Καλημέρα. Και πάλι περί Θουκυδίδου ο λόγος, η ιστορία του Φρύνιχου και του Αλκιβιάδη. Δυστυχώς, για να γίνει κατανοητό το σχόλιο του Άγγλου συγγραφέα, νομίζω πως πρέπει να δώσω μέρος έστω του θουκυδίδειου κειμένου. Η ιστορία, λοιπόν, είναι η εξής:
"Όταν ο [Αθηναίος στρατηγός] Φρύνιχος κατάλαβε ότι οπωσδήποτε θα διατυπωνόταν πρόταση ν' ανακληθεί ο Αλκιβιάδης, και ότι ήταν πολύ πιθανό οι Αθηναίοι να την δεχτούν, φοβήθηκε μήπως, επειδή τα όσα είχε πει ήσαν αντίθετα σ' αυτό το σχέδιο, τον βλάψει ο Α., αν γύριζε, επειδή είχε σταθεί αντίθετος. Κατέφυγε λοιπόν στο ακόλουθο τέχνασμα. Έστειλε, κρυφά, μήνυμα στον ναύαρχο των Λακεδαιμονίων τον Αστύοχο, που ήταν στη Μίλητο, και του έλεγε ότι ο Α. βλάπτει τους Λακεδαιμονίους και στρέφει τη φιλία του Τισσαφέρνη προς τους Αθηναίους... Έγραφε ότι θεωρούσε πως ήταν συγγνωστό να επιδιώκει να βλάψει έναν άνθρωπο που του ήταν μισητός, έστω κι αν ετούτο έβλαπτε την πατρίδα του. Αλλά ο Αστύοχος ούτε σκέφθηκε να εκδικηθεί τον Α., τον οποίο άλλωστε δεν είχε, όπως πριν, στην εξουσία του, και πήγε στη Μαγνησία, όπου ο Α. βρισκόταν κοντά στον Τισσαφέρνη. Τους ανακοίνωσε το μήνυμα που είχε λάβει από τη Σάμο κι έγινε έτσι ο ίδιος καταδότης. ... Ο Α. έστειλε αμέσως γράμμα στους αρχηγούς του [αθηναϊκού] στρατοπέδου, στη Σάμο, καταγγέλλοντας τον Φ. και τα όσα είχε κάνει και ζητώντας επιτακτικά να θανατωθεί.
Ο Φ., καταθορυβημένος επειδή το μήνυμα του Α. τον έβαζε σε έσχατο κίνδυνο, έστειλε και πάλι γράμμα στον Αστύοχο. Του παραπονέθηκε ότι δεν είχε κρατήσει το μυστικό και του έγραψε ότι ήταν έτοιμος τώρα να δώσει στους Πελοποννησίους τη δυνατότητα να καταστρέψουν ολόκληρο το αθηναϊκό στράτευμα της Σάμου. Του εξήγησε με λεπτομέρειες πως, αφού η Σάμος ήταν ατείχιστη, θα το κατόρθωνε. ... Αλλά και αυτό το μήνυμα το ανακοίνωσε ο Αστύοχος στον Α. Ο Φ., όμως, κατάλαβε ότι ο Αστύοχος τον πρόδιδε και ότι από μια στιγμή στην άλλη θα έφθανε γράμμα του Α. για το όλο ζήτημα. Πρόλαβε, λοιπόν, και ανακοίνωσε ο ίδιος στον στρατό ότι ο εχθρός είχε σκοπό να κάνει επίθεση εναντίον του στρατοπέδου, επειδή η Σάμος ήταν ατείχιστη κι επειδή μέρος μόνο του στόλου ήταν μέσα στο λιμάνι. Είπε ότι οι πληροφορίες του ήταν ασφαλείς, ότι έπρεπε να περιτειχίσουν τη Σάμο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να βρίσκονται σε επιφυλακή. ... Οι ΑΘηναίοι λοιπόν άρχισαν να ετοιμάζονται να χτίσουν τείχος. ... Λίγο αργότερα έφτασε γράμμα του Α. που ειδοποιούσε ότι ο Φ. πρόκειται να παραδώσει το στρατόπεδο και ότι ο εχθρός ετοιμαζόταν να επιτεθεί. Αλλά ο στρατός της Σάμου, επειδή δεν του είχε εμπιστοσύνη, πίστεψε ότι ο Α., πληροφορημένος για τα σχέδια του εχθρού, κατηγορούσε από έχθρα τον Φ πως είναι συνεννοημένος με τον εχθρό. Έτσι, όχι μόνο δεν τον έβλαψε, αλλά επιβεβαίωσε με το μήνυμά του τα όσα είχε πει ο Φ."
Και σχολιάζει ο σχολιαστής (ο οποίος χρησιμοποιεί για τον δόλο τη μεταφορά μιας παρτίδας σκακιού):
The story is partly there to entertain, relief before the horrors of the revolution ... Part of the fun consists in standing by the chess-board to witness the defeat, at his own game, of the tricky Alkibiades ...; cf. the different metaphor of Hammond, calling Phrynichos and Alkibiades a case of "diamond cut diamond". Or, as Tacitus put it about the slow and cautious out-manoeuvring of Sejanus by Tiberius, "isdem artibus victus est".
Υπάρχει ένα ινδικό παραμύθι για δόλους και απάτες, το οποίο φέρει τον τίτλο Diamond Cut Diamond, http://books.google.gr/books?id=XbU...AEwCQ#v=onepage&q=diamond cut diamond&f=false. Φαντάζομαι, όμως, πως ο τίτλος είναι του Άγγλου εκδότη μάλλον παρά της ινδικής παράδοσης και παραπέμπει, ίσως, στο απλό γεγονός πως το διαμάντι μπορεί να κοπεί μόνον από διαμάντι (;).
Ευχαριστώ....
"Όταν ο [Αθηναίος στρατηγός] Φρύνιχος κατάλαβε ότι οπωσδήποτε θα διατυπωνόταν πρόταση ν' ανακληθεί ο Αλκιβιάδης, και ότι ήταν πολύ πιθανό οι Αθηναίοι να την δεχτούν, φοβήθηκε μήπως, επειδή τα όσα είχε πει ήσαν αντίθετα σ' αυτό το σχέδιο, τον βλάψει ο Α., αν γύριζε, επειδή είχε σταθεί αντίθετος. Κατέφυγε λοιπόν στο ακόλουθο τέχνασμα. Έστειλε, κρυφά, μήνυμα στον ναύαρχο των Λακεδαιμονίων τον Αστύοχο, που ήταν στη Μίλητο, και του έλεγε ότι ο Α. βλάπτει τους Λακεδαιμονίους και στρέφει τη φιλία του Τισσαφέρνη προς τους Αθηναίους... Έγραφε ότι θεωρούσε πως ήταν συγγνωστό να επιδιώκει να βλάψει έναν άνθρωπο που του ήταν μισητός, έστω κι αν ετούτο έβλαπτε την πατρίδα του. Αλλά ο Αστύοχος ούτε σκέφθηκε να εκδικηθεί τον Α., τον οποίο άλλωστε δεν είχε, όπως πριν, στην εξουσία του, και πήγε στη Μαγνησία, όπου ο Α. βρισκόταν κοντά στον Τισσαφέρνη. Τους ανακοίνωσε το μήνυμα που είχε λάβει από τη Σάμο κι έγινε έτσι ο ίδιος καταδότης. ... Ο Α. έστειλε αμέσως γράμμα στους αρχηγούς του [αθηναϊκού] στρατοπέδου, στη Σάμο, καταγγέλλοντας τον Φ. και τα όσα είχε κάνει και ζητώντας επιτακτικά να θανατωθεί.
Ο Φ., καταθορυβημένος επειδή το μήνυμα του Α. τον έβαζε σε έσχατο κίνδυνο, έστειλε και πάλι γράμμα στον Αστύοχο. Του παραπονέθηκε ότι δεν είχε κρατήσει το μυστικό και του έγραψε ότι ήταν έτοιμος τώρα να δώσει στους Πελοποννησίους τη δυνατότητα να καταστρέψουν ολόκληρο το αθηναϊκό στράτευμα της Σάμου. Του εξήγησε με λεπτομέρειες πως, αφού η Σάμος ήταν ατείχιστη, θα το κατόρθωνε. ... Αλλά και αυτό το μήνυμα το ανακοίνωσε ο Αστύοχος στον Α. Ο Φ., όμως, κατάλαβε ότι ο Αστύοχος τον πρόδιδε και ότι από μια στιγμή στην άλλη θα έφθανε γράμμα του Α. για το όλο ζήτημα. Πρόλαβε, λοιπόν, και ανακοίνωσε ο ίδιος στον στρατό ότι ο εχθρός είχε σκοπό να κάνει επίθεση εναντίον του στρατοπέδου, επειδή η Σάμος ήταν ατείχιστη κι επειδή μέρος μόνο του στόλου ήταν μέσα στο λιμάνι. Είπε ότι οι πληροφορίες του ήταν ασφαλείς, ότι έπρεπε να περιτειχίσουν τη Σάμο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και να βρίσκονται σε επιφυλακή. ... Οι ΑΘηναίοι λοιπόν άρχισαν να ετοιμάζονται να χτίσουν τείχος. ... Λίγο αργότερα έφτασε γράμμα του Α. που ειδοποιούσε ότι ο Φ. πρόκειται να παραδώσει το στρατόπεδο και ότι ο εχθρός ετοιμαζόταν να επιτεθεί. Αλλά ο στρατός της Σάμου, επειδή δεν του είχε εμπιστοσύνη, πίστεψε ότι ο Α., πληροφορημένος για τα σχέδια του εχθρού, κατηγορούσε από έχθρα τον Φ πως είναι συνεννοημένος με τον εχθρό. Έτσι, όχι μόνο δεν τον έβλαψε, αλλά επιβεβαίωσε με το μήνυμά του τα όσα είχε πει ο Φ."
Και σχολιάζει ο σχολιαστής (ο οποίος χρησιμοποιεί για τον δόλο τη μεταφορά μιας παρτίδας σκακιού):
The story is partly there to entertain, relief before the horrors of the revolution ... Part of the fun consists in standing by the chess-board to witness the defeat, at his own game, of the tricky Alkibiades ...; cf. the different metaphor of Hammond, calling Phrynichos and Alkibiades a case of "diamond cut diamond". Or, as Tacitus put it about the slow and cautious out-manoeuvring of Sejanus by Tiberius, "isdem artibus victus est".
Υπάρχει ένα ινδικό παραμύθι για δόλους και απάτες, το οποίο φέρει τον τίτλο Diamond Cut Diamond, http://books.google.gr/books?id=XbU...AEwCQ#v=onepage&q=diamond cut diamond&f=false. Φαντάζομαι, όμως, πως ο τίτλος είναι του Άγγλου εκδότη μάλλον παρά της ινδικής παράδοσης και παραπέμπει, ίσως, στο απλό γεγονός πως το διαμάντι μπορεί να κοπεί μόνον από διαμάντι (;).
Ευχαριστώ....
