Σύμφωνα με τον θεωρητικό Michael E. Mooney, στο σεξπηρικό θέατρο "it isn't only that characters "can" or may speak directly to the spectators, thereby breaking through the fourth wall separating the stage from the audience. Characters continually "reach out" to their audiences and bring back aspects of the audience's world to the stage". Αυτό ονομάζεται (αν κατάλαβα καλά) "figurineposition".
Και σε άλλη ιστοσελίδα βρήκα την εξήγηση "Chez Shakespeare, un même personnage peut être tantôt une personne ayant sa psychologie propre, tantôt une figure symbolique, le passage de l'une à l'autre étant marqué sur la scène par la " position " du personnage. Le cas de Edgar dans " K. L. ". L'A. emprunte l'expression " Figurenposition " à R. Weimann (" Shakespeare and the Popular Tradition in the Theater ", 1978)".
Έχετε καμια ιδέα για να το πω αυτό στα ελληνικά;
Έλα, Mooney, στον τόπο σου, νυχτιάτικα!
Και σε άλλη ιστοσελίδα βρήκα την εξήγηση "Chez Shakespeare, un même personnage peut être tantôt une personne ayant sa psychologie propre, tantôt une figure symbolique, le passage de l'une à l'autre étant marqué sur la scène par la " position " du personnage. Le cas de Edgar dans " K. L. ". L'A. emprunte l'expression " Figurenposition " à R. Weimann (" Shakespeare and the Popular Tradition in the Theater ", 1978)".
Έχετε καμια ιδέα για να το πω αυτό στα ελληνικά;
Έλα, Mooney, στον τόπο σου, νυχτιάτικα!