Oscars 2009

[nickel]

Από την αναγγελία στο BBC. Σκουντιά στο μέλος που κάτι θέλει να γράψει για τον Slumdog Millionaire. Ψηφίστε αντικειμενικά.

Best picture
The Curious Case of Benjamin Button
Frost/Nixon
Milk
The Reader
Slumdog Millionaire

Best director
Danny Boyle - Slumdog Millionaire
Stephen Daldry - The Reader
David Fincher - The Curious Case of Benjamin Button
Ron Howard - Frost/Nixon
Gus Van Sant - Milk

Best actor
Richard Jenkins - The Visitor
Frank Langella - Frost/Nixon
Sean Penn - Milk
Brad Pitt - The Curious Case of Benjamin Button
Mickey Rourke - The Wrestler

Best actress
Anne Hathaway - Rachel Getting Married
Angelina Jolie - Changeling
Melissa Leo - Frozen River
Meryl Streep - Doubt
Kate Winslet - The Reader

Best supporting actress
Amy Adams - Doubt
Penelope Cruz - Vicky Cristina Barcelona
Viola Davis - Doubt
Taraji P Henson - The Curious Case of Benjamin Button
Marisa Tomei - The Wrestler

Best supporting actor
Josh Brolin - Milk
Robert Downey Jr - Tropic Thunder
Philip Seymour Hoffman - Doubt
Heath Ledger - The Dark Knight
Michael Shannon - Revolutionary Road

Best foreign language film
Revanche - Austria
The Class - France
The Baader Meinhof Complex - Germany
Departures - Japan
Waltz With Bashir - Israel​

 

[Ambrose]

Μια μαντεψιά:

Πρώτου αντρικού: Σον Πεν,
Πρώτου γυναικείου: Κέητ Γουίνσλετ
Βήτα αντρικού: Χηθ Λέτζερ
Βήτα Γυναικείου: Taraji P Henson
Καλύτερη ξένη ταινία: Waltz with Bashir

 

[stathis]

Αφού πρώτα δηλώσω ότι βαριέμαι θανάσιμα την Οσκαρολογία και ότι απεχθάνομαι τα βραβεία αυτού του είδους, ρίχνω το κουκί μου στο Ανάμεσα στους τοίχους (The Class) για την κατηγορία της ξενόγλωσσης ταινίας και αποχωρώ.

Best actress
Angelina Jolie - Changeling

Έχουν χιούμορ τελικά στην Ακαδημία...

 

[nickel]

Και τώρα που είδα το Changeling, να ισορροπήσω τα πράγματα λέγοντας ότι μια χαρά ήταν η κοπέλα στο ρόλο της, Δεν θυμάμαι και πότε ήταν κακή σε κάποιο ρόλο της. Αλλά, γούστα είναι αυτά.

 

[Lexoplast]

Αφού ξεκίνησε με τόση ποιότητα στα 18 της, να μην πάρει κι ένα οσκαράκι στα 30τόσα;

Πάντως και χωρίς να μιλάει, το ταλέντο φαίνεται.

 

[nickel]

Ο Danny Boyle πρέπει να ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του πλανήτη με τόσα βραβεία που μάζεψε η ταινία του, όχι μόνο στα Όσκαρ. Πρέπει να βρείτε φιλμάκι να δείτε τι έκανε μόλις ανέβηκε στη σκηνή να πάρει το βραβείο του για τη σκηνοθεσία.

Ευλογημένη Wikipedia. Ο Μπόιλ μιλούσε ακόμα και η πληροφορία είχε ανέβει στη σελίδα του!

 

[Elsa]

Την οποία, αν δεν κάνω λάθος, ακόμα δεν σχολιάσαμε.
Το πρώτο μισό με έπιασε από το λαιμό και έτσι είδα το δεύτερο την επόμενη μέρα. Δεν ξέρω αν φταίει αυτή η διακοπή αλλά τελικά η ταινία με απογοήτευσε, ίσως επειδή περίμενα κοινωνική καταγγελία και μου προέκυψε bollywood. Αναμφίβολα, ξέρει να κάνει κινηματογράφο, αλλά το μήνυμα, πού είναι το μήνυμα;

 

[Alexandra]

Ίσως να είμαι εκτός κλίματος, αλλά γιατί πρέπει να υπάρχει μήνυμα σε όλες τις ταινίες; Όλα τα έργα τέχνης πρέπει να έχουν μήνυμα; Δεν υπάρχει τέχνη που απλώς σε ευχαριστεί και σε τέρπει χωρίς να σου δίνει κανένα μήνυμα;
Δεν ξέρω, ίσως αυτό το ερώτημα έχει απαντηθεί κατά κόρον, απλώς τώρα μού ήρθε, επειδή πολλές φορές έχω κυριολεκτικά μαγευτεί από ταινίες που δεν μου έδωσαν κανένα ιδιαίτερο μήνυμα.

 

[Elsa]

Η αλήθεια είναι οτι το -ρητορικό- ερώτημα (παρμένο από κάποια περιπέτεια του Αστερίξ, σε πρωτοποριακό θέατρο της Ρώμης, αν θυμάμαι καλά) ήταν λίγο ειρωνικό.
Η ταινία είχε και παραείχε (απλοϊκό κατά τη γνώμη μου) μήνυμα, άλλωστε.
Εγώ δεν μπορώ να πω οτι «την ευχαριστήθηκα» (για τον ίδιο λόγο που δεν είχα «ευχαριστηθεί» και το "Trainspotting", τώρα που το σκέφτομαι), αλλά δεν μπορώ να το εξηγήσω πολύ καλά αυτή τη στιγμή.

 

[Count Baltar]

Τι να εξηγήσεις για ταινίες και τι όχι; Μπορεί να μην το ευχαριστηθείς αν πας για θρίλερ και σου βγει κλερόρ χέρμπαλ, αν πας για φαρσοκωμωδία και δεν σκάσεις ούτε χαμόγελο, αν πας για ψαγμένη κωμωδία και απλώς χαχανίσεις, αν πας για πολεμικό και σου βγει υπαρξιακός κινηματογράφος, και πάει λέγοντας. Και πάλι όμως μπορεί και να το φχαριστηθείς (επαναλαμβάνω την τρομερή στιχομυθία έξω από σινεμά που παίζει το Ραν κάπου στα 80ς: "Ρε Μήτσο, σου άρεσε;" "Κοίτα, για καράτε δεν έλεγε, αλλά καλό!") επειδή έτσι σου έκατσε κείνη τη μέρα.