος" σαν προσδιορισμός είτε της γεωργίας είτε των γεωργών είναι παραπλανητικός. Στην εκχρηματισμένη εμπορευματική κοινωνία στην οποία ζούμε, ο "αυτοσυντηρούμενος γεωργός" ζει βέβαια με δικά του μέσα, αλλά τα μέσα αυτά μπορεί κάλλιστα να συμποσούνται σε μια εμπορευματική παραγωγή που του εξασφαλίζει τα προς το ζην και τη διαιώνιση της (εμπορευματικής) παραγωγής του. Αν αφήσουμε μια τέτοια ασάφεια, δεν αποδίδουμε ικανοποιητικά τον όρο.

Ένα σοβαρό πλεονέκτημα της πρότασης του Zazula είναι ότι επιτρέπει μια συνεκτική ορολογία, η οποία μάλιστα υπενθυμίζει άμεσα την ορολογία των ακαδημαϊκών οικονομολόγων. Γεωργία ιδιοκατανάλωσης / ιδιοκαταναλωτής γεωργός (αντί για την "αυτοκατανάλωση" που απεχθανόμουν παλαιόθεν για τους λόγους ακριβώς που αναφέρει ο Nickel).

Οπότε, Αργυρώ, το μόνο πρόβλημα που τίθεται είναι: Θες ορολογία; Εγώ θα πρότεινα "ιδιοκατανάλωσης / ιδιοκαταναλωτής". Δεν σου χρειάζεται ορολογία; Στο νήμα αυτό έχεις αρκετό υλικό για μια περίφραση που να αποδίδει πιστά την έννοια.

 

[pidyo]

Παρ' όλο που η "γεωργία αυτοσυντήρησης" που ανέφερε ο Pidyo είναι μια λογική απόδοση, επειδή παραπέμπει άμεσα στα ουσιώδη χαρακτηριστικά της κατάστασης για την οποία μιλάμε, το "αυτοσυντηρούμενος" σαν προσδιορισμός είτε της γεωργίας είτε των γεωργών είναι παραπλανητικός.

Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω πως συνδυάζονται τα δύο σκέλη της πρότασης (π2 είμαι κανονικά, αλλά δεν το δεχόταν το πρόγραμμα ως όνομα χρήστη· απαντάω σε οποιαδήποτε ονομασία πάντως ).

 

[argyro]

Οπότε, Αργυρώ, το μόνο πρόβλημα που τίθεται είναι: Θες ορολογία; Εγώ θα πρότεινα "ιδιοκατανάλωσης / ιδιοκαταναλωτής". Δεν σου χρειάζεται ορολογία; Στο νήμα αυτό έχεις αρκετό υλικό για μια περίφραση που να αποδίδει πιστά την έννοια.

Ορολογία μου χρειάζεται Θέμη (καλά το λέω; ), γιατί έχω και ευρετήριο στο τέλος, οπότε είναι καλύτερο, νομίζω, να έχω έναν όρο παρά μια περίφραση. Καταλήγουμε, λοιπόν, στην πρόταση του Zazula.:)

Ευχαριστώ πολύ, όλους!

 

[Themis†]

π2 (#8), το "αυτοσυντηρούμενος" δεν παίζει. Είναι η μία από τις δύο αποδόσεις του κλασικού οικονομικού όρου "self-sustained", που υπάρχει μόνο υπό μορφή επιθετοποιημένης μετοχής. Πρόκειται για τον ίδιο όρο που, σε συνδυασμό με ένα εθνικά υπερήφανο "growth" έκανε λαμπρή καριέρα σαν "αυτοδύναμη ανάπτυξη" (πρβλ. take-off into self-sustained growth κτλ.). "Αυτοσυντηρούμενη" γεωργία θα ήταν εκείνη που δεν επιδοτείται, που δεν ενισχύεται από τον κρατικό (ή κοινοτικό for that matter) προϋπολογισμό. Τίποτα δεν θα απέκλειε την εμπορευματική παραγωγή.

Στο #4 το ένα π συνόψισε εξαιρετικά το πρόβλημά μας λέγοντας: "το "μη εμπορευματική γεωργία" μου φαίνεται η απόδοση που προσεγγίζει περισσότερο το πνεύμα του όρου, αλλά ταυτόχρονα είναι η πιο απομακρυσμένη από το γράμμα του". Αλλά αμέσως μετά πετάχτηκε το άλλο π και είπε: "το "γεωργία αυτοσυντήρησης" μια χαρά μου φαίνεται". Έπρεπε άραγε να σε υποβαθμίσουμε σε π1; Συσκέφθηκα με τον εαυτό μου και καταλήξαμε ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι το "γεωργία αυτοσυντήρησης" παραπέμπει στο σωστό νόημα (και όχι στην επάρατο "αυτοσυντηρούμενη"). Δεχόμαστε και αντιρρήσεις, δεν είμαστε δογματικοί . Αλλά αν αυτό θα συνεπαγόταν να αποδεχθούμε την "αυτοσυντηρούμενη γεωργία" θα είχαμε κάποιες αντιρρησούλες .

 

[Themis†]

Ναι Αργυρώ (#10), καλά τα λες. Θέμης είμαι και η μόνη μου σχέση με τη Θέμιδα είναι ότι είμαι εξίσου δίκαιος (γαμώτο, δεν έχει το ανθρωπάκι με το φωτοστέφανο, θα έβαζα ένα εδώ).

 

[Alexandra]

γαμώτο, δεν έχει το ανθρωπάκι με το φωτοστέφανο, θα έβαζα ένα εδώ.

 

[pidyo]

Θέμη, τώρα (όπου τώρα = μετά από τρεις αναγνώσεις του #11 :)) κατάλαβα. Αντιλαμβάνομαι τους ενδοιασμούς σου, αλλά μου φαίνεται άδικο για τη δύσμοιρη τη μετοχούλα να υποστεί διακρίσεις επειδή σου θυμίζει άθελά της μια άλλη λέξη που σε ταλαιπώρησε. Είναι σαν να μου λες:

-Καλή κοπέλα η Μαρία, όμορφη, ακριβώς αυτό που αναζητούσα αυτή την εποχή, αλλά σύχναζε στην ίδια καφετέρια με την Τασία, που ξέρεις τι τράβηξα με δαύτη. Οπότε, λυπάμαι, δεν μπορώ να ξαναδώ τη Μαρία.

 

[nickel]

Να βάλω κι εγώ το δικό μου καπελάκι...

και να ζητήσω να μου επιτρέψετε να βάλω πρώτο στον τίτλο τον «καλλιεργητή αυτοσυντήρησης», μόνο και μόνο από σεβασμό στην αγγλική λέξη, μια και δεν έχει εδώ το self-consumption, και σε δεύτερη μοίρα την «ιδιοκατανάλωση». Έτσι θα είναι πιο εύκολο να τα παντρέψουμε και στην subsistence consumption.

Τα λέω αυτά με τον κίνδυνο να μου φορέσετε αυτό το καπέλο (κατά τον Ζαζ, των «Dunces with words»).

 

[pidyo]

Κι επειδή στο προηγούμενο σχόλιο αστειευόμουν, να πω στα σοβαρά πως, αν το μόνο πρόβλημα με την επιλογή χ είναι ο όρος που θα χαρακτηρίζει τον γεωργό, τότε είναι μικρό πρόβλημα. Το subsistence farming έχει εξαπλάσιες εμφανίσεις από το subsistence farmer. Κι αυτό γιατί κατά κανόνα ενδιαφέρει η παραγωγική και οικονομική δομή, ενώ ο μεμονωμένος γεωργός ενδιαφέρει ως προς τον ρόλο του στην οικονομική δομή. Για την ακρίβεια ο όρος subsistence farmer είναι μάλλον ανακριβής ή περιληπτικός: subsistence farmer είναι ο farmer σε μια οικονομία του subsistence farming.

 

[Themis†]

να ζητήσω να μου επιτρέψετε να βάλω πρώτο στον τίτλο τον «καλλιεργητή αυτοσυντήρησης», μόνο και μόνο από σεβασμό στην αγγλική λέξη, μια και δεν έχει εδώ το self-consumption, και σε δεύτερη μοίρα την «ιδιοκατανάλωση». Έτσι θα είναι πιο εύκολο να τα παντρέψουμε και στην subsistence consumption.

(Nickel #15)

Όσο δεν χρησιμοποιείται το "αυτοσυντηρούμενος", ουδέν πρόβλημα. Θεωρώ αποδεκτό το "αυτοσυντήρησης" μετά το "γεωργία", αποδεκτό αλλά άκομψο μετά τον "γεωργό", αποδεκτό αλλά περίεργο μετά τον "καλλιεργητή".

Βέβαια, εγώ προτιμώ σαν όρο το "ιδιοκατανάλωση" / "ιδιοκαταναλωτής", κυρίως επειδή ναι μεν ευχαρίστως απορρίπτω την υπάρχουσα ορολογία αν έχω λόγο να το κάνω, αλλά δεν μου φαίνεται κατ' αρχήν σκόπιμο να τη σνομπάρω εντελώς. Όπως είπε προηγουμένως κάποιος με τον οποίο συμφωνώ (#8):

Ένα σοβαρό πλεονέκτημα της πρότασης του Zazula είναι ότι επιτρέπει μια συνεκτική ορολογία, η οποία μάλιστα υπενθυμίζει άμεσα την ορολογία των ακαδημαϊκών οικονομολόγων. Γεωργία ιδιοκατανάλωσης / ιδιοκαταναλωτής γεωργός (αντί για την "αυτοκατανάλωση" που απεχθανόμουν παλαιόθεν για τους λόγους ακριβώς που αναφέρει ο Nickel).

Η "αυτοκατανάλωση" είναι λοιπόν όρος καθιερωμένος από παλιά. Αντιγράφω π.χ. από την εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς της δεκαετίας του 1960:

"αυτοκατανάλωσις (Πολιτ. Οικον.) Η υπό των αγροτών χρησιμοποίησις προϊόντων της ιδίας αυτών εκμεταλλεύσεως προς κατανάλωσιν υπ' αυτών και της οικογενείας των."

Η ιδιοκατανάλωση νομίζω ότι θυμίζει άμεσα τον υπάρχοντα όρο, αλλά συγχρόνως τον βελτιώνει και μάλιστα του προσδίδει ζαζούλεια γονιμότητα ("αυτοκαταναλωτή γεωργό" δεν έχουν δει ποτέ τα μάτια μου και δεν θα ήθελαν να δουν).

Τέλος πάντων, μια που το νήμα το ξεκίνησε η Αργυρώ, ας αρκεστεί η "ιδιοκατανάλωση" στο αργυρό μετάλλιο, κι αν κυκλοφορήσει καμιά Χρυσούλα τα ξαναλέμε.

Αλεξάνδρα (#13), ευχαριστώ για το ταχύτατο σέρβις. Αλήθεια, πώς μεταφράζεται το "Lexilogia"; Μήπως "ταχυδιανομείο";