Όχι. Από την πιο πάνω εικονογράφηση που έχουμε από το ρουμάνικο τεστ για το κείμενο είναι φανερό ότι οι Ρουμάνοι κατανοούν πως ο συγγραφέας αναφέρεται σε άλογο με τρία άσπρα καλτσάκια. Δεν ξέρω αν είναι απλά καλτσάκια ή φουντάκια-κυνηποδάκια (για να δουλευτεί κι αυτή η λέξη που μάθαμε πιο πάνω) - θα υπέθετα ότι το δεύτερο είναι πιο σπάνιο και θα ταίριαζε περισσότερο στην εσάνς της ιστοριούλας, με τα σπάνια άλογα του άρχοντα.
Από την έρευνα στο παλιό λεξικό των γλωσσών της Τρανσυλβανίας μπορούμε να δούμε, κυριολεκτικά, τον μεταφραστή της ελληνικής έκδοσης να καταλήγει στο τρίπληκτρο. Πολύ απλά, το βρήκε στο παλιό λεξικό (ή κάποιος άλλος το βρήκε και του το μετέφερε, το ίδιο κάνει). Αν είδε μάλιστα και το ιταλικό calcar από δίπλα, και μην έχοντας τα σημερινά ελληνικά λεξικά και το διαδίκτυο στη διάθεσή του, δεν θα χρειάστηκε και πολύ για να αποφασίσει. Ο Άγγλος μεταφραστής, που μάλλον συμβουλεύτηκε άλλο λεξικό (ή είδε ίσως κάποια εικόνα), το λέει απλά: three white feet.
Μα πώς ξέρουμε ποιο λεξικό είδε ο Έλληνας μεταφραστής και ότι ο Άγγλος είδε άλλο; Είναι πολύ απλό. Στο ελληνικό κείμενο έχουμε αναφορά σε πιτσιλωτή φοράδα (και είδαμε ότι αυτή η αναφορά οφείλεται στη λατινική επεξήγηση) ενώ το αγγλικό αρκείται στο bay horse with three white feet και τίποτα περισσότερο. Και γιατί δεν είναι καθόλου απίθανο να βρέθηκε στα χέρια του Έλληνα μεταφραστή (άμεσα ή έμμεσα) αυτό το λεξικό; Μα ας μην ξεχνάμε την ύπαρξη ανθούσας (και καταρτισμένης, λόγιας) ελληνικής παροικίας στη Ρουμανία μέχρι και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (αλλά και αργότερα)...
