bernardina
Moderator
Παίρνοντας αφορμή από αυτό το νήμα και την ερώτηση του Εαρίωνα:
Έχετε συναντήσει άλλους όρους για το χώρο/δωμάτιο στο οποίο αποσύρεται η οικογένεια (έστω και απαρχαιωμένους σήμερα);
θυμήθηκα ότι τα πολύ παλιά τα χρόνια, εκεί στον σκοτεινό αλλά τόσο συναρπαστικό μεσαίωνα, υπήρχε στα κάστρα ένα δωμάτιο που λεγόταν solar.
Παρόλο που η λέξη παραπέμπει εκ πρώτης όψεως στον ήλιο και ό,τι έχει να κάνει μ' αυτόν, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση. Γιατί; Κι αν όχι ηλιακός... τι σημαίνει; Λίγη υπομονή, θα φτάσουμε κι εκεί.
Καταρχάς χρειάζεται να μιλήσουμε λίγο για την καθημερινότητα στα χρόνια του μεσαίωνα και τη διαρρύθμιση ενός πύργου.
Τότε, η ζωή ήταν πολύ πιο κοινοβιακή. Στο χώρο που ονομαζόταν great hall, ή Μεγάλη Αίθουσα όπως θα λέγαμε σήμερα, συγκεντρώνονταν ο άρχοντας με την οικογένειά του, τους υποτακτικούς του, τους επισκέπτες του, υποδέχονταν άλλους ευγενείς και έτρωγαν μαζί, γιόρταζαν γάμους, θρησκευτικές εορτές και κάθε λογής συνάξεις ενώ τα σκυλιά περιφέρονταν ανάμεσα στα τραπέζια και μάζευαν κοψίδια και αποφάγια...
Σ' εκείνες τις αίθουσες το φυσικό φως ήταν λιγοστό και προερχόταν από μικρά ανοίγματα ψηλά στον τοίχο. Τα έπιπλα λιτά και απέριττα, τα τραπέζια απλές τάβλες στηριγμένες σε τρίποδα (για τον άρχοντα, την οικογένεια και τους επίσημους καλεσμένους τοποθετημένα σε ένα κάπως ψηλότερο βάθρο) που μαζεύονταν μετά το τέλος του δείπνου είτε για να ακολουθήσει χορός και γλέντι είτε απλώς... ύπνος. Αναμμένοι δαυλοί, κεριά και λυχνάρια φώτιζαν ανθρώπους και πράγματα, οι τοίχοι ήταν συχνά σκεπασμένοι με υφαντά που έδιωχναν το κρύο και την υγρασία και ομόρφαιναν τον χώρο. Τα χαλιά στο πάτωμα ήταν σπάνια· συχνότερα οι κρύες πέτρινες πλάκες στρώνονταν με άχυρο που, όταν λερωνόταν με ψίχουλα και... άλλα πράγματα ;) μαζεύονταν, πετιούνταν και αντικαθιστούνταν από καθαρά. Στις γιορτινές μέρες, ανάμεσά τους σκορπίζονταν και αρωματικά βότανα: χαμομήλι, λεβάντα, βασιλικός και τα παρόμοια, για να μοσχοβολά ο τόπος.
Τα πρώιμα χρόνια, μετά το δείπνο, όπως προαναφέραμε, τα τραπέζια μαζεύονταν και ο άρχοντας και η φαμίλια του αποσυρόταν στο βάθος της Μεγάλης Αίθουσας για να κοιμηθούν ενώ οι υπόλοιποι πλάγιαζαν στην απέναντι άκρη. (Είπαμε, τα πράγματα ήταν πιο κοινοβιακά τότε...) Αυτοί οι αυτοσχέδιοι ιδιαίτεροι χώροι απομονώνονταν -κατά κάποιο τρόπο- από τους υπόλοιπους με υφαντά ή ξύλινα κινητά παραβάν. Σε κάποια, πιο... ας πούμε... προχωρημένα κάστρα, τα δωμάτια του άρχοντα και της αρχόντισσας ήταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο πάνω από την αίθουσα, με χωριστή αντίστοιχη κόγχη για τους υπόλοιπους.
Με τον καιρό όμως, επειδή κυρίως οι γυναίκες της φαμίλιας -και ακόμα περισσότερο οι ηλικιωμένες- αισθάνονταν την ανάγκη να αποσυρθούν σε πιο απομονωμένους και ήσυχους χώρους για να αναπαυτούν, να κεντήσουν, να διαβάσουν -όσες ήξεραν γράμματα- και, εν πάση περιπτώσει, να απομακρυνθούν από τον θόρυβο και την αναμπουμπούλα της Μεγάλης Αίθουσας, με άλλα λόγια... να μείνουν μόνες, διαμορφώθηκαν οι κατάλληλοι προς αυτό χώροι.
Κι έτσι εγεννήθη... solar.
Όπως μπορούμε να δούμε, The source of the word may be related to the French word for 'alone': seul(e), pronounced 'seul','sœl', ωστόσο συχνά θεωρείται ότι προέρχεται από το sol, επειδή οι μοναχικές δραστηριότητες των κυριών (κέντημα, γράψιμο, διάβασμα κτο) χρειάζονται κάμποσο φως και αυτοί οι χώροι είχαν συνήθως μεσημβρινό προσανατολισμό. Το solar, λοιπόν, είναι με άλλα λόγια ένα απομονωτήριο μέσα στο μεγάλο κάστρο. Συχνά ένας χώρος σε έναν πυργίσκο, ψηλότερα από το Great Hall, δηλαδή μακριά από τη φασαρία της καθημερινότητας, μικρότερος μεν από τη Μεγάλη Αίθουσα, αλλά πιο ζεστός, πιο φιλόξενος, πιο ανάλαφρος και χαριτωμένος. Με το τζάκι του, τα αναπαυτικά του μαξιλάρια, τις ταπισερί του, τα στολίδια του...
Με τον καιρό ονομάστηκαν solars όλοι οι ιδιωτικοί χώροι της οικογένειας (τα υπνοδωμάτια κλπ.) και από το μεσαιωνικό solar κάποια στιγμή περάσαμε στο (with)drawing room που, όπως το solar δεν έχει καμία ετυμολογική σχέση με τον ήλιο, έτσι κι αυτό δεν έχει καμία ετυμολογική σχέση με τη ζωγραφική!
Εαρίωνα, ευχαριστώ για την πάσα.:)
Έχετε συναντήσει άλλους όρους για το χώρο/δωμάτιο στο οποίο αποσύρεται η οικογένεια (έστω και απαρχαιωμένους σήμερα);
θυμήθηκα ότι τα πολύ παλιά τα χρόνια, εκεί στον σκοτεινό αλλά τόσο συναρπαστικό μεσαίωνα, υπήρχε στα κάστρα ένα δωμάτιο που λεγόταν solar.
Παρόλο που η λέξη παραπέμπει εκ πρώτης όψεως στον ήλιο και ό,τι έχει να κάνει μ' αυτόν, στην πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση. Γιατί; Κι αν όχι ηλιακός... τι σημαίνει; Λίγη υπομονή, θα φτάσουμε κι εκεί.
Καταρχάς χρειάζεται να μιλήσουμε λίγο για την καθημερινότητα στα χρόνια του μεσαίωνα και τη διαρρύθμιση ενός πύργου.
Τότε, η ζωή ήταν πολύ πιο κοινοβιακή. Στο χώρο που ονομαζόταν great hall, ή Μεγάλη Αίθουσα όπως θα λέγαμε σήμερα, συγκεντρώνονταν ο άρχοντας με την οικογένειά του, τους υποτακτικούς του, τους επισκέπτες του, υποδέχονταν άλλους ευγενείς και έτρωγαν μαζί, γιόρταζαν γάμους, θρησκευτικές εορτές και κάθε λογής συνάξεις ενώ τα σκυλιά περιφέρονταν ανάμεσα στα τραπέζια και μάζευαν κοψίδια και αποφάγια...
Σ' εκείνες τις αίθουσες το φυσικό φως ήταν λιγοστό και προερχόταν από μικρά ανοίγματα ψηλά στον τοίχο. Τα έπιπλα λιτά και απέριττα, τα τραπέζια απλές τάβλες στηριγμένες σε τρίποδα (για τον άρχοντα, την οικογένεια και τους επίσημους καλεσμένους τοποθετημένα σε ένα κάπως ψηλότερο βάθρο) που μαζεύονταν μετά το τέλος του δείπνου είτε για να ακολουθήσει χορός και γλέντι είτε απλώς... ύπνος. Αναμμένοι δαυλοί, κεριά και λυχνάρια φώτιζαν ανθρώπους και πράγματα, οι τοίχοι ήταν συχνά σκεπασμένοι με υφαντά που έδιωχναν το κρύο και την υγρασία και ομόρφαιναν τον χώρο. Τα χαλιά στο πάτωμα ήταν σπάνια· συχνότερα οι κρύες πέτρινες πλάκες στρώνονταν με άχυρο που, όταν λερωνόταν με ψίχουλα και... άλλα πράγματα ;) μαζεύονταν, πετιούνταν και αντικαθιστούνταν από καθαρά. Στις γιορτινές μέρες, ανάμεσά τους σκορπίζονταν και αρωματικά βότανα: χαμομήλι, λεβάντα, βασιλικός και τα παρόμοια, για να μοσχοβολά ο τόπος.
Τα πρώιμα χρόνια, μετά το δείπνο, όπως προαναφέραμε, τα τραπέζια μαζεύονταν και ο άρχοντας και η φαμίλια του αποσυρόταν στο βάθος της Μεγάλης Αίθουσας για να κοιμηθούν ενώ οι υπόλοιποι πλάγιαζαν στην απέναντι άκρη. (Είπαμε, τα πράγματα ήταν πιο κοινοβιακά τότε...) Αυτοί οι αυτοσχέδιοι ιδιαίτεροι χώροι απομονώνονταν -κατά κάποιο τρόπο- από τους υπόλοιπους με υφαντά ή ξύλινα κινητά παραβάν. Σε κάποια, πιο... ας πούμε... προχωρημένα κάστρα, τα δωμάτια του άρχοντα και της αρχόντισσας ήταν σε ένα υπερυψωμένο σημείο πάνω από την αίθουσα, με χωριστή αντίστοιχη κόγχη για τους υπόλοιπους.
Με τον καιρό όμως, επειδή κυρίως οι γυναίκες της φαμίλιας -και ακόμα περισσότερο οι ηλικιωμένες- αισθάνονταν την ανάγκη να αποσυρθούν σε πιο απομονωμένους και ήσυχους χώρους για να αναπαυτούν, να κεντήσουν, να διαβάσουν -όσες ήξεραν γράμματα- και, εν πάση περιπτώσει, να απομακρυνθούν από τον θόρυβο και την αναμπουμπούλα της Μεγάλης Αίθουσας, με άλλα λόγια... να μείνουν μόνες, διαμορφώθηκαν οι κατάλληλοι προς αυτό χώροι.
Κι έτσι εγεννήθη... solar.
Όπως μπορούμε να δούμε, The source of the word may be related to the French word for 'alone': seul(e), pronounced 'seul','sœl', ωστόσο συχνά θεωρείται ότι προέρχεται από το sol, επειδή οι μοναχικές δραστηριότητες των κυριών (κέντημα, γράψιμο, διάβασμα κτο) χρειάζονται κάμποσο φως και αυτοί οι χώροι είχαν συνήθως μεσημβρινό προσανατολισμό. Το solar, λοιπόν, είναι με άλλα λόγια ένα απομονωτήριο μέσα στο μεγάλο κάστρο. Συχνά ένας χώρος σε έναν πυργίσκο, ψηλότερα από το Great Hall, δηλαδή μακριά από τη φασαρία της καθημερινότητας, μικρότερος μεν από τη Μεγάλη Αίθουσα, αλλά πιο ζεστός, πιο φιλόξενος, πιο ανάλαφρος και χαριτωμένος. Με το τζάκι του, τα αναπαυτικά του μαξιλάρια, τις ταπισερί του, τα στολίδια του...
Με τον καιρό ονομάστηκαν solars όλοι οι ιδιωτικοί χώροι της οικογένειας (τα υπνοδωμάτια κλπ.) και από το μεσαιωνικό solar κάποια στιγμή περάσαμε στο (with)drawing room που, όπως το solar δεν έχει καμία ετυμολογική σχέση με τον ήλιο, έτσι κι αυτό δεν έχει καμία ετυμολογική σχέση με τη ζωγραφική!
Εαρίωνα, ευχαριστώ για την πάσα.:)