Ρε παιδιά, έχω μια απορία: γιατί ο Ηedonist's Guide* έγινε "Απολαύστε με στυλ" στην ελληνική έκδοση;
Πρώτα απ' όλα, πολλά λεξικά δίνουν ορισμό «1. αυτός που ρέπει προς τις
σαρκικές ηδονές,
φιλήδονος· 2. οπαδός τού φιλοσοφικού δόγματος τού ηδονισμού». Εδώ, ενώ το φιλοσοφικό δόγμα είναι άγνωστο, η ηδονοθηρία ταυτίζεται με
σαρκικές απολαύσεις, όχι, όπως γράφει το άλλο βιβλιαράκι:
the spirit of Whatever Works for You, be it simple pleasures or hardcore pursuits, the thrill of rebellion or the thrill of religion. The unifying principle is simply the very great importance of pleasure itself. Ηδονιστής; θα σε ρωτήσουν. Έχει καμιά σχέση με το δονητή;
Αν πάλι μιλήσεις για
επικούρεια στάση απέναντι στη ζωή, ή θα νομίζουν ότι είναι κάποια άγνωστη λέξη που βάλανε στα νεοελληνικά ή ότι κάτι περίεργο θέλεις να κάνεις στη Ζωή.
Οπότε, καλώς το μεταφράσανε έτσι που το μεταφράσανε, φυλάγοντας τα νώτα τους, έστω και χωρίς το δικό μου δάχτυλο. (Μάλλον πρέπει να την ξαναγράψω αυτή την πρόταση.)