Ο Τζιμ δεν μας τα λέει καλά όταν σνομπάρει τα «pan pipes from Denmark»: ήταν το σήμα κατατεθέν του τραγουδιού· ο κόσμος άκουγε το άνοιγμα και επευφημούσε παβλοφικά. Δεν θα πρόσεξε ο Τζιμ ότι προανάκρουσμα σε κάθε συμμετοχή ήταν το ξεκίνημα από το περσινό Euphoria. Μετράνε αυτά.
Έχει δίκιο ωστόσο σε σχέση με τη συμμετοχή των παλαίμαχων. Εδώ είναι γιορτή των νιάτων, δεν είναι η παρέλαση των παλαίμαχων στα κλαμπ του Λας Βέγκας. Πραγματικά κάποιος θα έπρεπε να προστατεύσει τους καλλιτέχνες. Εντάξει, δεν μπορούν να φεύγουν όλοι σαν τον Μπέκαμ, αλλά δεν θέλεις να διαβάζεις και τα όσα χλευαστικά είναι αναπόφευκτο να γράψουν μετά το αναπόφευκτο πάτωμα (από το «πατώνω»).
Δεν ανήκουν καν στις ηλικιακές γραφικότητες. Οι Ρωσίδες γιαγιάδες είχαν πέραση (εγώ θα τις είχα κρατήσει μέχρι τον ημιτελικό, το πολύ), ο Ελβετός παππούς δεν έσωσε ένα καλούτσικο τραγούδι. Ο Αγάθωνας καλά το έστριψε το μουστάκι του, αλλά δεν ήταν το πιο γραφικό κομμάτι του ελληνικού σόου.
Νομίζω ότι αυτές οι συμμετοχές που πάνε κατευθείαν στον τελικό έχουν χάσει την αίσθηση του πανηγυριού. Δεν είναι δυνατό η πατρίδα αυτής της μουσικής, η Βρετανία, να μην μπορεί να κάνει μια αξιοπρεπή παρουσία. Ανάμεσα στη γερουσία και τα νιάνιαρα, δεν έχει τίποτα καλύτερο να δείξει;