Ας ανεβούμε ένα βήμα πιο ψηλά στην ιεραρχία των επιχειρημάτων. Ο strawman είναι μια υποπερίπτωση που εντάσσεται στην κατηγορία των
red herrings [αυτό πώς το λέμε;] που είναι με τη σειρά της μία από τις κατηγορίες που εντάσσονται στη λογική πλάνη που ονομάζεται
Άγνοια ελέγχου (ignoratio elenchi).
Όπως το καταλαβαίνω λοιπόν, ο strawman δεν είναι ακριβώς επιχείρημα, αλλά ονομασία μιας συγκεκριμένης τακτικής που περιλαμβάνει α) την επιλεκτική πλαστογράφηση/παραποίηση κλπ της θέσης ή του επιχειρήματος, κατά περίπτωση του αντιπάλου και β) την επιχειρηματολογία εναντίον της παραποιημένης θέσης. Όλο αυτό μαζί, οι Αμερικανοί το βάφτισαν, συντομογραφικά,
αχυράνθρωπο.
Αν δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον αχυράνθρωπο, σκέτο ή ως επεξήγηση (τακτική του α., επιχειρηματολογία του α. κττ) επειδή είναι καθιερωμένη στα ελληνικά η έννοια του ως απόδοση του frontman, είτε θα πάμε σε αναλυτικότερη επεξήγηση, είτε θα επιλέξουμε έναν όρο (κοντινό, αλλά όχι απαραίτητα) που θα τον προικίσουμε με το αντίστοιχο περιεχόμενο (αυτή ήταν η λογική μου με το φόβητρο και το σκιάχτρο).
Επομένως, και για να μείνουμε κοντά στο πρωτότυπο, θα μπορούσε από την πρόταση του νίκελ να μείνει το σύνολο για την επίσημη ονομασία και το «αχυρένιο» σκέτο για την πρακτική και γρήγορη χρήση.