Έχοντας μεταφράσει τη φράση δεκάδες φορές, έχω καταλήξει κι εγώ στο "Φυλάξτε το προϊόν μακριά από παιδιά".
Το "φυλάξτε" για δύο λόγους: αφενός έχει την έννοια του αποθηκεύω, αφετέρου την έννοια του φυλάω-μην-το-πιάσουν-στα-χέρια-τους-κι-έχουμε-τράβαλα. Δηλαδή πρέπει το μαραφέτι να είναι μακριά τους είτε βρίσκεται στη μόνιμη θέση του, είτε το έχεις βγάλει έξω και το έχεις παρατήσει στον πάγκο της κουζίνας.
Το "απρόσιτο" δεν με καλύπτει, γιατί εσύ μπορεί να θεωρείς ότι το μέρος είναι απρόσιτο, αλλά όταν το διαόλι έχει κάνει τα συρτάρια σκάλα κι έχει καταφέρει να ανέβει πάνω στην κομότα, συνειδητοποιείς ότι η έννοια του απρόσιτου είναι σχετική και άπιαστη. Οπότε, "μακριά" καλοί μου γονείς, έκφραση γενική και αόριστη, και είναι δική σας δουλειά να σκεφτείτε πώς θα το πετύχετε.
Φυσικά "τα παιδιά" είναι μια ακόμη πολύ σχετική έννοια. Ένα από τα πιο τρομακτικά γεγονότα της ζωής μου, που το θυμάμαι ακόμα και με πιάνει ρίγος, συνέβη όταν ήμουν στην τρυφερή ηλικία των 25. Χριστούγεννα στο σπίτι, ο μπαμπάς είχε πάθει μια μόλυνση στο μάτι κι έβαζε σταγόνες. "Κρίσταλ βάλε μου τις σταγόνες" - "Ναι μπαμπά". Αρπάζει το αστέρι το μπουκαλάκι από το πάσο της κουζίνας, αράζει ο φάδερ με το κεφάλι πίσω στον καναπέ, και πάω από πάνω του με το μπουκάλι στο χέρι. Τη στιγμή που το έχω γείρει πάνω από το μάτι του, κάποιος άγγελος αποφασίζει να στείλει τη μαμά ακριβώς από πίσω για να βγάλει τα σκουπίδια. Η μαμά αρχίζει να ουρλιάζει και μου αρπάζει το χέρι. Κοιτάζω απορημένη μια τη μαμά και μια το μπουκαλάκι.
Κόλλα κρυσταλλική.