metafrasi banner

masterplot

...an ideal film history would be supple and diversified, marked by a willingness both to keep moving and to acknowledge that film history is by definition "interminable." While seemingly reasonable enough, these criteria have in practice proved so strenuous that the history of film theory has consisted almost entirely of a continuous search for a single masterplot.

In addition, the proponents of ideology as the masterplot of the American Cinema have often ignored Marx's own warnings about fetishism.

...Althusser then scrupulously retracts his own masterplot, economic conditions.

Αντιλαμβάνομαι τι θέλει να πει αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω έναν αντίστοιχο ελληνικό όρο (δεν ξέρω καν αν υπάρχει). Μετά από αρκετούς πειραματισμούς κατέληξα στο εξής δίλημμα(!): "βασικό/κυρίαρχο θεματικό μοτίβο" ή "βασική/κυρίαρχη θεματική πλοκή".

Γνώμες;
 

nickel

Administrator
Staff member
Τι πονοκέφαλος κι αυτό το plot. Στο Cambridge Introduction to Narrative καταλαβαίνεις αμέσως αμέσως ότι πρόκειται για προβληματικό όρο (vexed term). Τηρείται στη χρήση του η διάκριση ανάμεσα σε ιστορία και πλοκή; Ο Porter Abbott λέει ότι χρησιμοποιεί τον όρο masterplot με τη σημασία του story-type. Μας υποχρέωσε.

Ο άλλος καθηγητής, ο Peter Brooks, στο Freud’s Masterplot, πιάνει τους όρους του Todorov, récit και histoire, που αντιστοιχούν, λέει, στους όρους των Ρώσων φορμαλιστών για την πλοκή και την ιστορία. Αλλά δεν μπορώ να δω (κυριολεκτικά) πώς φτάνει στο masterplot.

Σε μια μελέτη για τα παραμύθια βρήκα ένα «κυρίαρχης πλοκής», αλλά, ειλικρινώς, δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να είναι η κυρίαρχη πλοκή. Μπορώ να καταλάβω το κυρίαρχο θέμα, το κυρίαρχο μοτίβο, το leitmotiv, τον αφηγηματικό καμβά, τον βασικό ή κεντρικό κορμό μιας ιστορίας, ακόμα και την πλοκή μιας ιστορίας. Αλλά δεν καταλαβαίνω τι μπορεί να σημαίνει η «κυρίαρχη πλοκή». Στα παραδείγματα που παραθέτεις θα καταλάβαινα μια χαρά το «κυρίαρχο θέμα». Αν υπάρχει κανένας αφηγηματολόγος, ας βοηθήσει.
 
Για το "κυρίαρχη πλοκή" έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου. Το "κυρίαρχο (θεματικό) μοτίβο" μου ταίριαξε καλύτερα διαβάζοντας αυτό:http://masterworksbritlit.wordpress.com/2009/02/09/the-fall-of-man-the-major-masterplot-in-literature-of-the-middle-ages/
Και το "κυρίαρχο θέμα" μια χαρά ταιριάζει αλλά δεν ξέρω κατά πόσο ανταποκρίνεται σ' αυτό το ρημάδι το "plot".
 

nickel

Administrator
Staff member
Εξαιρετικό το εύρημά σου, σαφέστατο, γι' αυτό το αντιγράφω εδώ (με δικά μου έντονα):

Repeated Narrative and Plot Types.

In the last class we discussed how certain plots repeat throughout literature, and are common as a motif, even up until today. I discussed primarily the narrative of the journey and the quest. This is one of the most popular “masterplots” in literature. Particularly in a knight’s romance, like Sir Gawain, the journey and the quest is essential. Gawain journeys beyond Camelot in quest of the Green Knight. In most journey and quest narratives, the protagonist — after a series of encounters, trials, and hardships — returns home, having gained some sort of knowledge about his / her self and the world. It is important to note that as literature grows more modern, particular literature into the twentieth century, the journey and / or return home is usually negative, degenerate, pessimistic. For example, in most of the narratives in which a soldier leaves home for war in the 1900s (WWI, WWII, Viet Nam, etc.), his / her return is usually dark, as in Hemingway’s soldiers who feel a sense of hopelessness and betrayal.

Masterplot

Masterplot is a term used by literary studies to describe any deep, underlying narrative structure that has repeated over a long period of time and in many different literary pieces. Masterplots can be simple to complex. For instance, there are many stories with the masterplot of a young boy who experiences something that serves as an initiation into adulthood.

Many masterplots derive from sweeping social /political / religious world-views passed down through the centuries. American literature developed the fairly new masterplot in the 1800s of the individual who can accomplish anything. This has come in literature to be known as the “Horatio Alger” story: the idea that, even if you are dirt poor and have seemingly no hope of a better future, through hard work and luck you can become a millionaire, or a leader, or somehow famous and anointed. Barak Obama, in many ways, has stirred the imagination of America because of the masterplot that, in this country, anyone can become president.

In the Middle Ages up through the Renaissance, almost all of the masterplots have a Judeo-Christian context. Many of the Christian masterplots remain strong in literature today, although in more secularly disguised forms. The many narratives of the Old and New Testaments have inspired and perpetuated variations of their stories. For instance, notice in class how a student pointed out that Gawain’s encounter with the Green Knight in the beginning of the poem resembles the story of David and Goliath.

Έχουμε λοιπόν έναν κυρίαρχο αφηγηματικό μύθο με την αριστοτελική σημασία του όρου, βλ. και plot. Αλλά επειδή ο κυρίαρχος μύθος μπορεί να μας πάει αλλού, το θέλει το «αφηγηματικό» (άλλωστε και ο Brooks για το récit δίνει σαν αγγλικό το narrative plot). Το «κυρίαρχο μοτίβο» (motif: an important and sometimes recurring theme or idea in a work of literature) μπερδεύει την επανάληψη μέσα σε ένα έργο με την επανάληψη μέσα σε ένα σώμα έργων. Έχουμε λοιπόν τον παραπάνω όρο με τον μύθο, με το «κυρίαρχο θέμα» σαν πολύ πιο συνηθισμένο όρο, αλλά όχι αντίστοιχο.
 

nickel

Administrator
Staff member
Αυτό είναι το main plot μιας ιστορίας. Δεν ξέρω το κείμενό σου και πόση χαλαρότητα σού επιτρέπει.
 
Έκλεισε στο "κυρίαρχη αφήγηση"! Όπως είπες κι εσύ nickel, το θέλει το "αφηγηματικό" του!
 

tuna

¥
Πάντως ο κυρίαρχος αφηγηματικός μύθος που πρότεινε ο nickel, ήταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια πολύ διαφωτιστική απόδοση του masterplot.
 

SBE

¥
Πάντως ο κυρίαρχος αφηγηματικός μύθος που πρότεινε ο nickel, ήταν, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μια πολύ διαφωτιστική απόδοση του masterplot.

Κι εγώ συμφωνώ, ίσως γιατί η λέξη masterplot με παραπέμπει αμέσως στον Αριστοτέλη.
 
Κι εγώ συμφωνώ! Απλώς το "κυρίαρχη αφήγηση" εξυπηρετεί το κείμενό μου καλύτερα σε ορισμένα σημεία. Άλλωστε, κι ο μύθος αφήγηση δεν είναι;
 

nickel

Administrator
Staff member
Δεν μπορώ να κάνω το δάσκαλο σε ένα θέμα που είμαι μαθητής της πρώτης τάξης, αλλά εδώ ο μύθος είναι μια ιστορία που αποτελεί τον πηλό της αφήγησης. Για παράδειγμα, ο μύθος του Ηρακλή δεν είναι το παραμύθι του Ηρακλή ή ο μύθος (το αλληγορικό διδακτικό αφήγημα) του Αισώπου, αλλά η ιστορία του ήρωα που πρέπει να πραγματοποιήσει άθλους για να φτάσει σε κάποιον στόχο ή για να εξιλεωθεί για κάτι. Αυτή η ιστορία, το θέμα, η υπόθεση βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και σε άλλες αφηγήσεις. Έτσι το καταλαβαίνω και έτσι το θέλει ο συγγραφέας σου, νομίζω. Η έννοια τού «κυρίαρχος» εδώ είναι σε σχέση με το σώμα της λογοτεχνίας ενός τόπου, μιας περιόδου, ενός είδους, το θέμα το οποίο εμπνέει πολλά έργα. Αλλά, επιμένω, μαθητής της πρώτης τάξης...
 
Προτείνω: υπερπλοκή, υπεραφηγηματικό θέμα, υπερμοτίβο.

Απ' ότι καταλαβαίνω, είναι το γενικό θέμα/μοτίβο/πλοκή από το οποίο πηγάζουν τα επιμέρους, αυτό το οποίο καλύπτει και χαρακτηρίζει τα επόμενα, από μια άλλη άποψη ο σκελετός...
 
Όχι, όχι, (ή ναι, ναι --δεν ξέρω τι ταιριάζει εδώ!) ακριβώς το ίδιο πράγμα λέμε! Και όντως, ο συγγραφέας το myth το κάνει "story" κάποια στιγμή, οπότε το "αφήγηση" αυτή την έννοια έχει, του μύθου. (δεν έχει;)
 
Επειδή τώρα μαθαίνω να ποστάρω, η απάντηση μου πήγαινε στον nickel (αλλά μέχρι να τη σκεφτώ με πρόλαβε ο Ambrose). Να συμπληρώσω ότι πραγματικά δεν ξέρω πώς βρέθηκε αυτό το emoticon εκεί!!! Συγγνώμη!!
 

nickel

Administrator
Staff member
Αμβρόσιε, όχι «υπερ» και «υπερπλοκή». Έχουμε ήδη το «υποπλοκή» ή «υποϊστορία» για το subplot, οπότε πρέπει να κρατήσουμε το «υπερπλοκή» ή «υπεριστορία» για το superplot, δηλ. «a plotline that develops over several episodes or several books, separate from the main plots of the individual stories» (ορισμός από εδώ).

Μπέλα, για να μην έχεις φατσούλες, τσεκάρεις από κάτω από το πλαίσιο το Disable smileys in text.

Και: η αφήγηση είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε δημιουργός αφηγείται το μύθο. Το αποτέλεσμα της δουλειάς του είναι το αφήγημα. Εντελώς σχηματικά αυτά. Γιατί και οι λέξεις είναι πηλός.
 
Δεν έχω χρόνο για να το μελετήσω πολύ τώρα, αλλά βιαστικά:

1. δεν ξέρω κατά πόσο το super-plot είναι δόκιμο στα Αγγλικά (αμφιβάλλω αν είναι).
2. δεν ξέρω κατά πόσο καλύπτει τη σημασία (το υπερπλοκή του superplot).

Αλλά master- άνετα μπορώ να το δω ως κάποιας μορφής υπέρ-. Αναγκαστικά.
 
Ναι, αλλά έχω βρει αυτό:
Ο όρος «αφήγηση» καλύπτει στη γλώσσα μας ένα αρκετά ευρύ φάσμα εννοιών. Συγκεκριμένα, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις τουλάχιστον έννοιες, τις οποίες συναντάμε και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Πρώτα απ’ όλα, αφήγηση ονομάζουμε την πράξη επικοινωνίας με την οποία παρουσιάζεται, προφορικά ή γραπτά, ένα γεγονός ή μια σειρά γεγονότων, πραγματικών ή μυθοπλαστικών. Με την έννοια αυτή, η αφήγηση είναι μια διαδικασία που δε συνδέεται αποκλειστικά με τη λογοτεχνία αλλά τη συναντάμε τόσο σε άλλες μορφές τέχνης (π.χ. στον κινηματογράφο) όσο και στην καθημερινή μας ζωή. Η διαδικασία αυτή προϋποθέτει τη συμμετοχή διάφορων παραγόντων, με πιο σημαντικούς τον πομπό (=αφηγητή), το δέκτη (=αποδέκτη της αφήγησης) και το μήνυμα (=θέμα, περιεχόμενο).
Αυτό, ακριβώς, το τελευταίο στοιχείο, δηλαδή το περιεχόμενο, μπορεί επίσης να δηλωθεί με τον όρο «αφήγηση». Μ’ άλλα λόγια, η ίδια η ιστορία στην οποία αναφέρεται η παραπάνω αφηγηματική διαδικασία, η διαδοχή των γεγονότων και οι ποικίλες σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους, συνιστούν κι αυτά μιαν «αφήγηση». Τέλος, ως «αφήγηση» μπορούμε να χαρακτηρίσουμε και το προϊόν, το αποτέλεσμα της αφηγηματικής διαδικασίας, δηλαδή το κείμενο, εφόσον βέβαια μιλάμε για λογοτεχνία (για την τελευταία αυτή σημασία έχει εδώ και λίγα χρόνια προταθεί ο όρος «αφήγημα» [(μέχρι στιγμής, για να δηλώσουμε τόσο την ίδια την πράξη της αφήγησης όσο και το αποτέλεσμά της, χρησιμοποιούμε τον όρο «αφήγηση»)].

http://www.translatum.gr/forum/index.php?action=dlattach;topic=4269.0;attach=525
 

nickel

Administrator
Staff member
Πάει κι αυτός ο user5 και σκορπάει πιντιέφ όπου βρει...

Από όλο το σχετικό κείμενο, εδώ μας αφορά η πρόταση που λέει «αυτές οι ίδιες οι ιστορίες –ο θυμός του Αχιλλέα, οι περιπέτειες του Οδυσσέα κτλ.– συνιστούν επίσης αφηγήσεις». Αλλά ακριβώς επειδή η αφήγηση και το narrative / narration έχουν πολλές σημασίες και μπορεί να σύρουν τον αναγνώστη προς τη σφαλερή κατανόηση, θεώρησα τον «αφηγηματικό μύθο» μια καλή εξειδικευμένη απόδοση για το plot, που επίσης έχει πολλές σημασίες. Πω πω, νιώθω σαν πλασιέ όρων. Αν ήταν να βγάλω λεφτά, δεν θα το έκανα τόσο επίμονα. :)

Ανεβάζω κι εδώ το χρήσιμο PDF. Είναι από το Λεξικό λογοτεχνικών όρων του ΟΕΔΒ.
 

Attachments

  • Narrative.pdf
    155.2 KB · Views: 872
Top