postface = επίλογος, επίμετρο, υστερόγραφο
- Thread starter straydog
- Start date
Γράφει κάποιος στο Nature (20/9/1974): «In the postface (this must be one of the few nearly Latin words invented in the twentieth century!), Eugene Skolnikoff outlines the increasing involvement of MIT in the field of science and public policy».
Όμως η λέξη postface υπάρχει από το 1782, ως αντίθετο τού preface. Αλλά δεν υπάρχει «καλύτερη απόδοση». Άλλωστε και το preface (που έχει παρέα το foreword και το ξεχωρίζουμε από την introduction / εισαγωγή) μπορεί να είναι και πρόλογος και προλεγόμενα και προοίμιο (preamble). Επιλεγόμενα, πάντως, δεν είναι το postface, επιλεγόμενα είναι τα μαθήματα. Οπότε διαλέγεις τον επίλογο ή το επίμετρο ή... το υστερόγραφο.
Όμως η λέξη postface υπάρχει από το 1782, ως αντίθετο τού preface. Αλλά δεν υπάρχει «καλύτερη απόδοση». Άλλωστε και το preface (που έχει παρέα το foreword και το ξεχωρίζουμε από την introduction / εισαγωγή) μπορεί να είναι και πρόλογος και προλεγόμενα και προοίμιο (preamble). Επιλεγόμενα, πάντως, δεν είναι το postface, επιλεγόμενα είναι τα μαθήματα. Οπότε διαλέγεις τον επίλογο ή το επίμετρο ή... το υστερόγραφο.
Βέβαια, καλό είναι να εντοπίσουμε με την ευκαιρία και τις ειδοποιούς διαφορές ανάμεσα στις διάφορες αποδόσεις (οι σχετικές σημειώσεις αποτελούν δικές μου εκτιμήσεις — τίθενται στην κρίση σας και για συζήτηση, μεταξύ άλλων):
- επίλογος = το τελευταίο τμήμα ενός κειμένου, το οποίο συνήθως περιέχει ανακεφαλαίωση του κύριου μέρους ή έκθεση των συμπερασμάτων [ΣτΖ: Είναι ο συνηθέστερος όρος. Χρησιμοποιείται όταν δεν υπάρχει άλλος τίτλος για το τελευταίο μέρος ή άλλου είδους (παράλληλο) τελικό μέρος. Τονίζει τη θέση (δηλ. στο τέλος), αγγλ. epilogue.]
- κατακλείδα = το τελευταίο μέρος γραπτού (ή προφορικού) λόγου, που συνήθως περιλαμβάνει τη συνόψιση και τα συμπεράσματα [ΣτΖ: Τονίζει την ολοκλήρωση και την κατάληξη σε κάποιο συμπέρασμα — αγγλ. conclusion και afterword, τα οποία όμως κάλλιστα μπορούν να αποδοθούν και με το επίλογος (βλ. ανωτέρω).]
- ακροτελεύτιο = (σπάν.) το τελευταίο μέρος συγγράμματος ή ποιήματος [ΣτΖ: Σπάνια σήμερα η χρήση τού όρου, με κυρίαρχη την έτερη (εκκλησ.) σημασία "η επιφώνηση στο τέλος των ύμνων (αμήν, αλληλούια κτλ.)· συνών.: ακρόστιχο, εφύμνιο".]
- επίμετρο = κεφάλαιο ειδικού περιεχομένου που μπαίνει ως συμπλήρωμα στο τέλος ενός βιβλίου [ΣτΖ: Τονίζει το γεγονός πως πρόκειται για συμπλήρωμα, και λιγότερο τη θέση στο τέλος — εξ ου και το αγγλ. addendum. Ενώ ο επίλογος και η κατακλείδα αποτελούν τμήματα του κύριου μέρους ενός έργου (αυτό που αγγλιστί καλείται main text), το επίμετρο (μαζί με τη βιβλιογραφία, το ευρετήριο και τα παραρτήματα) ανήκουν στο λεγόμενο back matter (άλλως: end matter).]
- υστερόγραφο = κείμενο που προστίθεται στο τέλος ενός κειμένου [ΣτΖ: Λογικά θα πρέπει να μην είναι εκτεταμένο (όπως μπορεί να είναι λ.χ. ένας επίλογος). Τονίζει την προσωπική διάσταση όσον αφορά το περιεχόμενό του· ο συγγραφέας προσθέτει την τελευταία στιγμή κάποιες σκέψεις τις οποίες μοιράζεται κάπως πιο "ανεπίσημα" με τον αναγνώστη.]