Η απώτερη γνωστή προέλευση της λέξης είναι περσική λέξη για το αντίδοτο, το αντιφάρμακο (pād-zahr, όπου zahr το φάρμακο). Είναι μια πέτρα —σύγκριμα τροφών, τριχών και ακαθαρσιών— στο στομάχι μηρυκαστικών, η οποία χρησιμοποιήθηκε σαν αντίδοτο για διάφορες αρρώστιες.
Οι Άγγλοι (ODE) το προφέρουν μπίζοαρ ή μπέζοαρ, και βλέπω ότι με αυτό τον τονισμό έχει αποδοθεί στον Χάρι Πότερ (στη Φιλοσοφική λίθο, σελ. 159):
Για να μαθαίνεις λοιπόν, Πότερ, ο ασφόδελος και η σκόνη του ξύλου με σαράκι κάνουν ένα υπνωτικό φίλτρο τόσο δυνατό, που είναι γνωστό με τ’ όνομα "Το φίλτρο του ζωντανού θανάτου". Το μπέζοαρ είναι μια πέτρα που υπάρχει στο στομάχι της κατσίκας και είναι ισχυρό αντίδοτο για τα περισσότερα δηλητήρια. Όσο για το μανδραγόρα και το φιδόχορτο, πρόκειται για το ίδιο φυτό, γνωστό και με το όνομα “ακονίτης”.
Άλλοι προτιμούν να το τονίζουν στη λήγουσα, μπεζοάρ, ενώ στον Δρανδάκη (που έχει πολλές λεπτομέρειες) έχουμε την παλαιότερη μεταγραφή βεζοάρ. Η ελληνική απόδοση (λήμμα στον Πάπυρο) είναι αιγαγροπίλημα.
Σε ιστοσελίδα για την ιστορία της ιατρικής:
Στη φαρμακολογία των Αράβων χρησιμοποιούνται επίσης ορυκτά και ζωικά προϊόντα. Ανάμεσα στα ζωικά, ιδιαίτερη θέση κατέχει ένα περίεργο φάρμακο, το μπεζοάρ (ελληνικά αιγαγροπίλημα), που βρίσκεται στο στομάχι των μηρυκαστικών ή στο έντερο φυτοφάγων ζώων. Πρόκειται για ένα σφαιροειδές σώμα που γίνεται από τις τρίχες που τυχαίνει να καταπιεί το ζώο, συγκολλημένες μεταξύ τους υπό την επίδραση των υγρών του πεπτικού σωλήνα. Στο μπεζοάρ αποδίδονταν θαυματουργικές ιδιότητες.
http://historymed.blogspot.gr/2008/08/blog-post_8276.html
Οι Άγγλοι (ODE) το προφέρουν μπίζοαρ ή μπέζοαρ, και βλέπω ότι με αυτό τον τονισμό έχει αποδοθεί στον Χάρι Πότερ (στη Φιλοσοφική λίθο, σελ. 159):
Για να μαθαίνεις λοιπόν, Πότερ, ο ασφόδελος και η σκόνη του ξύλου με σαράκι κάνουν ένα υπνωτικό φίλτρο τόσο δυνατό, που είναι γνωστό με τ’ όνομα "Το φίλτρο του ζωντανού θανάτου". Το μπέζοαρ είναι μια πέτρα που υπάρχει στο στομάχι της κατσίκας και είναι ισχυρό αντίδοτο για τα περισσότερα δηλητήρια. Όσο για το μανδραγόρα και το φιδόχορτο, πρόκειται για το ίδιο φυτό, γνωστό και με το όνομα “ακονίτης”.
Άλλοι προτιμούν να το τονίζουν στη λήγουσα, μπεζοάρ, ενώ στον Δρανδάκη (που έχει πολλές λεπτομέρειες) έχουμε την παλαιότερη μεταγραφή βεζοάρ. Η ελληνική απόδοση (λήμμα στον Πάπυρο) είναι αιγαγροπίλημα.
Σε ιστοσελίδα για την ιστορία της ιατρικής:
Στη φαρμακολογία των Αράβων χρησιμοποιούνται επίσης ορυκτά και ζωικά προϊόντα. Ανάμεσα στα ζωικά, ιδιαίτερη θέση κατέχει ένα περίεργο φάρμακο, το μπεζοάρ (ελληνικά αιγαγροπίλημα), που βρίσκεται στο στομάχι των μηρυκαστικών ή στο έντερο φυτοφάγων ζώων. Πρόκειται για ένα σφαιροειδές σώμα που γίνεται από τις τρίχες που τυχαίνει να καταπιεί το ζώο, συγκολλημένες μεταξύ τους υπό την επίδραση των υγρών του πεπτικού σωλήνα. Στο μπεζοάρ αποδίδονταν θαυματουργικές ιδιότητες.
http://historymed.blogspot.gr/2008/08/blog-post_8276.html
