Τώρα που το βλέπω, σκέφτομαι ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε αναφορά στην προσευχή ή στο τραπέζι ή στο έντομο. Οπότε κοιτάμε για κάτι πεζό όπως "σαν τον αγενή στο τραπέζι", και αφήνεις τους θεατές να υποθέσουν ότι η εικόνα απλά είναι στα πλαίσια του σουρεαλισμού του προγράμματος.
Αμάν βρε παιδιά, τι προσευχή λένε στο τραπέζι τα σόγια σας που δεν μπορείτε να περιμένετε δέκα δευτερόλεπτα; Ολόκληρο τρισάγιο; Ακόμα και το πάτερ ημών το λες σε δυο λεπτά! Λιγότερο απ' όσο χρειάζεται για να κρυώσει το φαΐ και να μπορείς να το φας με την ησυχία σου.
ΥΓ Πριν λίγο καιρό βρέθηκα σε εστιατόριο με πολυεθνική παρέα και μόλις ήρθε η πίτσα η Βραζιλιάνα της παρέας προσευχήθηκε με τα χέρια στον αέρα και στραμμένα προς τα πάνω, όπως είδα να κάνουν στην τηλεόραση με τις πλημμύρες. Δεν ξέρω αν αυτό είναι βραζιλιάνικη πατέντα (υποψιάζομαι είναι Πεντηκοστιανή πατέντα, έχουν 20 εκ οπαδούς στη Βραζιλία), αλλά πάντως εκτός από την αρχική αμηχανία των πέντε δευτερολέπτων, οι υπόλοιποι την περιμέναμε.