Στη Σχολή (μία είναι η Σχολή!) μαθαίναμε ότι η διάκριση είχε να κάνει με το τι ακολουθούσε το κύριε/κυρία: Αν ήταν επώνυμο, τότε η προσφώνηση ήταν ορθή, πρέπουσα και σεβαστική — και πήγαινε υποχρεωτικά με πληθυντικό. Αν ακολουθούσε μικρό όνομα τότε ήταν κατάλληλη μόνο για απεύθυνση σε μανάβηδες και τα όμοια, και σαφέστατα δεν αποτελούσε ένδειξη σεβασμού ό,τι κι αν ακολουθούσε· το νόημα ήταν ότι αν κάποιος ήθελε (ή ο βαθμός οικειότητας το υπαγόρευε) να χρησιμοποιήσει το μικρό όνομα κάποι@ τότε δεν κοτσάριζε μπροστά το κύρι@ κι ούτε χρησιμοποιούσε πληθυντικό.