Πάντως, ένα ωραίο αμυγδαλωτό- εργολάβος, φρέσκο- φρέσκο και αφράτο, να κάνει κρατς απ'εξω και να είναι μαλακό και όλο αμυγδαλόψιχα μέσα είναι απόλαυση. Μικρή δεν τα εκτιμούσα καθόλου, αλλά τώρα που δεν τα βρίσκω εύκολα...
Και μια που πιάσαμε τις ετυμολογίες των γλυκών, στην Πάτρα ένας ζαχαροπλάστης παλιά έφτιαχνε κάτι που ήταν άσπρο μέσα, μάλλον μαρέγκα αρωματισμένη ή ίσως μαντολατοειδές, λεπτή στρώση καραμέλα απ'έξω για να κολλήσει η επικάλυψη η οποία ήταν όλη φυστίκι Αιγίνης. Το ξέρετε; Αυτός το έλεγε "Θαύμα Επιτυχίας", αν και δεν μπορώ να πω ότι σαν όνομα γλυκού λέει και πολλά. Το ξαναβρήκα σε κάποιο άλλο ζαχαροπλαστείο πρόσφατα και πάλι Θαύμα Επιτυχίας το έλεγαν.