Αφού σας συγκινεί το διάβασμα:
http://en.wikipedia.org/wiki/Adhocracy
Αλλά δεν θα ήθελα να περιγράφει ή να βασίζεται σε ανθρώπους ο όρος.
http://en.wikipedia.org/wiki/Adhocracy
Αλλά δεν θα ήθελα να περιγράφει ή να βασίζεται σε ανθρώπους ο όρος.
dominotheory
Member
Άιντε να chip in, τώρα που γυρίζει:
καινοκρατία (με αναφορά στην καινούργια, κάθε φορά, διαχείριση και στην καινοτομία ως προσανατολισμό),
βελτιστοκρατία (με αναφορά στη βέλτιστη αντιμετώπιση/λύση)
edit: τοις nickel ρήμασι πειθόμενος («Αλλά δεν θα ήθελα να περιγράφει ή να βασίζεται σε ανθρώπους ο όρος.»)
καινοκρατία (με αναφορά στην καινούργια, κάθε φορά, διαχείριση και στην καινοτομία ως προσανατολισμό),
βελτιστοκρατία (με αναφορά στη βέλτιστη αντιμετώπιση/λύση)
edit: τοις nickel ρήμασι πειθόμενος («Αλλά δεν θα ήθελα να περιγράφει ή να βασίζεται σε ανθρώπους ο όρος.»)
dominotheory
Member
nickel's
pontios
Well-known member
Αρμοστοκρατία; εκτός αν θα πρέπει να μας φοβίζει ο παραλληλισμός με ένα "κράτος" των υπάτων αρμοστών; ;)
Καλημέρα. Καλό μήνα. Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το νόημα της διαδικασίας: στην καλύτερη περίπτωση κάποιος μεταφραστής βιβλίου, άρθρου ή ιστοσελίδας που θα περιέχει τον όρο θα μπορεί εδώ να δει τις αποδόσεις που έχουν κυκλοφορήσει και τις άλλες που προτείναμε και να διαλέξει εκείνη που θα βολεύει καλύτερα στη δική του περίπτωση.
Σε γενικές γραμμές η προσπάθεια για να φτιάξουμε έναν αντίστοιχο όρο που θα επιδιώκει να αποδώσει το νόημα με όσο γίνεται μεγαλύτερη ευρύτητα είναι φανερό ότι δεν πετυχαίνει. Απομακρυνόμαστε από το ad hoc (επί τούτω) και πατάμε στα χωράφια όρων που ίσως θα χρειαστούν για να ικανοποιήσουν άλλες αντιστοιχίες. Δεν είναι σωστό να φτιάχνεις όρους με αυτή τη λογική. Καλύτερα να δώσεις επεξήγηση και τον αγγλικό όρο, π.χ. «η ευέλικτη μορφή οργάνωσης (adhocracy κατά τον όρο του Άλβιν Τόφλερ)». Και λέγε «ευέλικτη οργάνωση» σε όλο το κείμενο.
Ο ορολόγος θα επιδιώξει να φτιάξει κάτι πολύ αντίστοιχο: είτε επιτουτωκρατία (συγγνώμη, Ντοκ, που δεν χρησιμοποιώ συνδετικό -ο-) είτε μεταγραφή, αντχοκρατία (ή αντχοκ-κρατία). Απαίσια και τα δύο.
Σε γενικές γραμμές η προσπάθεια για να φτιάξουμε έναν αντίστοιχο όρο που θα επιδιώκει να αποδώσει το νόημα με όσο γίνεται μεγαλύτερη ευρύτητα είναι φανερό ότι δεν πετυχαίνει. Απομακρυνόμαστε από το ad hoc (επί τούτω) και πατάμε στα χωράφια όρων που ίσως θα χρειαστούν για να ικανοποιήσουν άλλες αντιστοιχίες. Δεν είναι σωστό να φτιάχνεις όρους με αυτή τη λογική. Καλύτερα να δώσεις επεξήγηση και τον αγγλικό όρο, π.χ. «η ευέλικτη μορφή οργάνωσης (adhocracy κατά τον όρο του Άλβιν Τόφλερ)». Και λέγε «ευέλικτη οργάνωση» σε όλο το κείμενο.
Ο ορολόγος θα επιδιώξει να φτιάξει κάτι πολύ αντίστοιχο: είτε επιτουτωκρατία (συγγνώμη, Ντοκ, που δεν χρησιμοποιώ συνδετικό -ο-) είτε μεταγραφή, αντχοκρατία (ή αντχοκ-κρατία). Απαίσια και τα δύο.
Παντεκουά. Άλλωστε, στο πνεύμα της adhocracy είναι να δώσουμε λύση ακόμη και χωρίς συνδετικό -ο. Χώρια που μπορεί να ξεκινήσουμε καμιά καινούργια μόδα: τις εντουτωνίκες, τις ενταξειδήσεις και άλλα τέτοια (εκτο)πλάσματα. :inno:
dominotheory
Member
Να μη το πολυζαλίζουμε, λέει μια σοφή λαϊκή έκφραση, όταν παραγίνεται το πράμα με το μπλα μπλα. Και πιθανότατα, εδώ, το ψιλοζαλίσαμε το θέμα.
Ωστόσο, υπάρχει μια πρόταση που μπορεί και ν' ανταποκρίνεται στο κριτήριο της αντιστοιχίας που θέτει ο nickel στο #25: ίσως, λοιπόν, αξίζει να ακουστεί και η αυτοσχεδιοκρατία, με λίγες γκουγκλιές, αλλά όχι ασόβαρες.
Ωστόσο, υπάρχει μια πρόταση που μπορεί και ν' ανταποκρίνεται στο κριτήριο της αντιστοιχίας που θέτει ο nickel στο #25: ίσως, λοιπόν, αξίζει να ακουστεί και η αυτοσχεδιοκρατία, με λίγες γκουγκλιές, αλλά όχι ασόβαρες.
Νομίζω ότι αυτό μου αρέσει. Για να δούμε σφαιρικά τις adhocracies, αντιγράφω από το τεύχος 3/2011, σελ. 94 του περιοδικού Manager:
Τι είναι η αυτοσχεδιοκρατία; Ο Edward Russell Walling, σύμβουλος σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «50 Βασικές Έννοιες που Πρέπει να Γνωρίζετε για το Μάνατζμεντ» (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί), αναφέρεται στην αυτοσχεδιοκρατία (adhocracy). Πρόκειται για μία λειτουργία η οποία, κατά τον Άλβιν Τόφλερ, είναι «η οργάνωση του χάους». Ήδη, το 1970, ο Α. Τόφλερ έβλεπε αυτού του είδους την οργάνωση ως «έναν καινούργιο, όμορφο κόσμο ευέλικτων επιχειρήσεων», προβλέποντας ότι οι εταιρείες θα χρειάζονταν πιο επίπεδες δομές, ταχύτερη ροή πληροφοριών και αναλώσιμες ομάδες σχεδιασμού για να επιβιώσουν. Ο επόμενος που χρησιμοποίησε τον όρο ήταν ο Χένρυ Μίντσμπεργκ. Ο τελευταίος, που έγινε γνωστός μελετώντας το πώς οι μάνατζερς πραγματικά κατανέμουν τον χρόνο τους, έκανε επίσης κάποιες σκέψεις για τις οργανωτικές δομές. Το 1979, στο βιβλίο του «The Structuring of Organizations», τις χώρισε σε τέσσερα βασικά είδη. Τα είδη αυτά προέκυπταν από ένα πίνακα 2x2, με την φύση του εργασιακού περιβάλλοντος (απλή ή σύνθετη) στον έναν άξονα και την εξελικτική τους συμπεριφορά (σταθερές ή δυναμικές) στον άλλο. Οι τέσσερις κατηγορίες είναι η μηχανική γραφειοκρατία, η επαγγελματική γραφειοκρατία, η νεόκοπη επιχείρηση και η αυτοσχεδιοκρατία. Ο Μίντσμπεργκ ισχυρίζεται ότι η κάθε μία από αυτές τις επιχειρήσεις χρησιμοποιεί θεμελιωδώς διαφορετικούς μηχανισμούς για τον συντονισμό των δραστηριοτήτων της, προσθέτοντας ότι, σε κάθε τύπο, η ηγετική ομάδα είναι διαφορετική. Όπως τονίζει ο Γ. Μπένις, η αυτοσχεδιοκρατία δεν έχει τίποτα κοινό με την αποκαλούμενη μηχανική γραφειοκρατία. Αντίθετα, πατάει με το ένα πόδι στην άτυπη λειτουργία της ανερχόμενης επιχείρησης και με το άλλο στην εκχωρημένη ευθύνη της επαγγελματικής γραφειοκρατίας, αν και συχνά σε μεγαλύτερο βαθμό και από τις δύο. Σύμφωνα με τον Μπένις, οι ειδικοί της έχουν μεγάλο βαθμό αυτονομίας και είναι οργανωμένοι σε μικρές εργασιακές ομάδες με επίκεντρο την αγορά. Εφόσον η καινοτομία και η δημιουργικότητα είναι βασικά στοιχεία του επιχειρείν, το επίπεδο τυποποίησης και κανονικοποίησης είναι χαμηλό. Ο συντονισμός βασίζεται στην αμοιβαία απορρύθμιση αυτοσχέδιων ομάδων, με αποτέλεσμα καμία συγκεκριμένη μονάδα να μην αποκτά ασύμμετρη ισχύ. Μεγάλο μέρος των σύγχρονων εταιρειών πληροφορικής είναι οργανωμένο με αυτοσχεδιαστικές γραμμές, όπως επίσης και οι διαφημιστικές εταιρείες και τα ΜΜΕ. Ο Μίντσμπεργκ διέκρινε δύο είδη αυτοσχεδιοκρατίας. Η λειτουργική αυτοσχεδιοκρατία καινοτομεί και λύνει προβλήματα για τους πελάτες της –π.χ. οι οίκοι λογισμικού και οι διαφημιστικές εταιρείες. Η διοικητική έχει την ίδια δομή όσον αφορά στην ομάδα ανάληψης έργου, αλλά ενεργεί εξυπηρετώντας τον εαυτό της – ο Μίντσμπεργκ δήλωνε ως παράδειγμα την ΝΑΣΑ. Σε μία διοικητική αυτοσχεδιοκρατία, οι χαμηλού επιπέδου λειτουργίες μπορεί να είναι αυτοματοποιημένες ή να δίνονται υπεργολαβία. Η αυτοσχεδιοκρατία ζει και βασιλεύει. Ο Ρόμπερτ Γουότερμαν, ένας από τους συγγραφείς του «In Search of Excellence», εξέδωσε άλλο ένα βιβλίο με τον τίτλο «Adhocracy» (1990). Όρισε την αυτοσχεδιοκρατία ως «μία μορφή οργάνωσης που αντιβαίνει στις παραδοσιακές γραφειοκρατικές δομές για να αρπάξει ευκαιρίες, να λύσει προβλήματα και να παραγάγει αποτελέσματα». Και εξέφρασε την άποψη ότι, σε μία εποχή ραγδαίων αλλαγών, αυτού του είδους οι οργανισμοί, με την ικανότητά τους να προσαρμόζονται και να αυτορρυθμίζονται, έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα να επιτύχουν.
Τι είναι η αυτοσχεδιοκρατία; Ο Edward Russell Walling, σύμβουλος σε θέματα διοίκησης επιχειρήσεων, στο τελευταίο βιβλίο του με τίτλο «50 Βασικές Έννοιες που Πρέπει να Γνωρίζετε για το Μάνατζμεντ» (εκδ. Μοντέρνοι Καιροί), αναφέρεται στην αυτοσχεδιοκρατία (adhocracy). Πρόκειται για μία λειτουργία η οποία, κατά τον Άλβιν Τόφλερ, είναι «η οργάνωση του χάους». Ήδη, το 1970, ο Α. Τόφλερ έβλεπε αυτού του είδους την οργάνωση ως «έναν καινούργιο, όμορφο κόσμο ευέλικτων επιχειρήσεων», προβλέποντας ότι οι εταιρείες θα χρειάζονταν πιο επίπεδες δομές, ταχύτερη ροή πληροφοριών και αναλώσιμες ομάδες σχεδιασμού για να επιβιώσουν. Ο επόμενος που χρησιμοποίησε τον όρο ήταν ο Χένρυ Μίντσμπεργκ. Ο τελευταίος, που έγινε γνωστός μελετώντας το πώς οι μάνατζερς πραγματικά κατανέμουν τον χρόνο τους, έκανε επίσης κάποιες σκέψεις για τις οργανωτικές δομές. Το 1979, στο βιβλίο του «The Structuring of Organizations», τις χώρισε σε τέσσερα βασικά είδη. Τα είδη αυτά προέκυπταν από ένα πίνακα 2x2, με την φύση του εργασιακού περιβάλλοντος (απλή ή σύνθετη) στον έναν άξονα και την εξελικτική τους συμπεριφορά (σταθερές ή δυναμικές) στον άλλο. Οι τέσσερις κατηγορίες είναι η μηχανική γραφειοκρατία, η επαγγελματική γραφειοκρατία, η νεόκοπη επιχείρηση και η αυτοσχεδιοκρατία. Ο Μίντσμπεργκ ισχυρίζεται ότι η κάθε μία από αυτές τις επιχειρήσεις χρησιμοποιεί θεμελιωδώς διαφορετικούς μηχανισμούς για τον συντονισμό των δραστηριοτήτων της, προσθέτοντας ότι, σε κάθε τύπο, η ηγετική ομάδα είναι διαφορετική. Όπως τονίζει ο Γ. Μπένις, η αυτοσχεδιοκρατία δεν έχει τίποτα κοινό με την αποκαλούμενη μηχανική γραφειοκρατία. Αντίθετα, πατάει με το ένα πόδι στην άτυπη λειτουργία της ανερχόμενης επιχείρησης και με το άλλο στην εκχωρημένη ευθύνη της επαγγελματικής γραφειοκρατίας, αν και συχνά σε μεγαλύτερο βαθμό και από τις δύο. Σύμφωνα με τον Μπένις, οι ειδικοί της έχουν μεγάλο βαθμό αυτονομίας και είναι οργανωμένοι σε μικρές εργασιακές ομάδες με επίκεντρο την αγορά. Εφόσον η καινοτομία και η δημιουργικότητα είναι βασικά στοιχεία του επιχειρείν, το επίπεδο τυποποίησης και κανονικοποίησης είναι χαμηλό. Ο συντονισμός βασίζεται στην αμοιβαία απορρύθμιση αυτοσχέδιων ομάδων, με αποτέλεσμα καμία συγκεκριμένη μονάδα να μην αποκτά ασύμμετρη ισχύ. Μεγάλο μέρος των σύγχρονων εταιρειών πληροφορικής είναι οργανωμένο με αυτοσχεδιαστικές γραμμές, όπως επίσης και οι διαφημιστικές εταιρείες και τα ΜΜΕ. Ο Μίντσμπεργκ διέκρινε δύο είδη αυτοσχεδιοκρατίας. Η λειτουργική αυτοσχεδιοκρατία καινοτομεί και λύνει προβλήματα για τους πελάτες της –π.χ. οι οίκοι λογισμικού και οι διαφημιστικές εταιρείες. Η διοικητική έχει την ίδια δομή όσον αφορά στην ομάδα ανάληψης έργου, αλλά ενεργεί εξυπηρετώντας τον εαυτό της – ο Μίντσμπεργκ δήλωνε ως παράδειγμα την ΝΑΣΑ. Σε μία διοικητική αυτοσχεδιοκρατία, οι χαμηλού επιπέδου λειτουργίες μπορεί να είναι αυτοματοποιημένες ή να δίνονται υπεργολαβία. Η αυτοσχεδιοκρατία ζει και βασιλεύει. Ο Ρόμπερτ Γουότερμαν, ένας από τους συγγραφείς του «In Search of Excellence», εξέδωσε άλλο ένα βιβλίο με τον τίτλο «Adhocracy» (1990). Όρισε την αυτοσχεδιοκρατία ως «μία μορφή οργάνωσης που αντιβαίνει στις παραδοσιακές γραφειοκρατικές δομές για να αρπάξει ευκαιρίες, να λύσει προβλήματα και να παραγάγει αποτελέσματα». Και εξέφρασε την άποψη ότι, σε μία εποχή ραγδαίων αλλαγών, αυτού του είδους οι οργανισμοί, με την ικανότητά τους να προσαρμόζονται και να αυτορρυθμίζονται, έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα να επιτύχουν.
Ναι στην αυτοσχεδιοκρατία!