Να και η σχετική σημείωση από το Λεξικό Συνωνύμων (ΛΣΑΝΕΓ), αλλά μην περιμένετε να σας λύσει τις απορίες:
διαφανής - διαυγής - διαφάνεια
Οι λέξεις αυτές δηλώνουν την καθαρότητα υλικών και, κατ’ επέκταση, άυλων στοιχείων σε σχέση με δύο έννοιες: το «διά μέσου» (η πρόθ. διά) και το «φως» (αυγή και φαίνω «φέρω στο φως, κάνω να φανεί κάτι»). Έτσι πλάστηκαν οι (ήδη αρχαίες) λέξεις δι-αυγής / διαύγεια και δια-φανής / διαφάνεια, για να δηλώσουν τον έχοντα την ιδιότητα του καθαρού σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορείς να βλέπεις διά μέσου αυτού. Η έννοια της διαφάνειας καταλαμβάνει καίρια θέση στην ποίηση και την ποιητική θεωρία τού Ελύτη: «Σίγουρα θα πρέπει να ’ταν μια σταγόνα καθαρού νερού / στην παιδική του ηλικία ο ήλιος [...]. Αφήνω τη διαφάνεια. Που έτσι και το φέρει η τύχη ν’ αγαπήσεις μια κοπέλα, βλέπεις μέσα της: Όπως στα ποιήματα. Εάν υπάρχει ένας τρόπος να πεθάνεις χωρίς ν' αφανίζεσαι — / είναι αυτός: μια διαφάνεια όπου τα ύστατα συστατικά σου / —δρόσος, φωτιά— όντας ορατά για όλους, έτσι κι αλλιώς, / θα υπάρχεις κι εσύ εσαεί» (Ο Μικρός Ναυτίλος, σ. 116) και «Το δύσκολο [...] είναι να την κατεβάσουμε —τη διαφάνεια εννοώ πάντοτε— από ’κεί ψηλά και να την εφαρμόσουμε στα αισθήματά μας, στις αισθήσεις μας, στις ιδέες μας— να βλέπουμε άσχετα, κάποτε κι εναντίον του κατασκευασμένου μας υπερεγώ, μέσα απ’ το πρώτο και το δεύτερο και το τρίτο επίπεδο, ποιοι πραγματικά είμαστε και κατ’ ακολουθίαν ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε» (Αναφορά στον Εμπειρίκο, σ. 18-19). Η έννοια της διαφάνειας πέρασε, τέλος, στον πολιτικό λόγο, όπου γίνεται συχνά λόγος για «διαφανή διαχείριση των δημοσίων πόρων», για «διαφάνεια στην πολιτική», με αποκορύφωμα την glasnost, τη διαφάνεια, βασικό στόχο της ανανεωτικής πολιτικής του Γκορμπατσόφ στην πρώην Σοβιετική Ένωση.