Υπάρχουν διάφορες καθιερωμένες μέθοδοι μεταγραφής των αραβικών, αλλά μπορούν ίσως να συνοψιστούν στις εξής δύο: η μία προσπαθεί να αποδώσει την προφορά (π.χ. as-Sahli) και η άλλη περισσότερο τη γραφή, με το σκεπτικό ότι όποιος δεν ξέρει διευκολύνεται και όποιος ξέρει καταλαβαίνει (οπότε al-Sahli). Σε πιο σύνθετες προτάσεις είναι εμφανέστερο, γιατί ο πρώτος τρόπος θα μεταγράψει τις πτώσεις των ουσιαστικών ενώ ο δεύτερος όχι: για παράδειγμα, ο τίτλος ενός διάσημου έργου του οθωμανού Κιατίπ Τσελεμπή (αυτό μου ήρθε στο μυαλό) με τον πρώτο τρόπο είναι Kashfu ẕ-ẕunūn ʿan asāmī l-kutūb wa l-funūn και με τον δεύτερο Kashf al-ẕunūn ʿan asāmī al-kutūb wa al-funūn. Το -u της πρώτης λέξης είναι η κατάληξη ονομαστικής, και αφομοιώνει ας πούμε τον πρώτο φθόγγο του άρθρου (που "εξαφανίζεται"), ενώ ο δεύτερος τρέπεται στο ẕ. Με αραβικούς χαρακτήρες όμως, ο δεύτερος τρόπος είναι ας πούμε ακριβέστερος.