"Hoops"

[Ambrose]

Άμα ακολουθήσουμε αυτήν τη μέθοδο, τότε μπορούμε να τον πούμε και "Χούκσοτ" ή "Ραβέρσα". Αλλά το τραβάς απ' τα μαλλιά. Και δεν πάει όμορφα.

Καλέ, μην το παίρνεις τόσο πολύ στα σοβαρά. Εγώ αυτά τα παίρνω λίγο χαλαρά, γιατί έτσι αρχίζουν και ρέουν οι δημιουργικοί χυμοί τρεις η ώρα το μεσημέρι μετά το φαγητό... :)

Και τώρα λίγο πιο πολύ στο σοβαρό, μια και μιλάμε για κάτι σικ, τα συνηθισμένα που θα λέγαμε σ' αυτή την περίπτωση (καλαθάκιας, τριποντάκιας, μπασκετάκιας κλπ) δεν μπορούν να παίξουν... Θα έφευγα και θα πήγαινα σε κάτι πιο γκλάμορους -αναγκαστικά- του στυλ: Αστέρι, θεός, μπίρι μπίρ μπίρι, κλπ, κλπ, κλπ, ή θα κράταγα το Αγγλόφωνο που είναι και σύντομο και της μόδας στην Ελλάδα. Δεν είναι ανάγκη να μεταφράζουμε τα πάντα, αν και καλό θα ήταν να τα μεταφράζαμε και μάλιστα πιστά. Μακριά από υποκοριστικά και υποτιμητικά εδώ.

Αυτά for now.

Υ.Γ. Μόλις μου έδωσες την καλύτερη ιδέα για το πώς να φωνάζω από εδώ και στο εξής τον υδραυλικό μου. :)

 

[Count Baltar]

Πάντως σε όλα τα χρόνια που βολόδερνα μαζί με κάτι άλλους στις παιδικές χαρές και τα ανοιχτά γήπεδα των δήμων, ποτέ δεν άκουσα κάποιον να έχει παρατσούκλι "γενικού" τύπου σαν κι αυτό. Έχω ακούσει ένα σωρό κουφά, που έβγαιναν από το προσωπικό στυλ του καθενός, αλλά --με εξαίρεση το "τριποντάκιας", το οποίο όμως μπορεί να δοθεί στον οποιονδήποτε-- όλοι οι άλλοι είχαν το δικό τους μοναδικό παρατσούκλι. Από "μπριλκρίμ" μέχρι "Ερυθρός Ταξιαρχίας" (όσο παράξενο κι αν φαίνεται, όλα από το μπάσκετ έβγαιναν).

Το μόνο που άκουσα πολλές φορές ήταν το μπασκετόφατσα (για χαριτωμένους πιτσιρίκους) και -μούτρο (για τα μούτρα).

 

[Ambrose]

Πάντως σε όλα τα χρόνια που βολόδερνα μαζί με κάτι άλλους στις παιδικές χαρές και τα ανοιχτά γήπεδα των δήμων, ποτέ δεν άκουσα κάποιον να έχει παρατσούκλι "γενικού" τύπου σαν κι αυτό.

Σ' αυτό συμφωνώ μαζί σου, γι' αυτό είπα κι εγώ παραπάνω ότι δεν θα έλεγα μπόμπερ, γιατί το μπόμπερ είναι γενικό και μπορεί να αναφέρεται σε πολλούς ταυτόχρονα.

Δυστυχώς, τα παρατσούκλια που βγαίνουν πηγαία και αυθόρμητα "μέσα στη στιγμή" είναι δύσκολο πολύ να μεταφραστούν με κάτι ισοδύναμο. Θέλει πολύ ψάξιμο...

 

[Katerina_A]

Καλέ, μην το παίρνεις τόσο πολύ στα σοβαρά. Εγώ αυτά τα παίρνω λίγο χαλαρά, γιατί έτσι αρχίζουν και ρέουν οι δημιουργικοί χυμοί τρεις η ώρα το μεσημέρι μετά το φαγητό... :)

Καλέ, δεν το πήρα στα σοβαρά! Ήθελα να πω μόνο ότι το να κρατήσουμε το αγγλικό είναι η εύκολη λύση... Δεν το θεωρώ απαραίτητα λάθος. Το "δεν πάει όμορφα" το είπα για τις δικές μου προτάσεις (χούκσοτ και τα λοιπά).

Εγώ δεν τρώω το μεσημέρι πάντως. Το μόνο που μού 'ρχεται μετά είναι μια καθόλου δημιουργική νύστα και δε μπορώ να δουλέψω.

 

[Count Baltar]

Λοιπόν, επειδή ως γνωστόν εγώ τρώω κανονικά για μεσημέρι, και μετά μου έρχεται μια ιδιαιτέρως δημιουργική νύστα, η οποία μετουσιώνεται σε δημιουργική σιέστα, ξύπνησα κατά τις τέσσερις και τέταρτο και θυμήθηκα ένα ακόμα παρατσούκλι που έπαιζε πολύ για όσους σκόραραν από παντού:

"Χεράς"

(σε συγκείμενο εφηβικών πάρτι, βέβαια, η λέξη είχε άλλη έννοια)

 

[Katerina_A]

Κάποιος από τους μοδεράτορες να σβήσει τη διπλή εισαγωγή της παραπάνω απάντησής μου, παρακαλώ.

 

[Count Baltar]

Κάποιος από τους μοδεράτορες να σβήσει τη διπλή εισαγωγή της παραπάνω απάντησής μου, παρακαλώ.

Ναι, τον λέγαμε κι έτσι τον κολλημένο με το μπάσκετ, μόνο που δεν βόλευε πολύ την ώρα που παίζαμε.

 

[nickel]

Ναι, ο Ιονέσκο μάς έλειπε τώρα.

 

[Count Baltar]

Ναι, ο Ιονέσκο μάς έλειπε τώρα.

Τον θυμάμαι στο Γιουρομπάσκετ του 87. Είχε φάει μια τάπα απ' τον Ανδρίτσο, όλη δική του.

 

[nickel]

...η οποία μετουσιώνεται σε δημιουργική σιέστα...

Αυτή η δημιουργική σιέστα μπορεί να σου συμβαίνει πιο συχνά;

 

[Katerina_A]

Ναι, τον λέγαμε κι έτσι τον κολλημένο με το μπάσκετ, μόνο που δεν βόλευε πολύ την ώρα που παίζαμε.

Πρόσφατες τυχαιοποιημένες, πολυκεντρικές, πολυεθνικές, καθοδηγούμενες από τα συμβάντα, μη παρεμβατικές μελέτες παράλληλων ομάδων απέδειξαν ότι η ολιγόλεπτη σιέστα μετά το μεσημεριανό φαγητό έχει ευεργετικές επιπτώσεις στην αφαιρετική αντίληψη του ανθρώπου.

 

[tsioutsiou†]

νέος, ωραίος, ευάερος και ευήλιος. Ούτε και Μπασκετόμουτρο, γιατί είναι και ευαίσθητος και τραγουδάει.
Βρείτε μου, σας παρακαλώ, κάτι πιο σικ.

Δον Μπασκετάν

 

[zephyrous]

Το θυμήθηκα!
Με αφορμή το "χεράς" του count, θυμήθηκα ότι λέγαμε τους καλούς σουτέρ "βρομόχερους" (ότι έχουν "βρομόχερο"). Βρομόχερος, λοιπόν, που κυκλοφορεί και ευρέως.

 

[andy]

Μα δεν υπάρχει ένας κομψός χαρακτηρισμός για τον καλό μπαλαδόρο του μπάσκετ; Ως γυναίκα και ως ευαίσθητη ψυχή έχω φρίξει με αυτά που διαβάζω (κόμη και ζεφ). Άκου χεράς! Άκου βρομόχερος! Υποτίθεται ότι ο πιτσιρικάς ρίχνει κοριτσάκια ως αθληταράς και γόης που είναι! Εμένα τύπος που τον λένε χερά (ή ακόμα χειρότερα βρωμόχερο) όχι μόνο δε θα μ' έριχνε, αλλά θα με έκανε να τρέχω προς την αντίθετη κατεύθυνση με τα χέρια ψηλά και τσιρίζοντας. Απαπαπαπαπα...

 

[Alexandra]

Συμφωνώ απόλυτα με την Andy.

 

[Elsa]

Το ίδιο θα έλεγα κι εγώ. Απωθητικά ονόματα! Όσο κι αν οι γυναίκες γοητεύονται από τους «ζόρικους», δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές που να θεωρούν τραβηχτικό το βρομόχερο...Καλύτερα αμετάφραστο.

 

[Count Baltar]

Δεν διαφωνώ, κυρίες μου. Το κακό είναι πως τα επίθετα αυτά χρησιμοποιούνται κυρίως μες στην αντρίλα του γηπέδου και σπανίως χρησιμοποιούνται παραέξω. Προσωπικά δεν θυμάμαι κανέναν που να κουβαλούσε μπασκετικό παρατσούκλι εκτός γηπέδου. Και για να ανατριχιάσετε ακόμα περισσότερο, πέρα απ' τον "χερά" υπάρχει

το "πιθήκι": δηλαδή ο τύπος (συνήθως όχι ιδιαίτερα ψηλός) που αρέσκεται σε μπασίματα με μικρά πηδηματάκια,
το "χταπόδι": ο τύπος με τα μακριά χέρια που ρίχνει τάπες

και ένα σωρό (όπως προανέφερα) ad hoc παρατσούκλια που μπορεί να έχουν βγει ακόμα και από τον τρόπο που σουτάρει ή ντριμπλάρει κάποιος (ο "μπριλκρίμ" λόγου χάρη, κουβαλούσε επί χρόνια αυτό το παρατσούκλι --πάντα μες στο γήπεδο-- επειδή όταν βρισκόταν κάτω απ' το καλάθι έκανε μια πολύ περίεργη προσποίηση, σαν να μην αποφάσιζε να σουτάρει. "Ε, τι συμβαίνει; Ξέχασα να βάλω μπριλκρίμ", για όσους παμπάλαιους θυμούνται εκείνη τη 70ς διαφήμιση).