Δηλαδή, σε παραφθορά άλλης γνωστής παροιμίας:Όλοι στην κλάψα. μια ωραία ατμόσφαιρα :)
Απλώς έχω την αίσθηση ότι στα ελληνικά, όπου μας αρέσουν φράσεις και νοοτροπίες του στυλ «η φτώχεια θέλει καλοπέραση», η πρώτη απόδοση μπορεί να παρεξηγηθεί (αν δεν υπάρχει επεξηγηματικό συγκείμενο) σε «η δυστυχία θέλει παρέα για να την ξεπεράσεις» που κτγμ δεν είναι σωστή απόδοση (π.χ. στο παράδειγμα).Misery loves company.
Prov. Unhappy people like other people to be unhappy too. Jill: Why is Linda criticizing everybody today? Jane: Her boss criticized her this morning, and misery loves company. I should probably feel bad because my sister is so depressed, but I'm pretty depressed myself. Misery loves company.
"Η δυστυχία θέλει παρέα" θα έλεγα κι εγώ, ή "Η δυστυχία θέλει τη δυστυχία των άλλων".
Αλήθεια είναι, αγαπητέ, ότι η πίκρα όταν τη μοιράζεσαι είναι μισή (ενώ η χαρά διπλή)Μοχθηρά, εδώ λένε: Η δικιά μου μάνα πέθανε, να πεθάνουν όλες!
Για τη συντροφική ερμηνεία, μια μαντινάδα, επειδή είμαι προβλέψιμος:
Πίκρες κι αν σε ποτίσουνε,
άμα δεν είσαι μόνος,
δεν είναι τόσο αβάσταχτος
μες στην καρδιά ο πόνος
Απλώς έχω την αίσθηση ότι στα ελληνικά, όπου μας αρέσουν φράσεις και νοοτροπίες του στυλ «η φτώχεια θέλει καλοπέραση», η πρώτη απόδοση μπορεί να παρεξηγηθεί (αν δεν υπάρχει επεξηγηματικό συγκείμενο) σε «η δυστυχία θέλει παρέα για να την ξεπεράσεις» που κτγμ δεν είναι σωστή απόδοση (π.χ. στο παράδειγμα).
Ωραία μαντινάδα! Δική σου, ε, δική σου;Αλήθεια είναι, αγαπητέ, ότι η πίκρα όταν τη μοιράζεσαι είναι μισή (ενώ η χαρά διπλή)
Αλλά η δική μου αγαπημένη μαντινάδα είναι:
Πόνος που κουβεντιάζεται
αυτός δεν είναι πόνος.
Πόνος είναι να πονάς
και να το ξέρεις μόνος.
Αλήθεια είναι, αγαπητέ, ότι η πίκρα όταν τη μοιράζεσαι είναι μισή (ενώ η χαρά διπλή)
Αλλά η δική μου αγαπημένη μαντινάδα είναι:
Πόνος που κουβεντιάζεται
αυτός δεν είναι πόνος.
Πόνος είναι να πονάς
και να το ξέρεις μόνος.