Oh, Desdemona!

[sunshine]

Καλή σας μέρα!

Τελικά η όμορφη σύζυγος του Οθέλου πώς γράφεται στα ελληνικά;

Δυσδαιμόνα
Δεισδαιμόνα

ή Δυσδεμόνα, όπως την έχει και ο Πάπυρος;

Ευχαριστώ προκαταβολικά!

 

[nickel]

Είναι διάφανη, νόμιζα, η προέλευση της λέξης. Αναφέρεται στη Wikipedia («The only named character in Cinthio's story is "Disdemona", which means "unfortunate" in Greek») και σε πολλές άλλες σελίδες. Οι μεταφράσεις που ξέρω την έχουν Δυσδαιμόνα, αλλά και ο Πάπυρος στο λήμμα Οθέλλος βλέπω να έχει την ίδια ορθογραφία. Ο δυσδαίμων με τη σημασία «δυστυχής», και η δυσδαιμονία «δυστυχία», είναι λέξεις της αρχαίας (το θηλυκό είναι, βέβαια, η δυσδαίμων, την δυσδαίμονα). Δεν μπορεί να προέρχεται από τον δεισιδαίμονα — δεν θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την αφαίρεση του -ι-. (Πού έχει ο Πάπυρος αυτό το περίεργο *Δυσδεμόνα;)

 

[sunshine]

Είναι διάφανη, νόμιζα, η προέλευση της λέξης. Αναφέρεται στη Wikipedia («The only named character in Cinthio's story is "Disdemona", which means "unfortunate" in Greek») και σε πολλές άλλες σελίδες. Οι μεταφράσεις που ξέρω την έχουν Δυσδαιμόνα, αλλά και ο Πάπυρος στο λήμμα Οθέλλος βλέπω να έχει την ίδια ορθογραφία. Ο δυσδαίμων με τη σημασία «δυστυχής», και η δυσδαιμονία «δυστυχία», είναι λέξεις της αρχαίας (το θηλυκό είναι, βέβαια, η δυσδαίμων, την δυσδαίμονα). Δεν μπορεί να προέρχεται από τον δεισιδαίμονα — δεν θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την αφαίρεση του -ι-.

Ευχαριστώ πολύ. Πράγματι, με μια απλή έρευνα στην αγγλική Wiki θα ήταν προφανές, αλλά δεν έκανα καν την αναζήτηση

(Πού έχει ο Πάπυρος αυτό το περίεργο *Δυσδεμόνα; )

Αναφερόμουν στον Πάπυρος Larousse Britannica, λήμμα Δυσδεμόνα. Αντιγράφω:
Δυσδεμόνα (αγγλ. Desdemona, γαλλ. Desde'mone). η κεντρική ηρωίδα της τραγωδίας Οθέλος (Othelo, γύρω στο 1604) του Σαίξπηρ. Είναι η τέλεια ενσάρκωση της αθωότητας της γυναίκας... κλπ κλπ

 

[nickel]

Μμμ, κι εγώ δεν έκανα τον κόπο να κοιτάξω για λήμμα, ίσως γιατί δεν πίστευα ότι μπορεί να έχει τέτοιο τερατάκι. Λήμμα για τη Δυσδαιμόνα βγαλμένο από την εγκ. Larousse, με τον Othello γραμμένο με ένα -l-, με σωστή απόδοση του δυσ-, αλλά δεμόνα. Καλή ορθογραφία για την ιστορία μιας σκυλίτσας.

Το ιταλικό dis- για το ελληνικό δυσ- είναι γνωστό (π.χ. distopia, dislalia) αλλά ποιος ξεκίνησε τη μόδα με τη *Δεισδαιμόνα αναρωτιέμαι. Ακόμα και ο Άγγελος Βλάχος, που έγραφε Σακεσπείρος, Δυσδαιμόνα την έχει.