Κατ' αρχάς να πούμε ότι η
ηχοληψία δίνει το
ηχολήπτης (που είναι άτομο), ενώ η
ηχογράφηση δίνει τον νεολογισμό
ηχογράφος (που είναι συσκευή ή λογισμικό) — δηλ. εδώ η διάκριση πυροσβέστης-πυροσβεστήρας γίνεται όχι από την κατάληξη αλλά από το β' συνθετικό. Παράλληλο ζεύγος διπόλων είναι τα
φωνοληψία-φωνολήπτης και
φωνογράφηση-φωνογράφος.
Στη συνέχεια, είδα ότι στις
επαγγελματικές προδιαγραφές για τους ηχολήπτες γίνεται αναφορά σε
ηχοληψία και
ηχογράφηση σαν να είναι έννοιες σχεδόν συνώνυμες (αν και η σχέση ηχοληψίας-ηχογράφησης παρουσιάζεται συστηματικά με τη μορφή work-task). Με την ευκαιρία, παραθέτω συνδέσμους και προς δύο αξιολογότατα κείμενα:
Τώρα, όσον αφορά το ερώτημά σου, η (όποια) διαφορά όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι είναι ότι η
ηχογράφηση (
sound recording) είναι κάθε καταγραφή οποιουδήποτε ήχου και με κάθε μέσο — κι εδώ μπαίνει κι ο
ηχογράφος (
sound recorder). Από την άλλη, η
ηχοληψία (
sound engineering) είναι η αποτύπωση των ήχων με βάση συγκεκριμένες ποιοτικές προδιαγραφές προκειμένου να τύχουν περαιτέρω επεξεργασίας και αξιοποίησης στα πλαίσια μιας ευρύτερης αποστολής (π.χ. μαγνητοσκόπηση, δισκογραφία κττ)· εδώ ο
ηχολήπτης (γενικά
sound engineer και στενότερα
recording engineer) δεν αρκείται απλώς στην παθητική καταγραφή των ήχων, αλλά ενδιαφέρεται και συμμετέχει ενεργά στην επίτευξη ενός συγκεκριμένου (ποιοτικά, ακουστικά και αισθητικά) αποτελέσματος. Η χρήση του
audio στη θέση τού
sound (δηλ.
audio engineering και
audio engineer αντίστοιχα) καθιστά σαφέστερο το γεγονός ότι μιλάμε για ηχοληψία κι όχι απλώς για μια τυχαία καταγραφή ήχων (ηχογράφηση).