Τα externalities δεν είναι «εξωγενή» αλλά απολύτως ενδογενή και ταυτόχρονα απολύτως εξωστρεφή. Επίσης, δεν είναι «παράγοντες» αλλά αντίκτυποι, συνέπειες, επακόλουθα.
Η συνήθης χρήση αφορά αρνητικά επακόλουθα (επιπτώσεις, παρενέργειες) και η καλύτερη μετάφραση είναι τότε «εξωτερικό κόστος» - άλλωστε τις περισσότερες φορές τα πρωτότυπα χρησιμοποιούν αδιακρίτως τους όρους external cost και (negative) externalities. Γι' αυτό θεωρώ απολύτως χρήσιμο να διατηρηθεί η απόδοση «εξωτερικό κόστος» με τη μνεία «(συνήθως)».
ΣΗΜ. : Στη χαοτική απόδοση του externalities έχει οπωσδήποτε συμβάλει και το λεξικό των Χρυσοβιτσιώτη-Σταυρακόπουλου, που, χωρίς να προτείνει ξεκάθαρα μια απόδοση, μιλάει για «εξωτερικούς παράγοντες» και δίνει μια εξήγηση που είναι μνημείο θολούρας. [...]