Bladud = Μπλάιδιντ

[drsiebenmal]

Ο Bladud ή Blaiddyd ήταν μυθικός βασιλιάς των Βρετανών που λέγεται ότι σπούδασε μέχρι και στην Αθήνα (αγγλ. βίκη, εδώ).

Υπάρχει άραγε καθιερωμένη απόδοση στα ελληνικά ενός τόσο διακεκριμένου λογίου και ευγενούς (έστω και μυθικού);

Αν δεν υπάρχει, το όνομα προφέρεται στα σύγχρονα αγγλικά (σύμφωνα με τη βίκη) ως /ˈblædəd/: Όμως, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο στη βίκη (υποσημείωση α):

a. Pronunciation: As a mythological figure there is no definitive pronunciation, but in modern English it is /ˈblædəd/: see Parr, Amanda [...] In the Brythonic language of the time the dd of "Blaiddyd" would have been pronounced [ð], which has allowed some authors to call him "Bathulf, the founder of Bath": see Skeat, Walter W. [...]​

Θα έχω άδικο να τον βαφτίσω Βαδούλφο;

 

[Earion]

Η κατάληξη --ούλφος είναι τευτονική. Μακριά από το στόχο.
(Οι Αγγλοσάξονες τον προσάρμοσαν στα δικά τους ως Bathul, Λύκο του Μπαθ).

Αλλά στο Βικιλεξικό βλέπω ότι το πρώτο συνθετικό blaidd σημαίνει ό,τι και το wulf, λύκος (| μεγάλο αρπακτικό | τέρας) και προέρχεται από το Πρωτο-κελτικό bled. Να τον πούμε Βλέδυδο ;

Ο μεταφραστής του βιβλίου Μύθοι των Κελτών της Miranda Jane Green (Αθήνα: Εκδόσεις Παπαδήμα, 1996) μεταγράφει απλώς στα ελληνικά τον ουαλικό τύπο: Μπλάιδουν.

 

[drsiebenmal]

Και Μπλάιδουν(;τ), μια χαρά μου κάνει... :)

 

[Earion]

Χωρίς τελικό ταυ. Του ξέφυγε άραγε;

 

[buccaneer]

Αν θες να κρατήσεις το ουαλλικό, τότε Μπλάιδιντ.
Το dd, πέρα από την "brythonic language of the time", είναι δ και στα σύγχρονα ουαλλικά.
Blaidd είναι όντως ο λύκος, με πληθυντικό bleiddiaid και bleiddiau.
Το πού τον (τα) βρήκε ο Γοδεφρείδος είναι μεγάλη υπόθεση.

Ο Μάρδιν, που εσείς τον λέτε Μέρλιν, με ειδοποίησε ότι κάποιος με ήθελε.

 

[drsiebenmal]

Ευχαριστώ σε Μπουκανιέρε, κι ευχαριστώ και το πνεύμα του Μάρδιν...

 

[buccaneer]

...Αναρωτήθηκα όμως γιατί να αναφέρουν οι Μύθοι των Κελτών μια τόσο δευτερεύουσα φιγούρα (για όσους δεν είναι απ' το Bath) και κατέβασα το βιβλίο. Λοιπόν, Earion, αυτός είναι άλλος, ο Blaiddwn, που όντως προφέρεται Μπλάιδουν και σημαίνει ρητά Λυκίσιος. Περιθωριακή μορφή επίσης, αλλά με συγκεκριμένη θέση σε κλασική ιστορία. Τα αδέρφια του είναι ο (Χ)άδουν [Hyddwn] και ο (Χ)Άχντουν [Hychdwn], δηλ. ο Ελαφίσιος κι ο Γουρουνίσιος. Υπάρχει πολύ συγκεκριμένος λόγος που λέγονται έτσι - βλ. τον Τέταρτο Κλάδο του Μαμπινόγκι ή στα ελληνικά το "Μεσαιωνικοί Θρύλοι της Ουαλλίας" (Γαβριηλίδης, 1997, σ. 124-5).

 

[drsiebenmal]

Με αφορμή σημερινό παρόμοιο προβληματισμό συναδέλφου (άλα της σουξέ ο Κέλτης!), να σημειώσω ότι κατέληξα στο Μπλάιδιντ (τα κέλτικα του Μπουκανιέρου είναι εγγύηση).