Μια ωραιότατη αγγλοσαξονική φράση σούπα από αυτές που δημιούργησε η νομική παράδοση και βάζουν οι δικηγόροι σε κάθε σύμβαση για να εξασφαλίσουν μιαν αίσθηση πληρότητας, ένα μπετονάρισμα των συμφερόντων του πελάτη τους. :) Δυο ωραία κείμενα για προβληματισμό
εδώ κι
εδώ, αν και υποθέτω ότι η Όλι θα τα έχει ήδη δει, μια και βγαίνουν πρώτα-πρώτα στο γκούγκλισμα.
Ωραία όλα αυτά, αλλά πώς να το μεταφράσω; Η νικέλειος λύση είναι ασφαλής και δείχνει κι όμορφη. Βεβαίως, το interest του common law δεν είναι σε καμία περίπτωση το δικό μας "έννομο συμφέρον". Κι έπειτα, μεταβιβάζεται, άραγε, το έννομο συμφέρον και πώς; Προσωπικά και σε ό,τι έχει να κάνει με πνευματική ιδιοκτησία, θα έλεγα ότι το "δικαίωμα" μας καλύπτει πλήρως κι αναμφίβολα. Επειδή, όμως, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο και τα θέλει όλα, βάλε τη νικέλειο πρόταση να ικανοποιηθεί. Να ξέρεις, όμως, ότι η λύση θα είναι και ανακριβής και πλεοναστική. :)