Θυμηθείτε ότι το familiars με την έννοια του υποτακτικού πηγαίνει πίσω στο λατινικό (ουσιαστικοποιημένο επίθετο) familiaris. Έτσι λέγονταν σε όλη τη διάρκεια της Ύστερης Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα οι ποικίλων αποχρώσεων δούλοι ενός σπιτικού ή οι ποικίλων αποχρώσεων ακόλουθοι ενός αφέντη (άλλωστε και το familiaris βγαίνει από το κλασικό λατινικό famulus, ο δούλος --familia στα παλαιά λατινικά η ομάδα των δούλων ενός οίκου). Για όλους αυτούς στα ελληνικά ο αντίστοιχος όρος είναι οικείος και οικέτης. Το να είσαι οικέτης του Βυζαντινού Αυτοκράτορα ήταν ύψιστη τιμή, που δεν την απολάμβαναν πολλοί. Μήπως το οικέτης, με τις συμπαραδηλώσεις της απόλυτης ταπείνωσης μπροστά στον αφέντη, θα σε εξυπηρετούσε;