Το σπικάζ είναι καλό και σωστό, αλλά αναφέρεται περισσότερο στο υλικό και την πράξη στο στούντιο, παρά στον συγκεκριμένο κινηματογραφικό μηχανισμό αυτό καθαυτό. Αλλά, με όλη αυτή την κουβέντα, θυμήθηκα το σύγχρονο (ON) και το ασύγχρονο (OFF).
O δόκιμος (και ελληνικός) όρος είναι ασύγχρονη αφήγηση. Και βρήκα και ένα πολύ καλό εύρημα:
"Σύγχρονος" ή "ταυτόχρονος" ή "on", ήχος, ονομάζεται ο ήχος εκείνος όπου σε σχέση με μια εικόνα, φανερώνεται σ'αυτήν η πηγή (αιτία) προέλευσής του. Όταν π.χ. ακούμε ένα πρόσωπο να μιλάει και ταυτόχρονα το βλέπουμε στην εικόνα, τότε λέμε ότι ο ήχος (η ομιλία) είναι "σύγχρονος" ή "on" σε σχέση με την εικόνα, αφού βλέπουμε σ'αυτήν την αιτία της προέλευσής του (τον άνθρωπο που μιλάει), όπως και στην περίπτωση ενός πουλιού που κελαηδά, μιας βρύσης που στάζει, ενός μουσικού οργάνου που παίζει κάποιο σκοπό, κλπ.
"Ασύγχρονος", ή "ετερόχρονος", ή "off", ονομάζεται ο ήχος εκείνος, όπου δεν δείχνεται η εικόνα της πηγής του στην οθόνη. Αν για παράδειγμα κάποιο πρόσωπο μιλάει και η εικόνα δείχνει όχι αυτόν που μιλάει, αλλά αυτό ή αυτούς που τον ακούνε, τότε ό ήχος είναι "ασύγχρονος", "ετερόχρονος", ή "off", σε σχέση με την εικόνα, αφού δεν βλέπουμε σ'αυτήν την πηγή του (το πρόσωπο που μιλάει).