τα «θέλω» μου

[drsiebenmal]

Λίγο βιαστικά ρωτάω, και ατεκμηρίωτα, αλλά αυτό το φαινόμενο που βλέπω στα αθλητικά ΜΜΕ, να μιλάνε οι παίχτες για τα «θέλω» τους και όχι για τις επιθυμίες ή τους στόχους τους, είναι φαινόμενο με γενικότερη διάχυση (ας πούμε και στον καλλιτεχνικό χώρο) ή είναι εισαγωγή κάποιας πατέντας από το εξωτερικό, άραγε;

 

[azimuthios]

Είναι μια φράση που εγώ την ακούω πολλά χρόνια σε διάφορους χώρους (και φυσικά στον καλλιτεχνικό) και προσωπικά δεν με ενοχλεί καθόλου. Νομίζω πως είναι στα πλαίσια της άλλης συζήτησης που κάναμε με τον νίκελ "περί λαβρακιών"... δηλαδή ήταν δυνατή και έμεινε. ;)

 

[Zazula]

Τα θέλω, τα πρέπει και τα πιστεύω (ως ουσιαστικά) αποτελούν κομμάτι του γενικού λεξιλογίου εδώ και πολλά χρόνια.

 

[drsiebenmal]

Το «πιστεύω» ναι, άλλωστε λέμε έτσι το σύμβολο της πίστης. Υπήρχε και το «πιστεύω μου» του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Για τα άλλα, όμως... :)
Και επεκτείνεται και σε άλλα ουσιαστικοποιημένα ρήματα; Τα «μπορώ» μου π.χ. ή κάτι άλλο;

 

[azimuthios]

Όχι τα μπορώ μου. Αυτά που λέει ο Ζαζ.

 

[nickel]

Αυτό το βιβλίο γράφτηκε για σένα, δόχτορα:

http://www.politeianet.gr/books/978...lo-cd-226681?gclid=CKruttiLvr8CFSfLtAodI2UAmQ

 

[Zazula]

Το «πιστεύω» ναι, άλλωστε λέμε έτσι το σύμβολο της πίστης.

Όχι, Δόκτωρ, άσε το «πιστεύω»· για τα πιστεύω (=πεποιθήσεις) μιλάμε εδώ, και το ότι μορφολογικά συνιστούν ακριβώς όμοια περίπτωση με τα θέλω (=επιθυμίες). Αρκετά παρόμοια περίπτωση είναι και τα ευχαριστώ (=οι ευχαριστίες). Ο Σκαρίμπας είχε πειραματιστεί και με άλλα ρήματα σε θέση ουσιαστικού· βλ. σελ. 38 εδώ: http://www.24grammata.com/wp-content/uploads/2014/02/Skaribas-24grammata.com_.pdf

 

[nickel]

Θα προστατεύσω το έχει μου με όλο μου το είναι. (προσκαριμπικά)

 

[Zazula]

Θα προστατεύσω το έχει μου με όλο μου το είναι. (προσκαριμπικά)

Αυτά —θεωρητικά, τουλάχιστον— δεν είναι απαρέμφατα;

 

[nickel]

Αυτά —θεωρητικά, τουλάχιστον— δεν είναι απαρέμφατα;

Το «το είναι», 100%. Το «το έχει», από το έχειν. Το «τα προς το ζην» θέλει και προσοχή στην ορθογραφία. Και το «πηγαινέλα» είναι από προστακτικές. Ανακάτεψα πολλά; Είναι πάντως ενδιαφέρον να δούμε με ποιους τρόπους τα ρήματα γίνονται ουσιαστικά.

 

[Zazula]

Είναι πάντως ενδιαφέρον να δούμε με ποιους τρόπους τα ρήματα γίνονται ουσιαστικά.

Το ευχαριστώ εικάζω πως έγινε πρώτα επιφώνημα και μετά (και) ουσιαστικό.

 

[SBE]

Νομίζω ότι ο δόκτορας δεν το σχολίασε για τη γραμματική ή μη ορθότητά του αλλά για τη συχνότητα της χρήσης του.
Άποψή μου: τα πιστεύω τα ακούμε συχνά.
Τα θέλω εγώ τα ακούω αραιά και πάντα με σκοπό τον εντυπωσιασμό του ακροατή. Άρα δόκτορα για να λες ότι τα ακούς συχνότερα πάει να πει ότι έχουν αρχίσει να γίνονται πιο συχνά. Μήπως επιρροή κι από διαφημίσεις, π.χ.; Γιατί πιο πολύ σε διαφημίσεις τα έχω ακούσει.

 

[drsiebenmal]

Εμένα μου έκανε εντύπωση από τα αθλητικά, όπως πρωτοανέφερα.

 

[Earion]

το ορίζει μου

Γιώργος Βουδικλάρης: Θυμάμαι την αναφορά σε μία συναυλία στις γιορτές ρυζιού, όπου υπήρξε και μία παρεξήγηση με ένα παραδοσιακό μακεδονίτικο τραγούδι που λέτε.

Αργύρης Μπακιρτζής: Ναι, είχαμε πει ένα τραγούδι που έλεγε τα περιστέρια έρχονται και μου χαλούν το ορίζει μου —αυτό που ορίζω, το χωράφι μου δηλαδή. Και εκεί ήταν η γιορτή του ρυζιού και μου λέν’, μα πώς χαλούν το ρύζι μου, γιατί το λέτε αυτό; Πλάκα είχε! Αυτό είχε γίνει εδώ, στο νομό Θεσσαλονίκης, όπου υπάρχει μια ποικιλία ρυζιού με πολλαπλάσια παραγωγή ρυζιού απ’ ότι οι συνηθισμένες ποικιλίες.

Αργύρης Μπακιρτζής: 30 χρόνια Χειμερινοί Κολυμβητές. Culture Now (17 Ιανουαρίου 2012)

 

[drsiebenmal]

Αυτό το «ορίζει»μου δεν φωνάζει «Απαρέμφατο; Παρών!»;

 

[Zazula]

Ε ναι, νομίζω είναι ξεκάθαραο πως εδώ έχουμε να κάνουμε με έναρθρο απαρέμφατο. Και η σχέση του απαρεμφάτου με τον ρόλο του ουσιαστικού είναι γνωστή και ισχυρή· άλλωστε τα φαΐ και φιλί ως απαρέμφατα ξεκίνησαν τη ζωή τους.

Υποθέτω όμως πως εδώ μιλούμε για ρήματα σε α' ενικό (θέλω, πιστεύω, ευχαριστώ) — και σε γ' ενικό το απρόσωπο πρέπει.

 

[drsiebenmal]

Υποθέτω όμως πως εδώ μιλούμε για ρήματα σε α' ενικό (θέλω, πιστεύω, ευχαριστώ) — και σε γ' ενικό το απρόσωπο πρέπει.

Ναι, από αυτό το φαινόμενο ξεκίνησα (και ειδικότερα από αυτό «τα "θέλω" μου»). Το πού θα μας πάει το νήμα, βέβαια...