Ωραία συζήτηση κάνατε, πολύ ενδιαφέρουσα. Εγώ θα αρκεστώ σε δύο παρατηρήσεις/ διευκρινίσεις.
Δηλαδή αν είχες γράψει : Autant (vaut) dire, serait-il sorti avec sa femme idéale, il n'en aurait pas été pour autant satisfait... δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και δε θα 'μπαινα σε συλλογισμούς.
Για το κόμμα ουδεμία αντίρρηση. Το είδα μάλιστα εκ των υστέρων και μου ήταν δύσκολο να χωνέψω την απουσία του. Ωστόσο, έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα κόμμα που χρησιμοποιείται διαρκώς λιγότερο (παρόμοια π.χ. όπως πριν από πρόταση που εισάγεται με mais). Και, κυρίως, το αρχικό μας τσιτάτο (Autant dire qu'il serait sorti avec sa femme idéale...) δεν είχε και δεν μπορούσε να έχει, αφού η φράση είναι ελλειπτική και λείπει το υπονοούμενο si - αν και, ακόμα και τότε, πολλοί Γάλλοι δεν θα το έβαζαν. Από την άλλη, δεν βλέπω κανένα πρόβλημα με την ύπαρξη του que όπως το χρησιμοποίησα, δηλαδή η ίδια ακριβώς φράση με το que μετά το dire και πριν από το κόμμα.
Ωστόσο, τονίζω ξανά : αντιστροφή μετά το que λογικά δεν μπορεί να μπει ούτε σε προφορικό, ούτε σε γραπτό λόγο.
Εδώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Πρώτα απ' όλα, υπάρχει η αντωνυμία que, η οποία ακολουθείται από εκατομμύρια αντιστροφές. Le problème que pose cette phrase... (Το πρώτο παράδειγμα που βρήκα στο ιντερνέτ είναι αχαρακτήριστο, αλλά ιδού: Le pays que visitent les touristes est beau.) Έπειτα, όπως ανέφερα προηγουμένως, εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί ο υποθετικός λόγος του οποίου προηγείται ο σύνδεσμος que δεν θα μπορούσε να πάρει την επίμαχη παλαιική/ λογοτεχνική μορφή. Εδώ το πρώτο παράδειγμα που βρήκα στο ιντερνέτ είναι πολύ ανεβασμένο (πρόκειται για εισαγωγή στην έκδοση του χειρογράφου του Σταντάλ "Vie de Henry Brulard"): C'est assez dire que, serait-il lisible, - [...] -, il n'y aurait que leurre à offrir au lecteur [...].
