Get me outta here!

[Elsa]

Οπότε το συμπέρασμα είναι ενδεχομένως ότι ο ήλιος και η καλοκαιρία προκαλεί μαλάκυνση γενικά στους λαούς.

Μπα, εγώ με τα γαλλοϊταλικά που μισοξέρω και τα πορτογαλλοϊσπανικά που ...δεν ξέρω, δεν είχα ποτέ πρόβλημα σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία και Πορτογαλία (καλά, ίσως λίγο στη βόρεια Γαλλία). ;)

 

[curry]

Στην Ισπανία άρχισα από αγγλικά, σχεδόν αμέσως το γύρισα στα γαλλικά για να περάσω στα γαλλοϊταλοελληνικά και να καταλήξω εντέλει στα ελληνικά, σκέτο. Προς τι η κούραση αφού έτσι κι αλλιώς δεν καταλαβαίνουν τίποτα; Μια χαρά συνεννοήθηκα -με την παραγγελία της παέλιας είχαμε ένα μικροπροβληματάκι, αλλά ευτυχώς μας ήρθε όπως την περιμέναμε! Τίποτα σαν τη γλώσσα του σώματος, φίλοι μου!

 

[jglenis]

Εγώ πάλι το μεγαλύτερο πρόβλημα συνεννόησης το έχω στην Ελλάδα και κάτι μου λέει ότι δεν οφείλεται στη γλώσσα...

Σωστά τα λέει η Κ, και σε Γαλλία-Ιταλία το ουσιαστικό πρόβλημα δεν ήταν η γλώσσα αλλά η συμπεριφορά ορισμένων και η απίστευτη απροθυμία-ανικανότητα να μιλήσουν αγγλικά ή έστω να προσπαθήσουν (δεν λέω για περαστικούς αλλά για άτομα σε Information Desk αεροδρομίων και σταθμών!!!) Αδιανόητο!!!
Οι περαστικοί στο δρόμο υπήρξαν πολύ πιο ευγενικοί και πρόθυμοι, οπότε (στη Γαλλία τουλάχιστον) κι εγώ με τη σειρά μου μιλούσα γαλλικά - όσο θυμόμουν τέλος πάντων. Ακόμη και σε αυτή τη μεγαλειώδη απάτη που ακούει στο όνομα Casino Monte Carlo υπήρχαν (λίγοι) ευγενικοί και πρόθυμοι να μιλήσουν αγγλικά υπάλληλοι – με αυτούς δεν υπήρχε πρόβλημα συνεννόησης. Με τους άλλους, που τους ρωτούσα σε έντονο, υποτιμητικό ύφος «D-o y-o-u s-p-e-a-k E-n-gl-i-s-h?» και μου απαντούσαν «Εδώ είναι Γαλλία μεσιέ» (!) απλώς συμπέρανα ότι τελικά καταλαβαίνουν αγγλικά – τουλάχιστον έμοιαζαν να καταλαβαίνουν τη φράση «y-o-u a-r-e a F-r-e-n-c-h a-s-s-h-o-l-e» που τους επανέλαβα πολλές φορές πριν φύγω. Είναι απλώς αδύνατον να κρατήσεις την ψυχραιμία σου με ορισμένους Γάλλους.

 

[kapa18]

Φίλτατε Jglenis, επειδή με τις ταξιδιωτικές σου περιπέτειες έχω κάνει καινούριο συκώτι από τα γέλια, μήπως θα μπορούσεις να τις κυκλοφορείς σε εβδομαδιαία βάση; :-D

 

[YiannisMark]

Πάνω που έλεγα να αρχίσω κανένα ΚΚ (κομψό καντηλάκι) για τους φίλους μας τους Γάλλους και τον σωβινισμό τους, αναρωτήθηκα:
# αντιμετωπίζουν, άραγε, το φαινόμενο των γρίκλις (φρένλις);
# έχουν παντού πινακίδες στα «ξένα»; Δηλ. μπορούν οι γιαγιάδες να καταλάβουν ότι ένα μαγαζί είναι π.χ. ουφάδικο και όχι κατάστημα ηλεκτρικών;

Σημειωτέον ότι έχουν από τους υψηλότερους δείκτες γνώσης ξένων γλωσσών (δυστυχώς δεν σημείωσα πού το είχα διαβάσει).

 

[stathis]

... αυτή τη μεγαλειώδη απάτη που ακούει στο όνομα Casino Monte Carlo...

Όπως τα λες, φίλε J. Την τελευταία φορά που πήγα, ορκίστηκα να μην ξαναπατήσω.

 

[zephyrous]

Πάνω που νόμιζα ότι ο Γιάννης είχε βγει στον Ζούγκλα, να εξιστορήσει την περιπέτειά του...

 

[Lexoplast]

ρώτησα και έμαθα για την εταιρεία flybaboo, δεν μου ακουγόταν και πολύ σοβαρή οπότε εγκατέλειψα την ιδέα.
[...]
Οπότε το συμπέρασμα είναι ενδεχομένως ότι ο ήλιος και η καλοκαιρία προκαλεί μαλάκυνση γενικά στους λαούς.

Με συγχωρείτε, αγαπητέ, ξέχασα ότι πετάτε μόνο με πολύ σοβαρές εταιρείες. (Δε σε χάλασε η Trenitalia.) Αν θες να σωθείς από τον ήλιο, την καλοκαιρία, τη μεσογειακή μαλάκυνση και τις κοινωνικές επαφές γενικότερα, σου προτείνω το νησί Hiiumaa. Πήγαινε εσύ πρώτος κι αν αντέξεις 6 μήνες, έρχομαι κι εγώ! Έχει και αεροδρόμιο!

 

[jglenis]

L, το θέμα είναι ότι ο Παπαδόπουλος (ο πιλότος σε μια φραπέ πτήση Αθήνα-Φρανκφούρτη πριν μερικά χρόνια) μου'χει προκαλέσει ένα θινγκ με τα αεροπλάνα. Δηλαδή τώρα στην πτήση για Λονδίνο ζήτησα από την αεροσυνοδό να μπω στο πιλοτήριο, είπα στους πιλότους που με κοιτούσαν έκπληκτοι για τον Παπαδόπουλο (τον γνωρίζανε) και για το ότι πολλά αεροπλάνα πέφτουν τη σήμερον, μετά ζήτησα κρασί (ήταν 7.00 το πρωί) και επιδόθηκα σε ένα think positive μέχρι να φτάσουμε. Αυτά με την Ολυμπιακή - με την flybaboo λοιπόν πιθανότατα θα είχε προηγηθεί μια ανακοπή τής προσγείωσης.
Πέραν τούτου, η Trenitalia - αν και είναι για πέταμα- δεν πετάει, σε ράγες πάει. Αργά, βασανιστικά και ιταλικά.

Hiiumaa ε; Εγώ είχα σκεφτεί το Hokkaido, αλλά κι αυτό πέφτει κάπως μακριά.

Πάνω που νόμιζα ότι ο Γιάννης είχε βγει στον Ζούγκλα, να εξιστορήσει την περιπέτειά του...

Καταπληκτικό!

Την τελευταία φορά που πήγα, ορκίστηκα να μην ξαναπατήσω.

Στα γαλλικά, ελπίζω, αλλιώς ο όρκος δεν πιάνει...

(Κατερίνα, η κατάσταση θυμίζει τον Κλουζώ: έχει πλάκα να στο περιγράφουν, αλλά είναι δραματικό να το ζεις. Ο καημένος ο Ντρέυφους, αδύνατο να τον συμπονέσεις αν δεν το 'χεις ζήσει.)

 

[Zazula]

Αν θες να σωθείς από τον ήλιο, την καλοκαιρία, τη μεσογειακή μαλάκυνση και τις κοινωνικές επαφές γενικότερα, σου προτείνω το νησί Hiiumaa. Πήγαινε εσύ πρώτος κι αν αντέξεις 6 μήνες, έρχομαι κι εγώ!

Εγώ πάντως σας προτείνω Svalbard το χειμώνα και Bouvet το καλοκαίρι!

 

[Elsa]

Έχω καλύτερη πρόταση, που σε πληρώνουν κιόλας!
Από τα ΝΕΑ:
Ζητείται επιστάτης για τροπικό νησί, μισθός 17.000 ευρώ.
Ζητείται επιστάτης για ένα τροπικό νησί ανοιχτά του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας, στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα. Θα εργάζεται μόλις 12 ώρες τον μήνα, θα μένει σε μία βίλα τριών δωματίων με πισίνα και θέα στο στενό που διαπλέουν οι μεγάπτερες φάλαινες κάθε Σεπτέμβριο και θα παίρνει μισθό 103.000 ευρώ το εξάμηνο (πάνω από 17.000 ευρώ τον μήνα).
[...]Ο υποψήφιος θα πρέπει να γνωρίζει αγγλικά, να έχει «επικοινωνιακό ταλέντο», «αγάπη για την περιπέτεια» και «πάθος με το περιβάλλον»· θα πρέπει επίσης να γνωρίζει και να του αρέσει το κολύμπι, οι καταδύσεις και η ιστιοπλοΐα.[...]
Στις καταδύσεις και την ιστιοπλοΐα κώλωσα, αλλιώς...
Μολις διάβασα στην ίδια εφημερίδα οτι,
Πάνω από 800.000 άτομα από όλο τον κόσμο ενδιαφέρθηκαν για τη θέση του επιστάτη στο νησί Χάμιλτον, στο Μεγάλο Κοραλλιογενές Φράγμα της Αυστραλίας. Με μηνιαίο εισόδημα 17.000 ευρώ, δικαίως μιλούν όλοι για την «καλύτερη δουλειά στον κόσμο»...
Το ενδιαφέρον ήταν τόσο μεγάλο με αποτέλεσμα να διακοπεί η λειτουργία της ιστοσελίδας (islandreefjob.com) που δέχεται τις αιτήσεις.
οπότε μάλλον δεν έχουμε πολλές ελπίδες...

 

[kapa18]

L, το θέμα είναι ότι ο Παπαδόπουλος (ο πιλότος σε μια φραπέ πτήση Αθήνα-Φρανκφούρτη πριν μερικά χρόνια) μου'χει προκαλέσει ένα θινγκ με τα αεροπλάνα. Δηλαδή τώρα στην πτήση για Λονδίνο ζήτησα από την αεροσυνοδό να μπω στο πιλοτήριο, είπα στους πιλότους που με κοιτούσαν έκπληκτοι για τον Παπαδόπουλο (τον γνωρίζανε) και για το ότι πολλά αεροπλάνα πέφτουν τη σήμερον, μετά ζήτησα κρασί (ήταν 7.00 το πρωί) και επιδόθηκα σε ένα think positive μέχρι να φτάσουμε.

(Κατερίνα, η κατάσταση θυμίζει τον Κλουζώ: έχει πλάκα να στο περιγράφουν, αλλά είναι δραματικό να το ζεις. Ο καημένος ο Ντρέυφους, αδύνατο να τον συμπονέσεις αν δεν το 'χεις ζήσει.)

Να πω ότι έχω ξαπλωθεί από τα γέλια; Να μην το πω και θιχτεί ο Ντρέυφους μέσα σου! :-D

Ειδικά η σκηνή που μπαίνεις στο πιλοτήριο αξημέρωτα και λες τον πόνο σου στο πλήρωμα είναι εντελώς κινηματογραφική!