Κι εκεί που συζητάγαμε στο νήμα για το πολύ λίγο, πολύ αργά (too little, too late) ήρθε ο Θέμις κι έριξε μια από τις ωραίες μεταφραστικές του προτάσεις: Τσουρούκικο και καταϊδρωμένο.
Τσουρούκικο ή τσουρούτικο; αναρωτήθηκα. Εγώ, όλη μου τη ζωή, μόνο το δεύτερο είχα ακούσει.
Αμέσως, λοιπόν, στο νέτι για έρευνα και πραγματικά, το ΛΚΝ μου δίνει εύρημα:
Ναι, αλλά ο Θέμις ξέρει τι λέει. Άρα, πίσω στον γκούγκλη για έρευνα. Με δύο αποτελέσματα:
Πρώτο, μια σειρά από Τσουρούκους, επώνυμο στην Αρκαδία και Μεσσηνία.
Το δεύτερο, όμως, το πολύ πιο ενδιαφέρον, ήταν το μοναδικό εύρημα με τσουρούκικο, από εδώ:
Το πιο σπουδαίο είναι όμως το ιστολόγιο όπου πέτυχα αυτό το μοναδικό εύρημα: Τα Αλειφιάτικα, [τ]η γλώσσα των καλαϊτζήδων [των γανωματήδων] της Μουργκάνας.
Όπως γράφει στην εισαγωγική ανάρτηση ο ιστολόγος Χριστόφ. Πουλίζος:
Μου φάνηκε λοιπόν ότι αξίζει τουλάχιστον ένας σύνδεσμος, σαν έμπρακτη ένδειξη συγχαρητηρίων προς αυτή την εξαιρετική προσπάθεια για την ανάδειξη του συγκεκριμένου ιδιωματικού πλούτου.
Τσουρούκικο ή τσουρούτικο; αναρωτήθηκα. Εγώ, όλη μου τη ζωή, μόνο το δεύτερο είχα ακούσει.
Αμέσως, λοιπόν, στο νέτι για έρευνα και πραγματικά, το ΛΚΝ μου δίνει εύρημα:
τσουρούτικος -η -ο [tsurútikos] Ε5 : (οικ.) για ρούχο ή για κτ. κατασκευασμένο συνήθ. από ύφασμα, που είναι στενό ή και κοντό. τσουρούτικα ΕΠIΡΡ.
[τουρκ. çürüt- αόρ. του çürür `φθείρω (για ύφασμα)΄ -ικος]
[τουρκ. çürüt- αόρ. του çürür `φθείρω (για ύφασμα)΄ -ικος]
Ναι, αλλά ο Θέμις ξέρει τι λέει. Άρα, πίσω στον γκούγκλη για έρευνα. Με δύο αποτελέσματα:
Πρώτο, μια σειρά από Τσουρούκους, επώνυμο στην Αρκαδία και Μεσσηνία.
Το δεύτερο, όμως, το πολύ πιο ενδιαφέρον, ήταν το μοναδικό εύρημα με τσουρούκικο, από εδώ:
Ελαφρόμυαλος, λειψός (τσουρούκικος)
Το πιο σπουδαίο είναι όμως το ιστολόγιο όπου πέτυχα αυτό το μοναδικό εύρημα: Τα Αλειφιάτικα, [τ]η γλώσσα των καλαϊτζήδων [των γανωματήδων] της Μουργκάνας.
Όπως γράφει στην εισαγωγική ανάρτηση ο ιστολόγος Χριστόφ. Πουλίζος:
Ψάχνοντας μια μέρα, βρήκα στα ράφια της Ζωσιμαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης των Ιωαννίνων το βιβλίο του κοντοχωριανού μας, από τη Λίστα, ΧΡ. Β. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ με τίτλο: “Τ' ΑΛΕΙΦΙΑΤΙΚΑ, ΤΑ ΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΤΖΟΎΡΙΚΑ” το οποίο εξέδωσε το 1945 και αναφέρεται στη συνθηματική γλώσσα των Καλαϊτζήδων, των Βαρελάδων και των Αρτεργατών, επαγγέλματα με τα οποία ασχολούνταν κατά κύριο λόγο οι κάτοικοι των χωριών της Μουργκάνας.
Κάνοντας, λοιπόν, μερικές μικρές διορθώσεις και δίνοντας κάποιες επεξηγήσεις θέλησα να το παρουσιάσω στο διαδίκτυο για τρεις λόγους:
α) για να μη χαθεί αυτή η καταπληκτική προσπάθεια καταγραφής από μέρους του ΧΡ. Β. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ.
β) για να γίνει ευρύτερα γνωστή όχι μόνο αυτή η ιδιότυπη γλώσσα αλλά και η ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μου της οποίας αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι, και
γ) γιατί διαβάζοντας το σκονισμένο αυτό βιβλίο πήγα νοερά πίσω στο χωριό μου, τη Γλούστα, και άκουσα και πάλι τους χωριανούς μου να χρησιμοποιούν πολλές από αυτές τις λέξεις τις οποίες ομολογώ πως τις είχα λησμονήσει μέχρι που πήραν και πάλι πνοή μέσα από τις κιτρινισμένες σελίδες.
Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να βρω τον συγγραφέα του βιβλίου για να ζητήσω την άδειά του, όμως θέλω να ελπίζω πως δεν θα είχε αντίρρηση να καταγραφεί και στο διαδίκτυο το έργο του, το οποίο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές οι οποίες, όπως και εγώ, θα τον ευχαριστούν ολόθερμα.
Σημείωση:
Δείχνοντας σεβασμό στο έργο του κ. ΧΡ. Β. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ παραθέτω και το πρωτότυπο κείμενο για να μπορέσει να αποκτήσει ο αναγνώστης ολοκληρωμένη και σαφή εικόνα του συγγραφέα και του έργου του.
Κάνοντας, λοιπόν, μερικές μικρές διορθώσεις και δίνοντας κάποιες επεξηγήσεις θέλησα να το παρουσιάσω στο διαδίκτυο για τρεις λόγους:
α) για να μη χαθεί αυτή η καταπληκτική προσπάθεια καταγραφής από μέρους του ΧΡ. Β. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ.
β) για να γίνει ευρύτερα γνωστή όχι μόνο αυτή η ιδιότυπη γλώσσα αλλά και η ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας μου της οποίας αποτελεί σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι, και
γ) γιατί διαβάζοντας το σκονισμένο αυτό βιβλίο πήγα νοερά πίσω στο χωριό μου, τη Γλούστα, και άκουσα και πάλι τους χωριανούς μου να χρησιμοποιούν πολλές από αυτές τις λέξεις τις οποίες ομολογώ πως τις είχα λησμονήσει μέχρι που πήραν και πάλι πνοή μέσα από τις κιτρινισμένες σελίδες.
Δυστυχώς όμως δεν μπόρεσα να βρω τον συγγραφέα του βιβλίου για να ζητήσω την άδειά του, όμως θέλω να ελπίζω πως δεν θα είχε αντίρρηση να καταγραφεί και στο διαδίκτυο το έργο του, το οποίο αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές οι οποίες, όπως και εγώ, θα τον ευχαριστούν ολόθερμα.
Σημείωση:
Δείχνοντας σεβασμό στο έργο του κ. ΧΡ. Β. ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ παραθέτω και το πρωτότυπο κείμενο για να μπορέσει να αποκτήσει ο αναγνώστης ολοκληρωμένη και σαφή εικόνα του συγγραφέα και του έργου του.
Μου φάνηκε λοιπόν ότι αξίζει τουλάχιστον ένας σύνδεσμος, σαν έμπρακτη ένδειξη συγχαρητηρίων προς αυτή την εξαιρετική προσπάθεια για την ανάδειξη του συγκεκριμένου ιδιωματικού πλούτου.
