ξεκομμένα καρύδια

[altan]

Have a nice evening,

ξεκομμένα καρύδια;

By the way, would you like to recommend a website or book which explains the Greek idioms and phrases.

 

[drsiebenmal]

Hi, altan

ξεκομμένα καρύδια;

Never heard this one before. Can you give some context or source?

By the way, would you like to recommend a website or book which explains the Greek idioms and phrases.

You are here, what do you mean? :)

 

[altan]

Here it is.

 

[Themis†]

Μόνο στον Καζαντζάκη το βρίσκω. Φαίνεται να σημαίνει: ξεκάθαρα πράγματα (/ καθαρές κουβέντες / δεν χωράει συζήτηση...). Κάνω την τολμηρότατη υπόθεση ότι θα μπορούσε να προέρχεται από το γεγονός ότι τα καρύδια στο δέντρο είναι ενωμένα σαν τσαμπιά και άμα τα χωρίζεις (ξεκόβεις) ξεκαθαρίζει η κατάσταση.

 

[altan]

Hi, altan

Never heard this one before. Can you give some context or source?

You are here, what do you mean? :)

Thanks drsiebenmal.

 

[Hellegennes]

Εγώ από την αρχή αυτό κατάλαβα, πριν να διαβάσω το απόσπασμα, γιατί υπάρχει στην νεοελληνική η έκφραση "ξεκομμένα πράγματα" που σημαίνει "δεν χωράει συζήτηση/αντιρρήσεις" (παραδίδεται και στο ΛΚΝ). Υποθέτω ότι το "καρύδια" αντί "πράγματα" είναι ιδιωματισμός του Καζαντζάκη, αλλά δεν φαίνεται να έχει διαφορετική σημασία από την κλασική έκφραση.

 

[Themis†]

Δεν έχω ακούσει την έκφραση "ξεκομμένα πράγματα", μόνο "κομμένο ξεκομμένο". Αλλά είναι βέβαια λογικό να έχει προκύψει η δική μας έκφραση από τροποποίηση μιας προϋπάρχουσας με προσθήκη των καρυδιών, για (τοπικούς ενδεχομένως) λόγους που σήμερα φαίνεται ότι μόνο η καρυδιά μπορεί να ξέρει

 

[sarant]

Όπως λέει και ο Θέμης, την έκφραση τη χρησιμοποιούσε ο Καζαντζάκης. Δεν την έχω βρει αλλού.

--- Μη μας πεις να τα μοιράσουμε όλα! <...> δε γίνεται' ξεκομμένα καρύδια!
Ν.Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σ. 283

--- 'Ακου να σου πω, παπα-Γρηγόρη, ξεκομμένα καρύδια' δίνε μου να σου δίνωϊ
Ν.Καζαντζάκης, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, σ. 356

Καλά, είπε, δίνω την ευκή μου, μα με μια συφωνία, ξεκομμένα καρύδια: να βγάλει τα φράγκικα και να ντυθεί σαν
άνθρωπος.
Ν.Καζαντζάκης, Ο Καπετάν Μιχάλης, σ. 378