Οι Apurimac είναι ένα συγκρότημα από Λατινοαμερικανούς και Έλληνες που φτιάχνουν όμορφα λάτιν τραγούδια. Βάλτε Apurimac στο YouTube και απολαύστε τους αν τυχαίνει και δεν τους ξέρετε. Ο Daniel Armando, που είναι Αργεντινός, έγραψε τώρα ένα τραγούδι με ισπανικούς στίχους που όμως χρησιμοποιούν λέξεις ελληνικής προέλευσης. Κάτι σαν τους λόγους που είχε εκφωνήσει ο Ζολώτας, μόνο που εδώ είναι ποίηση και τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Για την ακρίβεια, είναι ένα κομπολόι από ουσιαστικά και επίθετα με ισπανικά συνδετικά για συγκόλληση.
Σε κατάσταση οργασμού βρέθηκαν πάλι οι γνωστοί εθνικιστικοί ιστότοποι, πάντα στα γνωστά μοτίβα: «Μα τι θέλετε, όλες οι λέξεις για αυτό και εκείνο είναι ελληνικές, μόνο οι προδότες ξέρουν να μας λένε ότι τα φωνήεντα είναι πέντε, να κάψουμε τις σχολικές γραμματικές, και τη Διαμαντοπούλου αν βρεθεί στο δρόμο μας». Και κάποια στιγμή ξεθυμαίνουν και ψάχνουν να βρουν την επόμενη εκτόνωση.
Λοιπόν, το τραγούδι είναι γλυκύτατο και έχει και Πασπαλά να λέει το εντελώς ισπανικό ρεφρέν. Βάζω εδώ τους στίχους χωρίς να μπορώ να τους ελέγξω, αλλά θα κάνω και τις ετυμολογικές μου παρατηρήσεις:
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos,
sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Οι ετυμολογικές παρατηρήσεις: Δεν είναι ελληνικής προέλευσης τα
cultura, masoquista (από τον Μαζόχ, τον προπάππου της Μαριάν Φέιθφουλ), την όαση την πήραμε από τους Αιγύπτιους και το ταμπού από την Τόνγκα!
Και, φυσικά, extremismo και racismo δεν θα μπορούσε να είναι ελληνικές λέξεις, φτου κακά. (Μαμά, έβαλες τη ΧΑ κάτω από το χαλί;)
Τέρμα η γκρίνια, απολαύστε το τραγούδι.
Σε κατάσταση οργασμού βρέθηκαν πάλι οι γνωστοί εθνικιστικοί ιστότοποι, πάντα στα γνωστά μοτίβα: «Μα τι θέλετε, όλες οι λέξεις για αυτό και εκείνο είναι ελληνικές, μόνο οι προδότες ξέρουν να μας λένε ότι τα φωνήεντα είναι πέντε, να κάψουμε τις σχολικές γραμματικές, και τη Διαμαντοπούλου αν βρεθεί στο δρόμο μας». Και κάποια στιγμή ξεθυμαίνουν και ψάχνουν να βρουν την επόμενη εκτόνωση.
Λοιπόν, το τραγούδι είναι γλυκύτατο και έχει και Πασπαλά να λέει το εντελώς ισπανικό ρεφρέν. Βάζω εδώ τους στίχους χωρίς να μπορώ να τους ελέγξω, αλλά θα κάνω και τις ετυμολογικές μου παρατηρήσεις:
Armonia neurotica en el microcosmο de la metropoli
cultura narcisista en una monarquia dogmatica
simfonia cacofonica, pandemonium en la atmosfera
melodia simbolo, melodrama y tragedia.
Orgasmo ideologico del barbarismο a la teoria
politico dislexico en parodia onirica
tirania fantasma, dilema megalomano
de un metabolismο retorico sin tesis ni antitesis.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Patriota heroicο, tragicο, sistematico
hipocrecia paranoica sin dialogo esotericο
teatro ironicο, sindicato plasticο
y epicentro de la epidemia, una quimera, una utopia.
Energia hyperbole, antidotο democraticο
Laberinto critico sin entusiasmo, sin rima
musica epidermica en un pentagrama masoquista
y la simetria toxica de un epilogo necrologico.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Hay un oasis aromatico, paralelo, fisiologico
profeta enigmatico, fenomeno cronico y ortodoxo
sin racismos ni extremismos,
sin tabues etnicos en lirica extasis sus praxis
es el melodico y fantastico antropo.
Este mi ultimo tango en Atenas tango lloron, que corre por mis venas.
Οι ετυμολογικές παρατηρήσεις: Δεν είναι ελληνικής προέλευσης τα
cultura, masoquista (από τον Μαζόχ, τον προπάππου της Μαριάν Φέιθφουλ), την όαση την πήραμε από τους Αιγύπτιους και το ταμπού από την Τόνγκα!
Και, φυσικά, extremismo και racismo δεν θα μπορούσε να είναι ελληνικές λέξεις, φτου κακά. (Μαμά, έβαλες τη ΧΑ κάτω από το χαλί;)
Τέρμα η γκρίνια, απολαύστε το τραγούδι.
