Ας μη βιαζόμαστε τόσο πολύ, Νίκελ. Αν το μόνο κριτήριο για να γραφτεί με μία λέξη είναι το κατά πόσο την αισθανόμαστε ζωντανή και τη χρησιμοποιούμε (που δεν νομίζω να υπάρχει ένα μόνο κριτήριο, αλλά δεν προχωρώ σε αυτή τη συζήτηση, γιατί την έχουμε αφήσει εκκρεμή), τότε θυμήσου πως η ζωή μας είναι γεμάτη από οδούς: του αστικού ιστού, της ηθικής επιλογής (η οδός της αρετής), της ασκητικής ή της ταλαιπωρίας (η οδός του μαρτυρίου) και, τέλος πάντων, δεν υπάρχει βασιλική οδός για την ορθογραφία, όπως μου φαίνεται "δεν έχει πλοίο για σε δεν έχει ..."
Στην πραγματικότητα τα κριτήρια είναι περισσότερα. Ένα από αυτά, το και καθοριστικό στη περίπτωσή μας, είναι αν το μονολεκτούμενο σύμπλεγμα σχηματίζει άλλο μέρος του λόγου. Αν λοιπόν το επιχείρημά σου ήταν ότι το κατευθείαν, ως επίρρημα, είναι κάτι διαφορετικό από το κατ' ευθείαν, τότε ναι, έχει λόγο η ενσωμάτωση σε ένα.
Αυτό ήθελες να υποστηρίξεις; Και επιθυμείς να το επεκτείνεις και στο καθ' οδόν;