Οκ, απόψεις είναι αυτές.
Ο καθείς κουμαντάρει τον δικό του «πάγκο». Στον δικό μου πάγκο τρώει άκυρο, ξηγημένα πράματα.
Και εάν κάποιος «θιγείς» με επερωτήσει, τον παραπέμπω σε κανόνες και «λαθολόγια», και εάν μου αντείπει «μα, ξέρετε, η χρήση, ακόμη κι ο Σεφέρης ξέρω γω εφθέγξατο τούτο ή το άλλο κλπ», ασκώ εκείνη τη λελογισμένη τρομοκρατία που λέγαμε και απαντώ: «μέχρι να αλλάξουν θεσμικά οι τρέχουσες κανονιστικές γραμματικές διατάξεις, για μένα η «χρήση» (δηλ. το λέγε-λέγε και γράφε-γράφε καθημερινά αντιγραμματισμούς) δεν δημιουργεί «δίκαιο».
ΤΟΣΟ – ΤΟΣΟΣ – ΤΟΣΗ
Δεν πρέπει να συγχέεται το επίρρημα τόσο με την αντωνυμία τόσος, τόση, τόσο· το επίρρημα «τόσο» χρησιμοποιείται πάντοτε πριν από ένα ποσοτικό επίθετο, για να το ενισχύσει· η αντωνυμία «τόσος, τόση, τόσο» συνάπτεται απευθείας με ένα ουσιαστικό, για να δηλώσει το μέγεθός του.
Γράφουμε: τόσο πολύς κόσμος όχι: τόσος πολύς κόσμος
τόσο πολλοί άνθρωποι όχι: τόσοι πολλοί άνθρωποι- αλλά: τόσοι άνθρωποι·
τόσο πολλές επιθέσεις όχι: τόσες πολλές επιθέσεις – αλλά: τόσες επιθέσεις·
τόσο πολλά χρήματα όχι: τόσα πολλά χρήματα – αλλά: τόσα χρήματα.
(Εγκόλπιο Μαρωνίτη)