Η σημασιολογική επέκταση της λέξης
acoustic σύμφωνα με το etymonline.com:
In reference to material meant to deaden sound, 1924. Of sound reproduced mechanically (rather than electrically) from 1932 in reference to gramophone players; acoustic guitar (as distinguished from electric) is attested by 1958.
Το επόμενο βήμα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι οτιδήποτε μηχανικό και όχι ηλεκτρικό, κρίνοντας από
αυτό το ενδιαφέρον άρθρο για τη βιώσιμη μετακίνηση στο Παρίσι, όπου γίνεται λόγος για…
acoustic bikes!
Εννοεί τα γνωστά, απλά, σκέτα ποδήλατα (και κάποτε «ποδήλατα ασφαλείας», σε αντιδιαστολή με τα παλαιότερα μοντέλα που διέθεταν ανισομεγέθεις τροχούς), τα οποία κινούνται αποκλειστικά με τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη τους. Φαίνεται πως ο όρος διαδίδεται σε κάποιους κύκλους εδώ και λίγα χρόνια, αν και σύμφωνα με δυο-τρεις σχετικές συζητήσεις που είδα, διχάζει. Και όχι άδικα: από τη μια έχεις τους φιλόμουσους που δεν έχουν άλλο σημείο αναφοράς παρά τις κιθάρες τους, και απ' την άλλη όσους γνωρίζουν περί ακουστικής και αντιλαμβάνονται ότι ακούγεται γελοία ακόμα και στα αγγλικά η σύμφραση «ακουστικά ποδήλατα».
Προσωπικά ελπίζω να μην καθιερωθεί στην αγγλική γλώσσα, αν και θεωρώ πως, ανεξαρτήτως αυτού, δύσκολα θα έπιανε στη δική μας μια τέτοια κατασκευή. Βέβαια παραμένει το ζήτημα πώς να τα πεις: «παραδοσιακά ποδήλατα», «συμβατικά», «μηχανικά», «ποδοκίνητα»…; Κάπου θα καθίσει η μπίλια, όπως με τα σταθερά τηλέφωνα, τους φυσικούς δορυφόρους, τον βωβό κινηματογράφο, τα αναλογικά ρολόγια, τη ζωντανή μουσική, τα ενσύρματα ποντίκια, το παλιό ημερολόγιο, την κλασική μηχανική, τα σκληρόδετα βιβλία, το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων, το νερό βρύσης, τον σκληρό δίσκο, τα συμβατικά όπλα, τον μονοφωνικό ήχο και διάφορα άλλα
retronyms. Από την άλλη βέβαια, δεν πρέπει να καταλήξαμε για το μη ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή για τα μη έξυπνα τηλέφωνα, έτσι; Ή τα λέμε απλώς «χαζά» εκείνα;
