Μην απλώνεις το χέρι σου πέρα από εκεί που φτάνεις (ή κάπως έτσι - δεν θυμάμαι αν έχει ενδεχομένως παγιωθεί η παροιμιακή φράση και πώς ακριβώς).
Αυτήν σκέφτηκα κι εγώ χτες, αλλά δεν είχα ούτε χρόνο ούτε το κουράγιο εκείνη την ώρα να την πιάσω σωστά.
Τώρα όμως έχω, να την πιάσω απ' τα πόδια:
Άπλωνε τον πόδα σου κατά το πάπλωμά σου.
Όπως έχεις το κλινάρι, να απλώνεις το ποδάρι.
Κατά το πάπλωμά σου άπλωνε τα ποδάρια σου.
Από τις Παροιμίες του Ν. Πολίτη, τόμος Β':
Και όχι μόνο ελληνιστί, αλλά ολούθε:
Από τον τρίτο τόμο:
Ό,τι με άφησε ο γκούγκλης να δω από τα βιβλία και να κοψοράψω.
Και μερικά ποδάρια ακόμη (από τις
βικιπαροιμίες, με όλες τις σχετικές επιφυλάξεις):
...
Άπλωνε το πόδι σου, κατά το πάπλωμα σου --[είναι παροιμία;]
...
Είναι, δόκτορα, είναι. Τέρμα οι επιφυλάξεις.