Δεν άνοιξα νήμα για την απόδοση. Ούτε για το αν χρειάζεται κεφαλαίο ή πεζό αρχικό η ελληνική απόδοση: πεζό θέλει. Αλλά για να διαβάσουμε και να προβληματιστούμε για την ακριβή σημασία του όρου, αν θέλετε.
Έχει ενδιαφέρον ένα σημερινό άρθρο του Κώστα Αργυρού στο protagon.gr, που αρχίζει ως εξής:
Μια από τις πολλές και όχι ασήμαντες παρανοήσεις, που κυριαρχούν στην συζήτηση που (δεν) γίνεται για το μέλλον της Ευρώπης, δύο μόλις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, αποτελεί και η συχνή ταύτιση των όρων ευρωσκεπτικισμός και αντιευρωπαϊσμός. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ασήμαντο, αλλά είναι πολύ ουσιαστικό να καταλάβουμε ότι με βάση την εικόνα της σημερινής Ευρώπης οι μεγαλύτεροι φιλοευρωπαϊστές, ίσως να είναι τελικά οι ευρωσκεπτικιστές και όχι αυτοί που έχουν βολευτεί με το σημερινό της καθεστώς.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.kosmos&id=32714
Να πώς αρχίζει στη Βικιπαίδεια το λήμμα ευρωσκεπτικισμός:
Ο Ευρωσκεπτικισμός είναι νεολογισμός που εκφράζει μια ιδεολογία αμφιβολίας ή αντίθεσης προς στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Κάποιοι ευρωσκεπτικιστές διαφωνούν με την προσπάθεια περαιτέρω επέκτασής της, άλλοι διαφωνούν με την παρούσα μορφή της, ενώ κάποιοι είναι ακόμα και υπέρ της διάλυσής της.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ευρωσκεπτικισμός
Στο αγγλικό λήμμα υπάρχουν ακόμα περισσότερες διακρίσεις:
There can be considered to be two different types of Eurosceptic thought, which differ in the extent to which adherents reject European integration and in their reasons for doing so. Aleks Szczerbiak and Paul Taggart described these as 'hard' and 'soft' euroscepticism.
Hard euroscepticism is the opposition to membership of, or the existence of, the European Union as a matter of principle. The Europe of Freedom and Democracy group in the European Parliament, typified by such parties as the United Kingdom Independence Party, is hard eurosceptic. In western European EU member countries, hard euroscepticism is currently a hallmark of many anti-establishment parties.
Soft euroscepticism is support for the existence of, and membership of, a form of European Union, but with opposition to specific EU policies, and opposition to a federal Europe. The European Conservatives and Reformists group, typified by centre-right parties such as the British Conservative Party, along with the European United Left–Nordic Green Left which is an alliance of the left-wing parties in the European Parliament, is soft eurosceptic.
Alternative names for 'hard' and 'soft' euroscepticism are respectively 'withdrawalist' and 'reformist' euroscepticism. Some 'hard' eurosceptics such as UKIP prefer to call themselves euro-realists rather than 'sceptics', and regard their position as pragmatic rather than "in principle". Also many on the left such as Tony Benn tend not to use the phrase to refer to themselves even though they share many of their criticisms of the European Union and they may use phrases such as euro-critical or just call themselves democrats or socialists and their scepticism as part of their wider belief in democracy or socialism.
The Czech president Václav Klaus rejected the term "euroscepticism", with its purported negative undertones, saying (at a meeting in April 2012) that the expressions for a eurosceptic and his opponent should be "a Euro-realist" and someone who is "Euro-naïve" (respectively).
François Asselineau of the French Popular Republican Union has been blaming the use of the term 'sceptic' to describe the 'hard eurosceptic' or those who want to withdraw from the EU and would rather advocate the usage of the term 'euro opponent' . However, he believes the usage of the term 'sceptic' for the 'soft eurosceptic' to be proper since other eurosceptic parties in France are 'merely criticizing' the EU without taking into account that the Treaty on the functioning of the European Union is modifiable only under the unanimity agreement of the whole EU members that he considers as impossible to reach.
http://en.wikipedia.org/wiki/Euroscepticism#Terminology
Με λίγα λόγια, όταν ακούτε το χαρακτηρισμό ευρωσκεπτικιστής, ας ζητάτε και διευκρίνιση.
Έχει ενδιαφέρον ένα σημερινό άρθρο του Κώστα Αργυρού στο protagon.gr, που αρχίζει ως εξής:
Μια από τις πολλές και όχι ασήμαντες παρανοήσεις, που κυριαρχούν στην συζήτηση που (δεν) γίνεται για το μέλλον της Ευρώπης, δύο μόλις μήνες πριν από τις ευρωεκλογές, αποτελεί και η συχνή ταύτιση των όρων ευρωσκεπτικισμός και αντιευρωπαϊσμός. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται ασήμαντο, αλλά είναι πολύ ουσιαστικό να καταλάβουμε ότι με βάση την εικόνα της σημερινής Ευρώπης οι μεγαλύτεροι φιλοευρωπαϊστές, ίσως να είναι τελικά οι ευρωσκεπτικιστές και όχι αυτοί που έχουν βολευτεί με το σημερινό της καθεστώς.
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.kosmos&id=32714
Να πώς αρχίζει στη Βικιπαίδεια το λήμμα ευρωσκεπτικισμός:
Ο Ευρωσκεπτικισμός είναι νεολογισμός που εκφράζει μια ιδεολογία αμφιβολίας ή αντίθεσης προς στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Κάποιοι ευρωσκεπτικιστές διαφωνούν με την προσπάθεια περαιτέρω επέκτασής της, άλλοι διαφωνούν με την παρούσα μορφή της, ενώ κάποιοι είναι ακόμα και υπέρ της διάλυσής της.
http://el.wikipedia.org/wiki/Ευρωσκεπτικισμός
Στο αγγλικό λήμμα υπάρχουν ακόμα περισσότερες διακρίσεις:
There can be considered to be two different types of Eurosceptic thought, which differ in the extent to which adherents reject European integration and in their reasons for doing so. Aleks Szczerbiak and Paul Taggart described these as 'hard' and 'soft' euroscepticism.
Hard euroscepticism is the opposition to membership of, or the existence of, the European Union as a matter of principle. The Europe of Freedom and Democracy group in the European Parliament, typified by such parties as the United Kingdom Independence Party, is hard eurosceptic. In western European EU member countries, hard euroscepticism is currently a hallmark of many anti-establishment parties.
Soft euroscepticism is support for the existence of, and membership of, a form of European Union, but with opposition to specific EU policies, and opposition to a federal Europe. The European Conservatives and Reformists group, typified by centre-right parties such as the British Conservative Party, along with the European United Left–Nordic Green Left which is an alliance of the left-wing parties in the European Parliament, is soft eurosceptic.
Alternative names for 'hard' and 'soft' euroscepticism are respectively 'withdrawalist' and 'reformist' euroscepticism. Some 'hard' eurosceptics such as UKIP prefer to call themselves euro-realists rather than 'sceptics', and regard their position as pragmatic rather than "in principle". Also many on the left such as Tony Benn tend not to use the phrase to refer to themselves even though they share many of their criticisms of the European Union and they may use phrases such as euro-critical or just call themselves democrats or socialists and their scepticism as part of their wider belief in democracy or socialism.
The Czech president Václav Klaus rejected the term "euroscepticism", with its purported negative undertones, saying (at a meeting in April 2012) that the expressions for a eurosceptic and his opponent should be "a Euro-realist" and someone who is "Euro-naïve" (respectively).
François Asselineau of the French Popular Republican Union has been blaming the use of the term 'sceptic' to describe the 'hard eurosceptic' or those who want to withdraw from the EU and would rather advocate the usage of the term 'euro opponent' . However, he believes the usage of the term 'sceptic' for the 'soft eurosceptic' to be proper since other eurosceptic parties in France are 'merely criticizing' the EU without taking into account that the Treaty on the functioning of the European Union is modifiable only under the unanimity agreement of the whole EU members that he considers as impossible to reach.
http://en.wikipedia.org/wiki/Euroscepticism#Terminology
Με λίγα λόγια, όταν ακούτε το χαρακτηρισμό ευρωσκεπτικιστής, ας ζητάτε και διευκρίνιση.
