Elena
¥
Έχοντας δει τα άπειρα «κάννουλα» σήμερα (εκατοντάδες για την ακρίβεια -Master TM Updates), θα ήθελα να παρακαλέσω να μου πείτε
αν έστω και ένας σας θα έγραφε την «κάνουλα»... «κάννουλα».
Επειδή υπάρχουν και αρκετά ακραία κείμενα για τα λεξικά του Μπαμπινιώτη -που εμένα μου αρέσουν, τα χρησιμοποιώ- αλλά δεν τα βάζω στο προσκεφάλι μου το βράδυ, ένα απόσπασμα από Κριαρά:
Στο χώρο της ορθογραφίας παρατηρώ ότι δεν γίνονται δεκτές ορθογραφικές απλοποιήσεις παραδεκτές σήμερα από τους πιστούς της δημοτικιστικής ιδεολογίας (πβ. Λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη). Ορθογραφεί ο Μπαμπινιώτης: αντιπροσωπία, βεβαρημένος, γαρύφαλο, γλύκυσμα, γόμμα, γρασσίδι, καλοιακούδα, καννέλα, κάννουλα, κάππα, κολλήγος, κολοιός, κουκκί, κουλλός, μάννα, μαυρειδερός, νοννός, παππάς, πατρυιός, πλημύρα, ρέβω, στείβω, στυφάδο, τόννος, τσηρώτο, τσιππούρα, φτώχια, φυντάνι, φύσκα και αρκετά άλλα. Ο Μπαμπινιώτης, είτε σχολαστικά ορθογραφεί, είτε αγνοεί καθιερωμένες σήμερα ορθογραφικές απλοποιήσεις. Στα λεπτομερειακότερα δεν συμφωνώ με τον Μπαμπινιώτη, όταν λ.χ. υποστηρίζει ότι προκειμένου για τους τύπους συγχωρώ – συχωρώ, συγγνώμη – συγνώμη δεν πρόκειται για τύπους από τους οποίους ο ένας είναι λογιότερος και ο άλλος δημοτικός, αλλά ότι πρόκειται για «κανονική» τάχα προφορά στη μια περίπτωση και «αντικανονική» στην άλλη.
(Όπως είπε και η Αλεξάνδρα «τυχερή είσαι που είναι τεχνικό το κείμενο... αλλιώς θα είχες και «αγώρι»...)
αν έστω και ένας σας θα έγραφε την «κάνουλα»... «κάννουλα».
Επειδή υπάρχουν και αρκετά ακραία κείμενα για τα λεξικά του Μπαμπινιώτη -που εμένα μου αρέσουν, τα χρησιμοποιώ- αλλά δεν τα βάζω στο προσκεφάλι μου το βράδυ, ένα απόσπασμα από Κριαρά:
Στο χώρο της ορθογραφίας παρατηρώ ότι δεν γίνονται δεκτές ορθογραφικές απλοποιήσεις παραδεκτές σήμερα από τους πιστούς της δημοτικιστικής ιδεολογίας (πβ. Λεξικό της κοινής νεοελληνικής του Ιδρύματος Τριανταφυλλίδη). Ορθογραφεί ο Μπαμπινιώτης: αντιπροσωπία, βεβαρημένος, γαρύφαλο, γλύκυσμα, γόμμα, γρασσίδι, καλοιακούδα, καννέλα, κάννουλα, κάππα, κολλήγος, κολοιός, κουκκί, κουλλός, μάννα, μαυρειδερός, νοννός, παππάς, πατρυιός, πλημύρα, ρέβω, στείβω, στυφάδο, τόννος, τσηρώτο, τσιππούρα, φτώχια, φυντάνι, φύσκα και αρκετά άλλα. Ο Μπαμπινιώτης, είτε σχολαστικά ορθογραφεί, είτε αγνοεί καθιερωμένες σήμερα ορθογραφικές απλοποιήσεις. Στα λεπτομερειακότερα δεν συμφωνώ με τον Μπαμπινιώτη, όταν λ.χ. υποστηρίζει ότι προκειμένου για τους τύπους συγχωρώ – συχωρώ, συγγνώμη – συγνώμη δεν πρόκειται για τύπους από τους οποίους ο ένας είναι λογιότερος και ο άλλος δημοτικός, αλλά ότι πρόκειται για «κανονική» τάχα προφορά στη μια περίπτωση και «αντικανονική» στην άλλη.
(Όπως είπε και η Αλεξάνδρα «τυχερή είσαι που είναι τεχνικό το κείμενο... αλλιώς θα είχες και «αγώρι»...)