Θα ήθελα να σε ρωτήσω όμως γιατί προτεραιοποιείται η σύνδεση με τον αδύνατο τύπο της προ. Αντωνυμίας (μου) και όχι με το υποκείμενο του ρήματος στην ονομαστική ώστε να έχουμε την - πολυπόθητη χαχα!- ταυτοπροσωπία.
Δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχει ρήμα στην πρόταση που θα σε κάνει να σκεφτείς ονομαστική, π.χ.:
Ως φοιτητής, σπάνια έστρωνα κώλο να διαβάσω.
Μπορεί το ρήμα να είναι εντελώς άσχετο, π.χ.
Οι επιτυχίες μου ως φοιτητή ήταν μετρημένες στα δάχτυλα.
Αλλά ειδικότερα στο παράδειγμά σου, που έχει ρήμα που αφορά κι αυτό εσένα τον φοιτητή, τι θέλεις να πεις;
Μετά την επιτυχία μου ως φοιτητή
Αφού πέτυχα ως φοιτητής
Ως φοιτητής θα ασχοληθώ
Σε κάθε περίπτωση αλλάζει η πτώση του «φοιτητή» ανάλογα με το όνομα στο οποίο αναφέρεται: το «εγώ» του ρήματος ή το «μου» του κτητικού. Αν σε ενοχλεί η σύνταξη «Μετά την επιτυχία μου ως φοιτητή και ντι τζέι, θα ασχοληθώ...» επειδή σε κάνει να νιώθεις την καυτή ανάσα των γραμματικών, άλλαξέ το σε «Αφού πέτυχα ως φοιτητής και ντιτζέι, θα ασχοληθώ...».