Λοιπόν,
φαίνεται ότι υπάρχει και
right of second refusal:
The right of refusal is the first attempt to level the playing field in the landlord/tenant relationship. Whereas options tend to more firmly tie up the space, a right of refusal provides a mechanism by which the landlord can continue to market vacant space to a third party, while the existing tenant has the last look. As the name implies, it gives an existing tenant the right to accept or refuse the lease terms on space that may be appropriate for future growth.
The biggest difference between an option to expand and the right of refusal is timing. Whereas the option has a defined time window when space must be made available to the tenant, the right of refusal may be an ongoing matter that could surface 30 days after you move into new space or three years down the road, when a third party tenant is willing to enter into a lease for the space.
There are distinctions between ongoing rights of refusals and one-time rights. Ongoing rights continue throughout the initial lease term; with one-time rights, the first time the space is offered and passed on because expansion is not necessary, the rights to the space no longer exist.
There can also be multiple levels where companies may fall in line, with one company having the right of first refusal and a second company having a right of second refusal.
Υπάρχουν και συμβάσεις με πρόβλεψη και για τρίτο ή τέταρτο δικαίωμα προαίρεσης, ωστόσο από ό,τι θυμάμαι αφορούν αγοραπωλησία μετοχών (και προέρχονται από ΗΠΑ, κυρίως), όπου προβλέπεται π.χ. ότι, σε περίπτωση που πωληθούν μετοχές εταιρείας, προτεραιότητα έχουν οι μέτοχοι με μια συγκεκριμένη σειρά, και μετά τρίτοι.
Επίσης το έχω δει σε συμβόλαιο αγοραπωλησίας ακινήτων, ελληνικά αυτή τη φορά. Ο όρος ωστόσο δε χρησιμοποιούταν. Η σύμβαση έλεγε μόνο ότι εάν ο Χ θελήσει να πωλήσει και το διπλανό απ' αυτό που αγοράζει ο Ψ, πρώτα προσφέρεται στον Ψ, μετά στον Χ (κάποιο άλλο ενδιαφερόμενο μέρος) και μετά στο κοινό.
