Célimène – Alceste - Oronte - Acaste - Clitandre

[seimontadtecwyn]

Γεια σας,

Ενδιαφέρομαι πολύ για αυτά τα ονόμοτα από το «Μισάνθρωπο» του Molière. Μοιάζουν για ελληνικά ονόματα, αλλά είναι πραγματικά ελληνικά;

Célimène – Alceste - Oronte - Acaste - Clitandre

http://en.wikipedia.org/wiki/Le_Misanthrope

Αν είναι πραγματικά ελληνικά, μήπως μπορεί κανείς να μου τα γράψει στα ελληνικά και να μου πεί τί σημαίνουν;

Με χαιρετισμούς

Σάιμον

 

[sarant]

Νομίζω ότι δεν είναι ελληνικά αλλά είναι επίτηδες φτιαγμένα για να θυμίζουν ονόματα της κλασικής αρχαιότητας, ελληνικά ή ρωμαϊκά.
Π.χ. το δεύτερο θυμίζει την Άλκηστι, αλλά στο γαλλικό είναι άντρας.
Το Celimene θυμιζει ουρανό από τα λατινικά και υμέναιο από τα ελληνικά.

Σε μια μετάφραση που ανέβηκε στο Εθνικό το 1943, είχαν αποδοθεί:
Σελιμένη - Άλκης - Ορόντας - Ακάστης - Κλείτανδρος
http://194.177.217.108/playDetails.aspx?playID=335

 

[Ambrose]

Νομίζω ότι δεν είναι ελληνικά αλλά είναι επίτηδες φτιαγμένα για να θυμίζουν ονόματα της κλασικής αρχαιότητας

Ακριβώς. Ηταν η συγκεκριμένη περίοδος της γαλλικής λογοτεχνίας (Γαλλικός κλασσικισμός) που έδινε έμφαση και βασίστηκε σε αυτά.

 

[nickel]

Ενδιαφέρον έχει ο εξελληνισμός που έκανε ο μεταφραστής Ισιδωρίδης Σκυλίτσης (Σκυλίσσης) το 1871. Τους άλλαξε τα φώτα. Η Célimène γίνεται Ασπασία και ο Alceste Παλαίμων! (Παλαίμων και στη ΜΕΕ, λήμμα Μολιέρος.) Αλλά βέβαια, εκεί που το γαλλικό λέει «La scène est à Paris», ο εξελληνισμός γράφει «Η σκηνή υποτίθεται εν Αθήναις». Δεν τον έκανε καν Αλκέστη (όπως στο Λεξικό των έργων) ή :) Άλκηστη (ο Άλκηστης, του Άλκηστη).

 

[Costas]

Νομίζω ότι δεν είναι ελληνικά αλλά είναι επίτηδες φτιαγμένα για να θυμίζουν ονόματα της κλασικής αρχαιότητας, ελληνικά ή ρωμαϊκά.
Π.χ. το δεύτερο θυμίζει την Άλκηστι, αλλά στο γαλλικό είναι άντρας.
(...)
Σε μια μετάφραση που ανέβηκε στο Εθνικό το 1943, είχαν αποδοθεί:
Σελιμένη - Άλκης - Ορόντας - Ακάστης - Κλείτανδρος
http://194.177.217.108/playDetails.aspx?playID=335

Μάλλον γι' αυτό δεν απέδωσαν και τον Acaste ως Άκαστο, όπως θα περίμενε κανείς, ούτε τον Oronte ως Ορόντη. Ακριβώς για να μην αναφέρονται παραπλανητικά σε υπαρκτά ονόματα.

 

[sopherina]

Ο 17ος αιώνας ήταν ο αιώνας της περίφημης "préciosité". Τα ονόματα που ήταν ή έμοιαζαν να είναι αρχαιοελληνικά ήταν η τελευταία λέξη της μόδας στους κύκλους των πλουσίων διανοούμενων, στα salons, που λέμε. Θυμάμαι την περίπτωση μιας τέτοιας κυρίας της αφρόκρεμας της εποχής εκείνης, μιλάω για υπαρκτό πρόσωπο του οποίου το πλήρες όνομα έχω ξεχάσει, που την έλεγαν Catherine στο μικρό της όνομα κι αυτή με αναγραμματισμό το είχε κάνει Arthenice, για να μοιάζει αρχαιοελληνικό! (Η ψωνάρα)!


Για του λόγου το αληθές:
http://fr.wikipedia.org/wiki/Catherine_de_Rambouillet
Ο αντμίν

 

[Tipoukeitos]

Τα λέει καλά η sopherina. Και στις Précieuses ridicules του Μολιέρου οι ψωνισμένες Magdelon (Μαγδάλω, θα λέγαμε) και Cathos (Κατέρω, στα καθ'ημάς) αλλάζουν τα ονόματά τους σε Polyxène, που είναι ελληνικό, και Aminte, που δεν είναι, αλλά με λίγη καλή θέληση παραπέμπει γενικώς και αορίστως στην κλασική αρχαιότητα.

 

[seimontadtecwyn]

Ευχαριστώ πάρα πολύ!

Σιμονόπολις