Να προσθέσω, με την ευκαιρία, και το σχετικό απόσπασμα του λήμματος στο ΜΗΛΝΕΓ, επειδή δίνει πληρέστερη εξήγηση:
Ι
(με λειτουργία ρήματος ή ρηματικής φράσης που συνήθ. βρίσκεται στην αρχή πρότασης και ακολουθείται από τον ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας ή και από ουσιαστικά) (όταν το δεικτικό μόριο «να» ακολουθείται από τον ασθενή τύπο της προσωπικής αντωνυμίας συμπροφέρεται μαζί του σε μία φωνολογική οντότητα, π.χ. το «να τος» προφέρεται [nátos])
1)
α.
α1. (+αιτ.)
Έχει τη σημασία του «δες, κοίτα (εδώ/ εκεί) κπν/ κτ» με συμπλήρωμα σε αιτιατική, το οποίο μπορεί να είναι είτε ένα ουσιαστικό είτε ο ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας είτε (σπάν.) ο ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμία ακολουθούμενος από ένα ομοιόπτωτο ουσιαστικό (κλιτικός αναδιπλασιασμός)
(ΣΥΝ ιδού)
Χρήσεις
Να τον (τον) Γιάννη!
Να την, αυτή είναι η αποθήκη!
(+αιτ. +που –ειδικό ή αναφορικό– ή +πλάγ. ερωτηματική πρόταση)
Κι όμως, τώρα, να τον που γινόταν τρυφερός
Να τον τον Μιχάλη που μπαίνει στη σάλα
Να τον πώς πάει, σαν να μην είχε φρένα η λογική
Να την ποια είναι η παράξενη μοίρα της ποίησης
(χωρίς λεκτικό συμπλήρωμα, με συνοδεία κάποιας μορφής δείξης στο περιβάλλον εκφώνησης)
Να! (= δες τι δείχνω)
Να, εδώ έχει φαγητό!
α2. (+πλάγ.ερ.πρ. ή +ειδ.πρ. με το «που»)
Έχει τη σημασία του «δες, κοίτα (εδώ/ εκεί)»
(ΣΥΝ ορίστε)
Χρήσεις
Να ποιος είναι ο εχθρός μας!
Να που ήρθε τελικά!
β.
β1. (+αιτ. του ασθενούς τύπου της προσωπικής αντωνυμίας ο οποίος ακολουθείται από μία ονομαστική, η οποία δηλώνει την ίδια οντότητα με τον αντωνυμικό τύπο)
Έχει τη σημασία «εδώ/ εκεί είναι κάποιος/ κτ…»· η ονομαστική που ακολουθεί τον ασθενή τύπο της αντωνυμίας είναι το υποκείμενο μιας άλλης πρότασης (συνήθ. ελλειπτικής) που τον επεξηγεί
Χρήσεις
Να τον ο δικός μου με την μπότα!
«Όπα, να τον ο φίλος» σκέφτηκε
Μα, να την αυτή που ψάχνεις, πλάι σου
(+και +ονομ.)
Να με κι εγώ!
Να τον και ο Γιάννης!
β2. (+ονομ.)
Έχει τη σημασία «Εδώ/ Εκεί είναι κάποιος/ κτ…»· το συμπλήρωμα σε ονομαστική μπορεί να είναι είτε ένα ουσιαστικό είτε ο ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας είτε ο ασθενής τύπος της προσωπικής αντωνυμίας ακολουθούμενος από ένα ομοιόπτωτο ουσιαστικό (κλιτικός αναδιπλασιασμός)
(ΣΥΝ ορίστε) [...]
