Πάντως και η ΕΕ και οι νομικοί το αφήνουν ως έχει. Προσθέτουν απλά το
ένσταση ή το θεωρία του "forum non conveniens"
Δες δωσιδικία + "forum non conveniens"
πχ
Έγγραφο εργασίας της Επιτροπής - Αμοιβαία αναγνώριση των αποφάσεων που αφορούν τη γονική μέριμνα /* COM/2001/0166 τελικό */
"-forum non conveniens: δυνατότητα μεταβίβασης της δικαιοδοσίας σε άλλο συμβαλλόμενο κράτος που είναι περισσότερο "κατάλληλο" για την εκδίκαση της υπόθεσης (Άρθρα 8 και 9)"
Σύμβαση Βρυξελλών 5 αρ. 3 Νομολογιακή επεξεργασία της ειδικής βάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας σε αδικοπρακτικές αξιώσεις απο το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (Κώστας Μπέης)
"Περαιτέρω μια απόρριψη της αγωγής από τα εξοπλισμένα με διεθνή δικαιοδοσία δικαστήρια επί τη βάσει του forum non conveniens απαγορεύεται ως αντίθετη με τους σκοπούς και τη λογική της ΣΒρ.[5]."
"3. Η παρούσα υπόθεση παρέχει, όπως και η ως άνω προηγούμενη υπόθεση, στο Δικαστήριο τη δυνατότητα να εξετάσει το συμβατό της αποκαλούμενης θεωρίας του «forum non conveniens» με τη Σύμβαση των Βρυξελλών. Κατά την εν λόγω θεωρία, η οποία είναι ευρέως γνωστή στις χώρες του «common law», το δικαστήριο ενός κράτους έχει δικαίωμα να αποποιηθεί τη δικαιοδοσία που του απονέμεται από τη νομοθεσία, όταν εκτιμά ότι δικαστήριο άλλου κράτους είναι καταλληλότερο για την εκδίκαση της διαφοράς"
Ένσταση του forum non conveniens
Β – Η θεωρία του forum non conveniens στο αγγλικό δίκαιο
23. Η θεωρία του forum non conveniens βρήκε την πρώτη έκφρασή της στο σκωτικό δίκαιο, ήτοι σε ένα δικαιικό σύστημα εμπνεόμενο, κατ’ ουσίαν, από το αστικό δίκαιο. Η εν λόγω θεωρία εμφανίστηκε στο πλαίσιο του ως άνω δικαίου υπό την πλέον ολοκληρωμένη μορφή μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, εν συνεχεία δε επεκτάθηκε, με ποικίλες μορφές, σε άλλες χώρες, κυρίως στις χώρες του «common law», και ειδικότερα στην Αγγλία, στην Ιρλανδία και στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
24. Στο αγγλικό δίκαιο, η θεωρία του forum non conveniens γνώρισε μια διαρκή και σημαντική εξέλιξη.
25. Σήμερα, η εφαρμογή της ως άνω θεωρίας πληροί τις προϋποθέσεις που καθορίστηκαν το 1986 από το House of Lords στην απόφαση Spiliada Maritime Corporation v. Cansulex Ltd (13) .
26. Το ως άνω δικαστήριο διατύπωσε την αρχή ότι «η αναστολή εκδικάσεως της διαφοράς θα αποφασίζεται βάσει του forum non conveniens μόνον αν το δικαστήριο είναι πεπεισμένο ότι υφίσταται ένα άλλο δικαστήριο, εξίσου αρμόδιο, το οποίο είναι το κατάλληλο δικαστήριο για την εκδίκαση της διαφοράς, ήτοι ενώπιον του οποίου η διαφορά μπορεί να εκδικασθεί κατά πρόσφορο τρόπο, λαμβανομένων υπόψη των συμφερόντων όλων των διαδίκων και της χρηστής απονομής της δικαιοσύνης» (14) . Έτσι, σε αντίθεση με αυτό που μπορεί να αφήνει να εννοηθεί η έκφραση forum non conveniens, δεν πρόκειται, για το επιληφθέν δικαστήριο, περί απλού ζητήματος πρακτικής ή προσωπικής «καταλληλότητας», που συνδέεται ιδίως με την επιβάρυνση του δικαστηρίου από απόψεως όγκου εργασίας, αλλά περί ζητήματος που αφορά τον αντικειμενικά πρόσφορο χαρακτήρα του δικαστηρίου για την εκδίκαση της επίμαχης διαφοράς (15) .